They Are Billions

Een RTS met een zombie-apocalypse als thema is een fijne afwisseling op de gebruikelijke first- en third-person games, alleen al om het feit dat je op een veiligere afstand zit van de hersenloze monsters. In They Are Billions ga je inderdaad niet schrikken van een zombiehoofd dat opeens in het midden van je scherm opduikt, maar dat maakt de game niet minder angstaanjagend.

They Are Billions is sinds december beschikbaar via early access op Steam en heeft inmiddels al meer dan een half miljoen spelers. Dit in tegenstelling tot Lords of Xumilia, de eerste game van de ontwikkelaar Numantian Games. Deze RPG bleef meer onder de radar, maar met They Are Billions heeft Numantian al een hit te pakken voor de game goed en wel af is. Pixel Vault checkt waar alle commotie om te doen is.

Punk!

Bij een RTS kunnen de graphics rustig op de derde, vierde of zelfs vijfde plek op de prioriteitenlijst komen, want het grootste gedeelte van de tijd ben je toch te ver uitgezoomd om alles goed te kunnen bekijken. Daar denken ze bij Numantian anders over, want er is duidelijk veel tijd besteed aan het grafische stijltje van They Are Billions. De steampunk-stijl maakt de wereld donker en duister, maar tegelijkertijd buitengewoon fijn om naar te kijken.

Stomende schoorstenen, zichtbaar draaiende tandwielen en mannen en vrouwen met hoge hoeden brengen je naar een periode die nooit heeft bestaan. Steampunk mixt een beetje renaissance, middeleeuwen en sci-fi met elkaar. Zo zitten er kruisbogen in de game, maar ook bestuurbare mech’s. Bij de kruisboog moet overigens vermeld worden dat deze net zo groot is als een klein huis en bovenop een toren staat, maar wij rekenen het goed.

De steampunk-setting laat ruimte open voor zeer creatief moordtuig. Ik noemde al de mech’s en kruisbogen, maar denk ook aan een toren die electrische pulsen afgeeft en met elke puls alle zombies in de omgeving uiteen doet spatten, of een alles verbrandende vlammenwerper.

Eén zombievrije plek onder de zon

Al dat wapentuig is ook nodig, want alleen met massavernietigingswapens ga je de strijd winnen. They Are Billions vraagt dan ook om een strakke planning en om op tijd de juiste technologieën te ontwikkelen. Om de zoveel minuten komt er namelijk een nieuwe, grotere horde zombies op je baken van beschaving af en alleen met de laatste moordmachines ga je deze buiten de muren houden.

Zoals in elke klassieke RTS heb je daarvoor resources nodig. Waar je in Age of Empires of Red Alert pas halverwege de game gaat strijden om steen of hout, is het bij They Are Billions meteen aan. De map is namelijk al bezaaid met rondslenterde zombies en deze moet je eerst verwijderen voor je je weerloze houthakkers het bos in kunt sturen. Daar komt bij dat je niet zomaar overal mag bouwen. Met bakens verzet je telkens de grenzen van je nederzetting en krijg je langzaamaan toegang tot nieuwe resources. Daarnaast moet je bij elke uitbreiding zorgen dat je deze meteen kunt omsluiten met muren, omdat er anders zo zombies door de straten lopen.

Door deze beperkte uitbreidingsmogelijkheden legt Numatian een vergrootglas op alles wat de RTS groot heeft gemaakt. Je moet constant bedenken wat de volgende stap gaat zijn, wetende dat elke stap kan leiden tot het compleet maken van de zombie-apocalypse. Je moet bedenken waar je de huizen bouwt en daarbij geen ruimte verspilt, want anders kun je vervolgens geen workshop bouwen om de volgende essentiële wapens te ontwikkelen. Behalve als je er natuurlijk al voor gekozen had om voor je eerste uitbreiding een ijzerbron te omsluiten met je muren en geen steen. Dat betekent namelijk dat je geen stenen muren kunt bouwen en de zombies over een paar minuten dwars door je verdediging heen kunnen barsten.

BWRAAAAAAAAGH

Het is volledig terecht als je dit kopje afdoet als een cliché bij het bespreken van een zombie-game, maar laat me even uitleggen waarom dit precies weergeeft wat They Are Billions een unieke RTS maakt. In een potje Age of Empires, Star Craft of elke andere klassieke RTS speel je doorgaans tegen een andere speler. Een speler die een eigen strategie in zijn hoofd heeft en misschien wel eens van Sun Tzu heeft gehoord. Een speler die probeert de zwakke plekken in je verdediging te vinden, waarop je vervolgens kunt anticiperen en reageren. Wanneer een aanval van de vijand door jouw kunde in de soep loopt, zal de generaal aan de andere kant zich met alle respect terugtrekken en met de overlevende soldaten een nieuw leger bouwen.

Dit is waar They Are Billions verschilt met een klassiek potje RTS. De zombies hebben geen strategie. Ze komen op gezette momenten van een willekeurige kant op je nederzetting afgestormd en vechten net zo lang door tot ze allemaal dood zijn. Een aanval op het nippertje afslaan, waarbij de laatste soldaten met de staart tussen de benen in de fog of war verdwijnen, is nu niet van toepassing. De zombies komen zonder tact met ongekende brute kracht op je af en dan kun je enkel hopen dat je muren het lang genoeg uithouden om je soldaten elke zombie te laten afknallen. Daar komt geen Sun Tzu aan te pas.

Wanneer jouw mannen staan na te hijgen achter een gebroken pallisade, kan er een paar meter verderop een laatste zombie doorbreken. Een enkele zombie is in staat om een paar burgers in zombies veranderen en een nieuwe zombie-invasie starten. Bij een dergelijke kettingbesmetting is er meestal nog weinig te redden. Er daalt dan een cynische realisatie in. Bij elke uitbreiding komen er meer burgers in je dorpje bij, die tegelijkertijd een steeds groter gevaar gaan vormen. Hoe meer inwoners, hoe sneller je fort kan veranderen in zombie-city. Het zijn je eigen Walking Dead die het grootste gevaar vormen.

Geen ontbrekende ledematen

They Are Billions is momenteel in early access, maar nu al een zeer afgewerkte game. De game is uitdagend, ziet er geweldig uit en loopt ook met 20.000 zombies op het scherm heel erg lekker. Er wordt nog van alles aan de game toegevoegd de komende tijd en Numatian heeft nog geen definitieve releasedatum op de planning gezet. Hier en daar moet nog wel wat aan de game worden gesleuteld.

Zo kwam het meerdere malen voor dat ik met één klik alle muren of huizen selecteerde en uit gewoonte metee op delete klikte. Je begrijpt dat het verwijderen van je muren redelijk catastrofaal is in They Are Billions. Het zijn voornamelijk dit soort kleine dingen waar nog verbetering zit. Verder is er geen enkele reden om te wachten op de volledige release, behalve als je het niet leuk vindt om keer op keer je zorgvuldig gebouwde basis in zombies te zien opgaan.