The Evil Within 2
Je wacht tot het goed donker is en zet alle lampen in je huis uit. Hoorde je daar iets in de keuken? Nee dat zal toch niet? Nu leek het toch echt of je iets voor het raam langs zag bewegen. Nee, gewoon negeren. Met bibberende handjes start je je console op om te beginnen aan The Evil Within 2. Dat wordt weinig slaap de komende weken!
De timing van het verschijnen van The Evil Within 2 is onberispelijk. De game kwam uit op vrijdag de dertiende in de maand dat alle winkels vol hangen met Halloween-artikelen. Bovendien verschijnt de game precies op het moment dat de dagen korter worden en de nachten guurder en duisterder worden. De omstandigheden heeft de survival horrorgame in ieder geval mee. Weet ontwikkelaar Tango Gameworks met dit vervolg dan ook echt te overtuigen?
Alternatieve werkelijkheid
Net als in het uit 2014 stammende eerste deel van de serie speel je ook in The Evil Within 2 als Sebastian Castellanos. In het eerste deel raakt Castellanos gevangen in een alternatieve werkelijkheid genaamd Beacon. Deze realiteit was gecreëerd en werd bestuurd door het bewustzijn van psychopaat Ruvik. Zijn gevangenschap in deze zogenaamde STEM-wereld heeft duidelijk zijn sporen nagelaten, want aan het begin van de tweede game is Castellanos een gebroken man. De gebeurtenissen van het eerste deel zijn hem niet in de koude kleren gaan zitten en hij probeert zijn zorgen weg te drinken in een louche café.
Het duurt echter niet lang of Castellanos’ voormalige partner Juli Kidman duikt op. Kidman bleek tijdens het eerste deel onderdeel uit te maken van de geheime organisatie Mobius. De doelen van deze organisatie zijn in nevelen gehuld, maar ze heeft in ieder geval een ongezonde interesse in de STEM-werelden. De STEM-nachtmerrie uit het eerste deel is nog niet voorbij.
Kinderen en psychopaten
Gezien Castellanos’ ervaringen in de psychopathische wereld uit deel 1 is het niet geheel verrassend dat hij in eerste instantie weinig zin heeft om nog eens een alternatieve realiteit in te duiken. Kidman heeft echter een belangrijk argument voor hem om het wel te doen. Mobius heeft namelijk een nieuwe STEM-wereld geprobeerd te maken op basis van het brein van Castellanos’ doodgewaande dochter Lily.
De organisatie is Lily echter kwijtgeraakt en de STEM-wereld begint steeds instabieler te worden. Een eerder naar binnen gezonden Mobius-team is bovendien nooit teruggevonden. Castellanos is dan ook de laatste hoop om Lily terug te vinden.
Zombies en kunstenaars
Zodoende duikt Castellanos een tweede maal een STEM-wereld in. De alternatieve realiteit heet ditmaal Union en is gemodelleerd naar een idyllisch, klein Amerikaans dorpje. Wanneer je daar arriveert, is er van dat schilderachtige dorpje nog maar weinig te bespeuren. De eens zo vredige inwoners van Union zijn namelijk allemaal in zombies veranderd en het dorp zelf valt langzaam maar zeker uit elkaar. Tot overmaat van ramp blijkt Lily in handen te zijn van een nieuwe psychopaat, genaamd Stefano. Deze ‘kunstenaar’ legt de gruwelijke dood van zijn slachtoffers vast in zijn ‘kunstwerken’.
Wat meteen opvalt zodra je arriveert in Union is dat de spelwereld erg open is opgezet. Je moet daarbij niet direct denken aan een open wereld van Skyrim-formaat, maar wel aan open opgezette levels die je veel mogelijkheden bieden. Zo zit Union vol zombies om te vermoorden en side-quests om te voltooien. Ook zijn er gestrande leden van het Mobius-team om te redden en extra wapens en is er munitie om te vinden. Verspreid over de kaart zijn er bovendien een aantal hoognodige safe houses te vinden waar je je vaardigheden en wapens kunt verbeteren onder het genot van een genezend kopje koffie.
Open wereld horror
De vraag is natuurlijk of deze open opzet goed werkt in combinatie met het horrorgenre. Het antwoord daarop is: over het algemeen wel. Wat heel goed werkt is dat je steeds de keuze moet maken: ga ik door met de main quest of ga ik toch nog even verder met ontdekken? Het ontdekken van de verlaten kerkjes, winkelcentra en restaurants in The Evil Within 2 kan voordelen met zich meebrengen in de vorm van een nieuw wapen of een flinke hoeveelheid van de enorm schaarse munitie.
Tijdens je ontdekkingstocht kun je echter ook plotseling een beangstigend visioen ingezogen worden waarin je uit pure paniek al je wapens leegt op de gruwels die je achterna zitten. De hoge moeilijkheidsgraad uit het eerste deel is bewaard gebleven, waardoor je het ontdekken nooit lichtzinnig op kunt vatten. Je zult dan ook regelmatig zonder munitie zitten en met de staart tussen de benen terug naar een safe house moeten, om vanaf daar weer opnieuw te beginnen.
Enige tegenstrijdigheid
De afweging tussen ontdekken of doorgaan werkt ook heel goed in combinatie met het nieuw ingevoerde craftingsysteem. Naast dat je munitie en genezende items zelf kunt vinden, kun je ze namelijk ook craften van de materialen die je in Union vindt. Andere materialen kun je dan weer inzetten om de vuurkracht, snelheid, herlaadtijd of het magazijn van je verschillende wapens te verbeteren.
Daar bovenop laat iedere neergeknalde zombie een groene vloeistof achter, die je kunt gebruiken om Castellanos’ vaardigheden te verbeteren. Je kunt hierbij kiezen om te investeren in zijn combatvaardigheden of hoeveelheid health om van Castellanos een onverschrokken gunslinger te maken. Je kunt er echter ook voor kiezen om helemaal de stealth-kant op te gaan en de vele zombies alleen sluipend vanuit de schaduwen van kant te maken. Dit zorgt ervoor dat je nog meer vrijheid krijgt in de manier waarop je Union ontdekt.
Er zijn echter ook enige scheurtjes in het huwelijk tussen de open world en survival-horror. Deze tonen zich in de tegenstrijdigheid die je wel vaker ziet in open world-games: je bent bezig met een enorm urgente quest om je dochter te redden terwijl de realiteit uit elkaar valt en je op de hielen gezeten wordt door een psychopaat. Toch neem je rustig de tijd om ieder gebouw en iedere uithoek van de wereld op je dooie akkertje te verkennen. Dat voelt raar, vooral wanneer je tijdens je ontdekkingstochten al meerdere malen langs de volgende main quest-bestemming bent gelopen.
Zingende creep
Toch zijn de momenten waarop dit storend is spaarzaam. Over het algemeen weet The Evil Within 2 namelijk enorm te overtuigen. Vooral de walgelijke monsters mogen daarbij niet ongenoemd blijven. Zo is er één terugkerende vijand in het spel die je niet kunt raken en dus moet zien te ontwijken. Terwijl deze The Ring-achtige zwevende spookvrouw naar je op zoek is, neuriet ze constant een heel akelig deuntje en fluistert ze zo nu en dan je naam. Als ze bij je in de buurt komt, hoor je dit bovendien door de speaker van je controller. Nu ben ik niet snel bang, maar als ik deze zingende creep weer eens tegenkwam terwijl ik ‘s nachts in het donker aan het spelen was, kreeg ik wel erg de neiging om toch maar even een lampje aan te zetten.
Ook wat betreft het verhaal is The Evil Within 2 erg interessant. Aan het begin van de game lijkt het verhaal nog redelijk voorspelbaar en verwacht je wel ongeveer te weten waar het naartoe gaat. Vooral tegen het einde komen er echter nog een aantal onverwachte wendingen die de voorafgaande gebeurtenissen een interessante nieuwe laag geven.
Al met al is The Evil Within 2 een erg interessant vervolg geworden. Het voegt een aantal nieuwe elementen toe die de game meer diepte geven. Bovendien blijft de horror en de sfeer van het origineel gewaarborgd. Ik zet in ieder geval mijn lampen weer uit en ga nog één keer op zoek naar mijn zingende aartsvijand!