The Division ligt ondertussen bijna twee maanden in de winkel. Ik schreef er destijds een review over en was er toen, ondanks wat kleine dingen, zeer positief over. Maar ondertussen zijn we wat weken verder en kunnen we de conclusie trekken dat, ondanks dat het veel goed doet, de game op sommige punten echt een rommeltje is, tot groot ongenoegen van veel gamers. Maar stellen we ons niet een heel klein beetje aan?

Al meteen na het lezen van mijn intro hierboven hoor ik je denken: “Ladies and gentlemen, this is your fanboy speaking.” Het is misschien wat overdreven, maar ook ondanks zijn gebreken, blijf ik enthousiast over de game. Ik zal hem niet met hand en tand verdedigen, maar er blijven genoeg zaken leuk aan de game. De combat van de game zit prima in elkaar, de wereld die door Massive wordt neergezet is zeker vermakelijk en ook de RPG-elementen komen prima tot uiting.

Maar ik wil ondertussen ook best kanttekeningen plaatsen. Voornamelijk in de end-game schiet de game namelijk wel wat te kort. Met ondertussen ruim veertig uur op de teller komt het nu veelal neer op rondjes rennen door de Dark Zone en jagen op mini-eindbazen die deze regio rijk is. Totdat je weer één of andere klootviool tegenkomt die het nodig vindt om een glitch optimaal te misbruiken en zijn DPS onmogelijk hoog te maken. Dan ben je even boos, ben je de loot die je nog niet had weten te ‘extracten’ kwijt en kun je weer opnieuw beginnen.

Toch is dat laatste iets waar de enorme groep gamers die de wereld rijk is moord en brand over moet schreeuwen: “Massive zijn een stelletje prutsers” en “Bij andere games was dit nooit gebeurd” en ga zo maar even door. Er zijn ondertussen fora vol over geschreven door gamers die woest zijn op de studio en uitgever Ubisoft. Gamers die je overigens even later best weer tegen kunt komen in de game, want zo zijn we dan weer wel.

Hetzelfde met de recent verschenen Incursions. Nieuwe content voor de game, gratis nog wel, waarbij spelers voor een stevige uitdaging komen te staan. Dit alles om kans te maken op nieuwe, eveneens gratis, gear voor je karakter. Maar één iemand ontdekt een glitch waardoor je de boel kunt manipuleren en er eigenlijk geen uitdaging meer is. Maar terwijl we allemaal boos zijn en het internet vol spammen, kunnen we ook niet wachten om de glitch zelf te proberen in de hoop toch nog wat van die loot in de wacht te slepen.

https://youtu.be/1-F7Cvb7n-A?t=39s

Het is natuurlijk ontzettend krom en ik wil zowel Massive als Ubisoft geen vrijbrief geven om games ‘gebroken’, ‘kapot’ of ‘nog niet af’ af te leveren. Maar dat is de game niet, allesbehalve dat. Buiten een enkele game breaking bug heeft de game het er nog goed vanaf gebracht als je het vergelijkt met andere AAA-titels van de afgelopen jaren. Dus waar hebben we het dan eigenlijk nog over?

“Ja maar Kevin, vroeger hadden games dit soort problemen niet…” Mensen die met dit argument komen aankakken, kunnen in mijn ogen lekker hun spullen pakken en in een stoffige zolderkamer achter hun Atari 2600 gaan zitten. Prima, vroeger waren games niet kapot (overigens ook bullshit van de bovenste plank, maar dat terzijde). Maar vroeger waren er ook nog geen mogelijkheden tot updates of patches. Als jij Super Mario Bros. kocht voor de NES, moest je het daar mee doen. Zat er een bug in, dan had je pech. Een glitch als de Missing No. was hilarisch en tegenwoordig legendarisch. En games waren bij lange na niet zo gecompliceerd als dat ze tegenwoordig zijn. Niet dat ze voor hun tijd geen kunstwerk waren, maar de complete AI van een Goomba zit tegenwoordig makkelijk in een rondvliegend papiertje in een verwoest New York.

Wij gamers, wij zijn maar een opvliegend en aanstellerig groepje mensen. Net als de andere aanstellerige groepjes mensen die moeilijk doen over dat de nieuwe Batman-film te duister is, of het nieuwe album van Kanye niet bijzonder genoeg is. Mensen die alsmaar meer, sneller, beter en grootser willen, in een fractie van de tijd tegen een schijntje van de kosten. Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, maar wel alles van ongekende kwaliteit willen zien.

Ik heb nu bijna 50 uur op de teller staan in The Division en als ik eens een vrij uurtje heb, of in het weekend een middagje niets te doen heb, duik ik de game nog een keer in. Dan doe ik een paar missies en een rondje of vijf door de Dark Zone met wat vreemden, in de hoop niet in mijn rug geschoten te worden. Dan vind ik het weer even mooi geweest en ga ik wat anders doen, of beter nog: terug naar het normale leven. Mensen die de game veertig uur per week willen spelen en klagen dat de game niet genoeg content biedt, hier een stukje advies: Pak een andere game, ga wat anders doen, of zoek gewoon een leven. Je weet wel, waar je jaren voor naar school bent gegaan.