Thronebreaker

Meer dan een jaar geleden kregen we voor het eerst te horen over een uitbreiding voor de free-to-play cardgame Gwent. Daarna bleek dat het ging over een singleplayer-ervaring en weer daarna bleek dat de game in kwestie een stand-alone RPG moest worden met cardgame-elementen. Nu Thronebreaker er eindelijk is, is het hoog tijd om de game goed aan de tand te voelen.

De The Witcher-franchise van CD Projekt RED staat bekend als een van de meest uitgebreide RPG-franchises, met grote interessante werelden, meeslepende verhalen en goed uitgewerkte personages. Hoewel het ernaar uitziet dat we de avonturen van Geralt en zijn compagnons de komende tijd niet meer mogen meemaken, bevatte het laatste avontuur een bijzonder populaire minigame: Gwent. De cardgame met unieke elementen deed het onverwacht erg goed, waarna CD Projekt RED bijna niet anders kon dan een volledige release maken van Gwent. Desalniettemin bleven de liefhebbers van het The Witcher-universum op zoek naar een nieuwe singleplayer-ervaring. De bedoeling is dat Thronebreaker deze honger moet stillen, maar of de game daartoe in staat is, is nog maar de vraag.

De spin-off van de spin-off van een minigame

Er is een heuse olifant in de kamer wanneer je het hebt over de aard van Thronebreaker en hoe deze tot stand is gekomen. De game is een singleplayer-adaptatie van een dieper uitgewerkte cardgame die gebaseerd is op de minigame van de The Witcher 3. Dit kan al snel overkomen als een omslachtige poging van CD Projekt RED om zoveel mogelijk geld te melken uit een uitgeleefde franchise, want in tegenstelling tot Gwent is deze game niet gratis, maar kost deze game 26 euro.

Deze cynische gedachte trekt echter al snel weg op het moment dat je de game begint te spelen. Je krijgt meteen bewondering voor de prachtige, handgetekende achtergronden en de volledige voice acting van alle dialogen. Er zit duidelijk zoveel liefde in de game dat een cash-grab direct uitgesloten kan worden.

Daarnaast is de wereld ook typisch in de stijl van The Witcher zoals we die gewend zijn: een ruige middeleeuwse wereld met een heftige dosis magie en ranzige monsters. Het tijdperk en de hoofdrol zijn echter wel anders. Hoewel we tijdens de avonturen van Geralt de gebeurtenissen rondom de derde invasie van Nilfgaard meemaken, spelen we in Thronebreaker als Koningin Meve tijdens de tweede invasie van Nilfgaard. Meve is namelijk de koningin van zowel Lyria als Rivia, die tijdens haar afwezigheid door een staatsbezoek worden overrompeld door de Nilfgaardse troepen. Het is nu dus tijd voor Meve en haar troepen om de zwaarden trekken en stukje bij beetje haar land te bevrijden van zwart geklede binnendringers.

Tijd voor een duel

Dat terugwinnen van het land en het bevrijden van het volk gaat niet in één keer lukken, maar door het uitvoeren van guerrillatactieken en het verslaan van de vijand waar het kan. Als Meve trek je door de gamewereld heen. Je gaat van dorp naar dorp en onderweg kom je verschillende gevechten, puzzels en ander noemenswaardigheden tegen. Dit kan een bruiloft tussen twee burgers zijn waar je onverwachts een stuk taart aangeboden krijgt, maar het kan ook een verrassende confrontatie zijn tegen een wyvern die een stel koeien op het oog heeft.

Deze conflicten worden weergegeven in een potje Gwent. Soms volgt dit het standaard regelsysteem van Gwent, maar meestal zijn er speciale regels en speciale decks aan gekoppeld die de gevechten een narratieve richting geven. Zo kan het zijn dat je maar één ronde krijgt om het conflict op te lossen of is de winconditie zo dat er een specifieke kaart geëlimineerd moet worden om te kunnen winnen. Dit zorgt voor interessante puzzels die soms behoorlijk lastig kunnen uitpakken. Het belangrijkste is dat je de kaarten goed leest en dat je diens effecten compleet begrijpt.

Net als in Gwent kunnen de kaarten behoorlijk complex in elkaar zitten, waardoor de synergie tussen deze kaarten bijzonder complexe situaties en puzzels kan geven. Dit kan het oplossen van die puzzels frustrerend maken, maar als je genoeg experimenteert en maar voldoende je tijd neemt om de effecten te lezen, voelt het als een echte overwinning als je de puzzel daadwerkelijk op weet te lossen. Heb je het conflict opgelost, dan krijg je nieuwe middelen die je kunt gebruiken om je leger sterker te maken, waarmee je je beter voor kunt bereiden om de Nilfgaarden terug naar huis te sturen.

Gwent 3.0

Zoals ik net al noemde doet Meve dit alles niet alleen, maar met behulp van haar onderdanen. Of dit boze boeren met zeisen zijn of trebuchets wordt bepaald door de kaarten die je in je deck hebt. Ieder deck heeft namelijk minstens 25 kaarten, maar je mag de 125 punten niet overstijgen. Ieder type kaart heeft namelijk een bepaalde hoeveelheid punten, dus aan de hand hiervan kun je proberen om het optimale deck samen te stellen. In de loop van de game krijg je de mogelijkheid om nieuwe kaarten te maken. Deze nieuwe kaarten hebben ook weer andere effecten. Je moet dus goed nadenken wat je wilt bereiken met je deck en hoe de kaarten interacties kunnen aangaan met elkaar.

Goed om in de gaten te houden is het feit dat je begint met tien kaarten, iedere beurt een kaart moet spelen en geen kaarten meer kunt bijkrijgen tenzij dit een effect is van de gespeelde kaart, net als in het echte Gwent. Wat wel opvalt is dat Thronebreaker versimpeld is ten opzichte van Gwent. In Thronebreaker heeft iedere zijde twee stroken waar je kaarten in kunt plaatsen en maakt het ook niet uit waar je welke kaart plaatst. In Gwent zijn dit drie rijen en kun je niet elke kaart overal plaatsen. Daarnaast zijn er in Thronebreaker ook veel minder verschillende soorten kaarten te bekennen.

Wat ook opvallend en lichtelijk verwarrend is, is het feit dat er nu dus drie versies van Gwent in omloop zijn. Een versie die verscholen zit in The Witcher 3, de officiële versie van Gwent en de versie in Thronebreaker. Allemaal pakken ze de game net iets anders aan, waardoor het toch wel redelijk verwarrend kan zijn als je het spelen van Gwent en Thronebreaker wilt combineren. Dit is overigens wel de bedoeling van CD Projekt RED, want vanuit het hoofdmenu kun je direct door naar de multiplayer, mocht je dat willen.

Al met al kun je Thronebreaker op twee manieren ervaren. Óf je ervaart de game als een singleplayer-RPG met leuke, goed uitgewerkte mechanics, prachtige muziek en mooie graphics óf je ervaart de game eigenlijk als een uitgebreide tutorial voor de echte, complexe versie van Gwent. Om de door Thronebreaker gestelde puzzels op te kunnen lossen, heb je namelijk een goed begrip nodig van wat de kaarten doen en hoe ze werken. Heb je dit goed onder de knie, dan kun je de complexiteit nog een standje opschroeven en ben je klaar voor Gwent zoals het bedoeld is.