De lancering van The Division was alles behalve makkelijk. Hoewel de basis van de game goed in elkaar zat, kwamen we er al snel achter dat er na het voltooien van de game vrij weinig meer te beleven was. In de maanden na de release heeft Ubisofts Massive Entertainment dit nog aardig weten bij te draaien, maar de bittere smaak bleef. Pakt de Zweedse studio het bij The Division 2 anders aan? Aan de hand van de private bèta zetten we onze eerste gedachten op een rijtje.

Door de moeilijke start van The Division waren veel spelers al weer snel vertrokken. Ondanks dat sommigen na verschillende updates en uitbreidingspakketten toch weer terugkwamen, was het kwaad al geschied. Het leek er dan ook op dat we een sequel wel op onze gezamenlijke buik konden schrijven. Ubisoft dacht daar echter anders over, want de Franse uitgever kondigde vorig jaar het langverwachte vervolg aan. Met een aantal uren in de bèta hebben we nu een goede indicatie van wat we mogen verwachten.

De sneeuw is weg, de ellende is gebleven

Op het moment dat de ‘Dollar Flu’ toesloeg, waren de kerstinkopen in volle gang. De straten van New York zijn dan ook vandaag de dag nog altijd bestrooit met versieringen, cadeautjes en andere feestelijke dingen. In het Washington D.C. van The Division 2 is er ondertussen ruim een half jaar verstreken. De sneeuw heeft plaatsgemaakt voor een prettig zonnetje, maar de stad is in dat half jaar veranderd in een slagveld.

De sterke arm der wet heeft dan ook allang niet meer de overmacht in de stad. In plaats daarvan hebben drie bendes de macht in handen. Ieder met een stuk van de stad onder hun leiding. Al vrij snel maak je kennis met de Hyena’s, die het gebied rondom het Witte Huis in handen lijken te hebben. Deze losgeslagen groep lijkt alles te pakken wat in het blikveld komt en is daarbij ook niet bang om slachtoffers te maken.

De True Sons zijn daartegenover een stuk meer georganiseerd. Deze paramilitaire eenheid staat onder leiding van een voormalig JTF-officier die het niet zo nauw neemt met de regels en vooral door brute kracht zijn gebied wil uitbreiden. Als derde grote groepering zijn er de Outcasts: een groep bewoners van de stad die in geforceerde quarantaine terechtkwamen en nu wraak willen nemen op degene die ze daar opsloot. Geen van deze groeperingen baart ons echter zoveel zorgen als de Black Tusk, maar daar komen we later nog op terug.

Een soort van thuiskomen

Als agent van de Division, is het aan jou en je mede-agenten om weer een beetje orde in de chaos te scheppen. Dit voelt een beetje als thuiskomen, aangezien de sequel trouw blijft aan de formule van het origineel. Vanuit jouw primaire basis voer je missies uit verspreid over de stad, verbeter je je uitrusting en verover je beetje bij beetje de stad. De grootste verandering is dat dit keer het Witte Huis jouw uitvalsbasis is, inclusief bijna alle details zoals de Oval Office en de perszaal. Alleen de blonde mandarijn ontbreekt.

Die missies voeren je naar allerlei herkenbare locaties door de stad. Zo laat de bèta ons kennis maken met het Grand Washington Hotel met een eindbaas-gevecht op het dak van het hotel, terwijl een tweede missie ons door de verschillende verdiepingen van het Jefferson Trade Center leidt. Daarbij gelden dezelfde principes nog steeds: hobbel tussen verschillende vormen van dekking om één voor één vijanden uit te schakelen.

Dit doe je niet alleen aan de hand van een groot arsenaal van wapens, maar ook met verschillende skills. Gedurende de bèta-periode zijn er drie verschillende skills beschikbaar gesteld: de turret, de drone en de seeker mine. Daarbij heeft iedere skill ook nu weer verschillende varianten, waarbij we een aantal nieuwe voorbij zien komen. Zo heeft de turret nu ook een sniper-modus die minder kogels afschiet, maar wel meer schade doet. Dit is echter pas het topje van de ijsberg, want de uiteindelijke game heeft acht verschillende skills met ieder zijn eigen variaties.

Gatenkaas

Dat alles wil natuurlijk niet zeggen dat de game identiek is aan zijn voorganger, met enkel een andere locatie. De gesloten bèta liet immers al genoeg dingen zien waar de game het compleet anders doet dan het origineel. Misschien wel een van de meest merkbare veranderingen is die van het health management. Het trucje van rollen, sprinten en healen zit er in The Division 2 niet meer bij. Dit komt omdat ‘health packs’ zijn vervangen door pantserplaten.

Jouw Division-agent heeft in de sequel betere bepantsering gekregen, maar kan daarentegen een stuk minder kogels opvangen wanneer deze aan flarden is. Daarom moet je nu letten op jouw armor-meter boven je gezondheidsbalk. Is deze bijna leeg of zelfs helemaal op, dan moet je dekking zoeken om je pantserplaat uit je kogelwerend vest te vervangen. Nadeel is dat dit niet direct gebeurt: je soldaat zit voor twee tot drie seconden stil, terwijl hij de plaat uit zijn vest haalt en er een nieuwe in stopt. Het vereist een beetje handig inzicht om dit op het juiste moment te doen. Iets wat bij mij in de eerste uren nog regelmatig mis ging.

Ook de vijand heeft deze pantserplaten ontdekt, waarbij vooral vijanden aan de moeilijke kant van het spectrum deze maar al te graag gebruiken. Dit betekent dat je vooral bij eindbazen voor een langere tijd op een klein stuk van zijn bepantsering moet schieten om deze te breken. Pas daarna kun je echt schade aanrichten, maar alleen op de plek waar het pantser is gebroken. De eindbaas met een squad omsingelen en erop los vuren is er dan ook niet meer bij.

Een stad die leeft

Ondanks alle dood en verderf die er in de afgelopen maanden in Washington D.C. heeft geheerst, is er toch voldoende leven op straat. Waar de open straten van New York al gauw saai en leeg aanvoelden, is dat nu wel anders. Niet alleen struinen er meer burgers en JTF-agenten door de straten zonder dat ze hulpeloos zijn, ook de verschillende facties zijn duidelijker aanwezig in de straten van Washington D.C..

Een belangrijk onderdeel daarvan zijn de ‘public events’ die je regelmatig tegenkomt. Deze gebeurtenissen kunnen plots opduiken en bestaan uit allerlei situaties die je op moet lossen. Zo zijn er gijzelingssituaties, waarbij je niet alleen een eerste groep vijanden moet uitschakelen, maar de gegijzelde daarna ook moet beschermen tegen andere groepen. Of schakel propaganda-speakers uit terwijl de vijand er alles aan zal doen om je tegen te houden. Het zorgt ervoor dat je ook tussen je missies door altijd wat te doen hebt.

De grootste uitdaging tussen de missies door zijn nog wel de control points, waar ik regelmatig de fout in ging met de gedachte ‘dat lukt me wel’. Deze zwaar verdedigde punten bevatten veel vijanden met een mini-baas die je allemaal moet uitschakelen. Is je dat gelukt, dan moet je een signaal uitsturen waardoor er nog meer vijanden op je afkomen. Een control point is dan ook pas bevrijd zodra geallieerde soldaten je versterking komen bieden en alle vijanden morsdood zijn.

Daarbij komt ook meteen een nieuw element om de hoek kijken: de mogelijkheid om een noodsignaal uit te sturen. Wanneer je in de problemen zit, kun je andere spelers oproepen om je te komen helpen. Ontvang jij een dergelijk signaal, dan word je met een druk op de knop naar de instantie van die speler gestuurd en kun jij hem of haar uit de brand helpen. Handig wanneer je in een lastig gevecht zit en wel wat hulp kunt gebruiken.

Aan het einde van de lijn

Het grootste zwaktebod ten tijde van de release van The Division was het gebrek aan content nadat je het verhaal had uitgespeeld. Natuurlijk was er de Dark Zone, maar daar was alles ook wel mee gezegd. Ook nu is de Dark Zone weer terug, maar pakt Massive het grootser aan. Drie verschillende locaties verspreid over de stad, ieder met zijn eigen obstakels en loot.

Drie locaties in plaats van één Dark Zone verhelpt het probleem echter niet en dat weet de ontwikkelaar ook. Daarom skipt de bèta na de eerste missies naar het einde van het verhaal. Bij het bereiken van level 30 en het voltooien van het verhaal breekt pas het tweede gedeelte van de game aan: de End Game. Allereerst krijg je toegang tot een drietal specialisaties, ieder met zijn eigen skill trees en unlockables. Zo geeft de Demolition-specialisatie je toegang tot een granaatwerper, de Survival-specialisatie een kruisboog en de Sharpshooter-specialisatie een .50 cal sniper.

Die specialisaties moeten natuurlijk ergens gebruikt worden en dat is tegen de vierde factie: Black Tusk. Deze groepering heeft goed gekeken naar hoe The Division het aanpakt en zijn juist daarom levensgevaarlijk. De groep beschikt over sterkere vijanden, tal van gadgets en zelfs wandelende robothonden die zo uit de stallen van Boston Robotics zijn gestolen. De Black Tusk verovert dan ook in no-time verschillende locaties van je terug, waarna jij weer de strijd met ze aan moet gaan.

Deze gevechten zijn dan ook tot de release van de raids de moeilijkste stukken content in The Division 2. Tijdens de bèta werd al duidelijk dat de groep niet uit lieverdjes bestaat. Black Tusk is een organisatie bestaande uit sterke vijanden met een slimme A.I. die goed samenwerkt om je te flanken uit te schakelen. Dit alles zorgt ervoor dat de Invaded-missie tegen de groep in je eentje praktisch niet te doen is.

Naast de Dark Zone en de strijd tegen de Black Tusk introduceert de sequel ook een player vs. player multiplayer-modus. Niet een battle royale-achtige modus die we in een van de uitbreidingen voor het origineel al zagen, maar een echte klassieke multiplayer. Op speciaal ontworpen maps kun je bij release dan ook aan de slag met de skirmish- of control-modus. Dit alles wordt het komende jaar door Ubisoft ondersteund met verschillende updates en uitbreidingen, maar deze keer zonder extra prijskaartje.

Een goede eerste indruk

Het ziet er dus naar uit dat The Division 2 heeft geleerd van zijn fouten uit het origineel. Een bak aan content, meer variatie en wat lijkt op een beter uitgewerkte End Game dan in het origineel beloven veel goeds. Of dat ook uiteindelijk zo is, merken we op 15 maart. Dan ligt The Division 2 in de winkels voor pc, PlayStation 4 en Xbox One.