Vroegâh was alles beter! Tim ging met de roze bril op terug naar 2002 en testte of The Elder Scrolls III: Morrowind de tands des tijds heeft doorstaan. Is Morrowind nog steeds tof anno 2017? Of kunnen we deze game beter stof laten happen achter op een plank?

Ik ben als gevangene naar een mij onbekende provincie vervoerd. Daar aangekomen moet ik me melden bij het census kantoor. Ze willen mijn naam, ras, klasse en geboorteteken weten. De enige opdracht die ik vervolgens krijg is: ga naar de stad Balmora, zoek een man die Caius Cosades heet en lever dit pakketje af. Verder ben ik vrij om te gaan en te staan waar ik wil. Bij het verlaten van Seyda Neen, het dorpje waar ik ben aangekomen, zie ik een man bij gigantische watervlo staan. Het ding heet een Silt Strider, zegt hij, en hij is de chauffeur. Of ik mee wil rijden. Nee bedankt, denk ik, ik loop wel.

Morrowind
Pixel Vault

Ik vertrek in westelijke richting en om mij heen ontvouwt zich een landschap van moerassen en reusachtige paddenstoelen, waar monsterachtige krabben en reptielachtige wezens zich een weg doorheen banen. Plotseling hoor ik gegil. Recht voor mij valt uit het niets een man te pletter midden op de weg. Ik steel zijn spullen – die heeft hij toch niet meer nodig – en probeer uit zijn dagboek te achterhalen wat er precies gebeurd is. Caius Cosades zal even moeten wachten, dit is belangrijker. Welkom in Morrowind.

Open world pionier

Deze maand is het alweer 15 jaar geleden dat Morrowind voor het eerst verscheen. Morrowind is het derde deel van de Elder Scrolls serie en net als alle delen uit de serie speelt het zich af in Tamriel, een continent dat bestaat uit negen provincies waar verschillende fantasy rassen de dienst uitmaken. In dit derde deel reis je af naar het eiland Vvardenfell, onderdeel van de provincie Morrowind, het thuisland van de Dunmer, of Dark Elves. Het is een onherbergzame provincie waar buitenstaanders gewantrouwd worden, slavernij de orde van de dag is en een enorme vulkaan voor ziekteverwekkende stormen zorgt.

The Elder Scrolls III is één van de pioniers in het open-world RPG genre. De game schotelt spelers een reusachtige fantasy wereld voor waarin je kan gaan en staan waar je wilt. Wil je braaf de main quest volgen en de provincie redden van de kwaadaardige godheid Dagoth Ur? Prima, dat mag. Wil je liever het hoofd van een eeuwenoud huurmoordenaars gilde worden? Ook dat kan. Heb je helemaal geen zin om überhaupt een quest te volgen, maar wil je liever een huis kopen en dat volgooien met alle vorken die je in het spel kan vinden? Ga je gang.

Het idee van een open fantasy wereld waarin je kan doen wat je wil, was zeker niet nieuw. Ook in de eerste twee Elder Scrolls delen, Arena en Daggerfall, kun je gaan en staan waar je wilt en je bij verschillende facties aansluiten. Het verschil is dat grote delen van de wereld van Arena en Daggerfall random gegenereerd worden. Morrowind daarentegen is het eerste deel uit de serie waarin ieder hoekje van de wereld met zorg door de ontwikkelaars is ontworpen.

Vervloekte worm

De eerste keer dat ik Morrowind speelde was er niet bepaald sprake van liefde op het eerste gezicht. Ik koos ervoor om een stealthy personage te spelen, een Bosmer rogue. Ik kocht een zwaard bij de winkel in Seyda Neen en vertrok richting Balmora. Onderweg was de eerste vijand die ik tegenkwam een Kwama Forager – een soort kleine worm. Het ding zat uitdagend midden op de weg die ik wilde nemen. Ik trok mijn zwaard en was klaar om mijn eerste bloed te vergieten in Morrowind.

Ik haalde uit naar het beestje, maar er gebeurde niets. Hoe vaak ik ook met mijn zwaard op de worm inhakte, het deed hem niet het kleinste beetje schade. Ondertussen raakten zijn aanvallen mij wel en al snel vond mijn personage een vroege dood. Dit moest een fout zijn, dacht ik zelfverzekerd, en laadde mijn laatste save. Echter, een nieuwe poging om de Kwama Forager te lijf te gaan resulteerde opnieuw in een roemloze dood voor mijn Bosmer. Na een aantal pogingen sloeg de frustratie toe; wat was dat met die vervloekte worm? Na de zoveelste poging gaf ik het op en verdween Morrowind de kast in.

Zodoende bleef Morrowind een tijdje stofhappen in de kast, tot ik het er een paar weken later met één van mijn klasgenoten over had. Hij bleek een groot fan te zijn van Morrowind en we spraken die middag na school af, zodat hij me wat tips kon geven. Hij legde me uit dat mijn Bosmer de Kwama Forager niet dood kon maken met een zwaard, omdat zijn long blade skill veel te laag was. Ik maakte een nieuwe personage aan, ditmaal met hoge long blade skill en mijn klasgenoot legde me uit waar ik wat goede gear kon vinden om mee te beginnen. Ditmaal was ik er helemaal klaar voor!

Skywind en Tamriel Rebuilt

Nu, meer dan tien jaar na mijn eerste kennismaking, keer ik terug naar Morrowind. Ik ben zeker niet de enige die anno 2017 nog bezig is met Morrowind. Dat de game nog steeds zo populair is, is vooral te danken aan de fanatieke modding-community. Deze is ontstaan doordat ontwikkelaar Besthesda The Elder Scrolls Construction Set mee leverde bij de game. Hiermee kunnen spelers hun eigen quests, personages en andere content ontwikkelen voor de game. Al jaren creëren fans met deze tools updates voor de games, waardoor je Morrowind tegenwoordig zo kan modden dat de game in grafisch opzicht amper onder doet voor hedendaagse games.

Naast kleinere sidequests en cosmetische updates zijn er ook enorm ambitieuze projecten van modders waar al jaren aan gewerkt wordt. Deze projecten trachten substantiële toevoegingen of verbeteringen aan de game toe te voegen. Zo is het Skywind project erop gericht om Morrowind in zijn geheel over te zetten naar de Skyrim engine en werken de modders van Tamriel Rebuilt al jaren aan het toevoegen van de volledige provincie Morrowind.

Rondje eiland

Om mijn oorspronkelijke ervaring van het spel zo dicht mogelijk te benaderen, besluit ik de Morrowind zonder mods te spelen. Wat meteen opvalt is dat de fantastische sfeer van de game, ondanks de verouderde graphics, nog steeds indruk maakt. In tegenstelling tot de meer klassieke fantasy setting van Morrowind’s opvolgers, Oblivion en Skyrim, maakt Morrowind een haast buitenaardse indruk. Het landschap is bezaaid met enorme paddenstoelen, vliegende kwallen en andere vreemde wezens. Ook de steden zien er fantastisch uit en hebben allemaal een unieke stijl. Wat te denken van Vivec, een stad bestaande uit drijvende piramides. Of Ald’ruhn, een stad die gebouwd is in en rondom het uitgeholde schild van een reusachtige krab.

Na een tijdje rondgezworven te hebben, sluit ik me aan bij de Thieves Guild. Destijds was dat de eerste guild waar ik me bij aansloot en het was tijdens deze quest dat de game voor het eerst echt klikte voor me. Vol goede moed ga ik naar The South Wall Cornerclub, de louche kroeg waar de Thieves Guild in Balmora zich ophoudt en zet ik mijn eerste stapjes op het criminele pad. Als ik een tijdje bezig begint me op te vallen dat alle quests dezelfde structuur hebben. ‘Steel item x voor de baas van de plaatselijke Thieves Guild’. Van een echt verhaal is geen sprake. Vooral in vergelijking met de legendarische Grey Fox verhaallijn van Thieves Guild quest in Oblivion valt de Thieves Guild in Morrowind me nogal tegen.

Ik besluit de Thieves Guild te laten voor wat het is en het vanaf nu heel anders aan te pakken. Geen guilds meer voor mij, ik ga een rondje om het eiland lopen, de kust volgen en kijken wat er op mijn pad komt. Al snel realiseer ik me dat dit de manier is waarop Morrowind voor mij het beste tot zijn recht komt. Hoewel lang niet alle quests van Morrowind oninteressant zijn – de main quest is bijvoorbeeld erg de moeite waard – zit de kracht van de game hem niet in het verhaal of de quests. De kracht van Morrowind is het ontdekken van de prachtige wereld en de rare personages, gebeurtenissen en wezens die je op je pad tegenkomt.

Vele uren later ben ik nog lang niet klaar met mijn rondje om het eiland, maar heb ik me geen moment verveeld. In een dorp vond ik een Dunmer die zonder broek midden in een rivier stond. Of ik hem wilde helpen te achterhalen wie zijn broek gestolen had. Later kwam ik een Orc tegen die door de bergen zwierf op zoek een tegenstander die hem kon doden. Of ik hem daarbij kon helpen. Onderweg tref ik ook nog vele Silt Striders aan, vergezeld door hun chauffeurs. Of ik soms een lift nodig heb. Nee bedankt, denk ik iedere keer, ik loop wel.