The Crew 2

Drie jaar geleden konden we in The Crew door de landschappen van de Verenigde Staten scheuren. Hoewel de game zijn mankementen had, was het vermakelijk en beloofden de eerste beelden van deel twee veel goeds. Kunnen we in The Crew 2 volle gas genieten in de VS of moeten we de wegenwacht gaan bellen?

The Crew wist een ambitieuze gooi te doen naar de top van de racegames, maar bleek vooral veel van hetzelfde en een ontzettend simpel verhaal te bevatten. Toch wist de game een aardige community op te bouwen en werd er urenlang gegrind om net die ene speciale auto te bemachtigen. Mijn eigen dieselmotortje begon dan ook sneller te kloppen toen we zagen dat we in The Crew 2  met boten en vliegtuigen aan de slag konden om nog meer te gekke stunts uit te voeren. Voeg daaraan nog een gigantische open wereld toe en het spektakel is compleet. Zou je zeggen.

Kilometers vreten

De Amerikaanse droom van ultieme vrijheid, maar dan veilig op je bank. De eerste paar uur komt alles in vol tempo op je afgescheurd. Vrijwel direct heb je een toffe racebak onder je kont, vlieg je over New York en word je kletsnat op de Hudson rivier. Deze intro zet dan ook gelijk de toon van de game. Snel switchen van voertuigen in allerlei situaties. Het is dan ook heerlijk om op verkenning te gaan zodra je die vrijheid krijgt. Zo begin ik mijn avontuur in Miami en rijd ik gelijk door naar New York. Onderweg kom ik de prachtige flora en fauna tegen van deze staten en ziet de skyline van New York er daadwerkelijk prachtig uit.

Het Fast Fav-systeem laat je snel van voertuigen wisselen zodat je alles ter land, ter zee en in de lucht goed kunt bekijken. Dit systeem zorgt er namelijk voor dat ik met mijn analoge stick snel kan wisselen tussen deze voertuigen zonder eerst in menuutjes te hoeven zoeken. Waar je in de eerste game vooral over de weg leek te zweven, voel je nu daadwerkelijk grond onder je wielen en is het maken van bochten niet meer zo’n gedoe.

Ook de keuze aan voertuigen is hartstikke prima, van klassieke wagens tot Formule 1. Ook de boten en vliegtuigen zijn goed vertegenwoordigd. Deze voertuigen kun je upgraden door speciale opdrachten uit te voeren of door een soort neon gekleurde kisten te vinden. Prima dus om je bolide net dat beetje voorsprong te geven. Natuurlijk kun je ook weer upgrades vinden om het uiterlijk van je voertuig aan te passen.

Zijn we er bijna?

Helaas is het grootste pluspunt van de game tegelijkertijd een enorme valkuil. Hoewel de game vol zit met losse activiteiten als stuntvliegen, straatracen, driften of dragracen,  blijven het allemaal opzichzelfstaande elementen. Als ik bijvoorbeeld een bootrace in Miami wil doen, dan teleporteer ik daar even heen. Zie ik daarna in San Francisco een coole straatrace, dan ga ik niet eerst heel de VS doorkruisen om die race te rijden. Het teleporteersysteem is handig, maar zorgt er ook voor dat je niet echt de moeite doet om rond te rijden.

Alleen als ik een speciale plek wil zien, dan rijd ik daar naartoe. Denk hierbij aan het Vrijheidsbeeld, Las Vegas of de Golden Gate Bridge. Afstanden tussen Los Angeles en de oostkust zijn een dik half uur. Iets wat natuurlijk prachtig is als de weg interessant genoeg is. Zo had je bijvoorbeeld in The Crew allerlei skills en mini-evenementen die je kon uitvoeren tijdens je reis. Deze zijn in The Crew 2 flink uitgedund tot een aantal dezelfde soort evenementen.

Influencers

In de tijd van influencers kan de gamewereld natuurlijk niet achterblijven. Zo verzamel je tijdens je reis volgers (lees: XP), waarmee je nieuwe disciplines kunt ontgrendelen. Deze volgers krijg je door bijvoorbeeld een hoge sprong te maken of lang te driften. Elke staat heeft helaas maar enkele activiteiten, waardoor je snel uitgekeken bent en weer op de fast travel teruggrijpt. Ook moet je voor deze activiteiten vaak omrijden langs ontzettend vervelende plekken.

Daarnaast nam je in de eerste game langzaam maar zeker elke staat over en had je het gevoel dat je echt keihard gewerkt had wanneer je in het westen aankwam. Nu ligt vanaf minuut één heel de VS aan je voeten. De game doet niet echt zijn best om je vast te houden met een verhaal en houdt zich vooral bezig met jou en je sterrenstatus.

Road Rage

Dat je bij The Crew 2 geen realistische racegame verwacht, is geheel logisch. De game is lekker arcade en doet ook niet te moeilijk als je uit de bocht vliegt en wilt respawnen. Toch levert het spel op technisch gebied veel frustratie op. Zo maakt de game gebruik van de zogeheten rubber banding-techniek. Hierdoor blijven je tegenstanders je vlak op de hielen zitten en zullen ze nooit echt fouten maken. Dit is vooral frustrerend als je een vrij lange race hebt gereden, vlak voor de finish een klein foutje maakt en daardoor gelijk ingehaald wordt door je tegenstanders. Tuurlijk levert dit spanning op, maar de frustratie zit in de goddelijke status van je tegenstanders.

Zo moest ik in een race door allerlei checkpoints rijden. Ik vloog in volle vaart vlak langs een checkpoint en werd hierop keihard afgerekend. Ik moest terugrijden om alsnog hier doorheen te rijden. Zo gezegd zo gedaan, maar als ik daarna mijn tegenstanders wel allerlei checkpoints zie missen zonder gevolgen, dan moet ik mij inhouden om niet met mijn controller te smijten.

Daarnaast is de fotomodus in de game ook een puntje van frustratie. Je krijgt een opdracht als ‘fotografeer een eland’. Uiteindelijk vind je die, open je je fotomodus en is het wachten geblazen. De laadtijd van deze tool is namelijk te lang en zorgt ervoor dat je deze activiteiten niet wilt uitvoeren. Daarnaast heb ik meerdere keren meegemaakt dat ik met mijn snufferd naar het doel stond, maar de game het niet wil registreren. Vooral erg irritant als het een zeldzaam dier of object is.

Slaat de game dan de plank mis? Nee, maar het laat vooral enorme kansen liggen. Met elke stap die het maakt, lijkt het twee achteruit te doen. De vrijheid is top, maar daagt niet genoeg uit. De rubber banding houdt de spanning erin, maar is niet goed afgestemd. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Helaas heeft de game ook last van onzichtbare muren waar ik tijdens een race meerdere malen tegenaan reed en zijn er texture pop-ins die hinderlijk zijn als je een bocht maakt. De game weet in ieder geval het arcade-element goed uit te bouwen en het Fast Fav-systeem is een heerlijk mechanisme. Wie weet kunnen de updates een aantal zaken verhelpen. Tot die tijd blijf ik mooi met mijn fastfoodmaaltijd aan de kant van de weg staan.