Wanneer een film, boek of game in de vorm van een trilogie verschijnt, is het tweede deel vaak het duisterste verhaal. Het bekende dieptepunt voordat de helden zich weer omhoog beginnen te werken. Die ‘regel’ kun je echter prima aan je laars lappen, zo laat het Amerikaanse Stoic Games zien met The Banner Saga 3. In het laatste deel van de veelgeprezen trilogie komt de vraag of het ‘ooit nog wel een keertje goed zal komen’ namelijk iets te vaak naar voren…

The Banner Saga is geen trilogie gevuld met vrolijkheid en blijdschap, maar eerder met duisternis, verraad en verdriet. Noodgedwongen vertrokken uit je dorp en als leider van een karavaan is het aan jou om je dorpsgenoten, vrienden en familie veilig te houden terwijl heel de wereld zich tegen je lijkt te keren. Dat gaat echter niet vanzelf en iedere nieuwe dag lijkt zwaardere keuzes te bevatten. Een treurige realiteit die zich ook in het laatste deel van de trilogie voortzet.

De duisternis loert

Het einde van The Banner Saga 2 beloofde al niet veel goeds. De strijd tussen koning Meinolf en de opportunist Ragga is nog maar net gaan liggen of de volgende problemen kloppen alweer op je deur. Want waarom zou je je zorgen maken over de oprukkende dredge als de mensen binnen je eigen kampementen elkaar maar al te graag een kopje kleiner maken. Het zit dus weer niet mee voor Rook en Alette.

Daarnaast tikt de tijd voor de mensheid, want de lonkende duisternis trekt steeds verder op. Waar deze in het origineel nog enkel in het hoge noorden was en in de sequel al langzaam optrok, staat de duisternis nu praktisch voor de deur. Duisternis die alles op zijn pad verdraait en verwerpt: het land opbreekt, het water giftig maakt en al het leven niet zozeer vernietigt, maar wel verdraait.

Terwijl de karavaan van Rook en Alette probeert stand te houden tegen mens en dredge in de hoofdstad Arberrang, reist de kleinere karavaan van Yuno en de Ravens onder leiding van Folka de duisternis in. Ook deze groep treft meer tegenspoed dan goed voor ze is, met onder andere een hele nieuwe groep vijanden in de vorm van de Warped. Al met al heeft niemand het echt makkelijk.

Doe de wave

Gameplaytechnisch is The Banner Saga 3 niet heel veel veranderd. Buiten de gevechten moet je leiding geven aan je karavaan en ervoor zorgen dat je zoveel mogelijk mensen in leven houdt, zonder dat je door je materialen heen raakt. Tijdens de momenten dat je in gevecht raakt, moet je jouw troepen aansturen in een turn-based strategystijl en zorgen dat je als winnaar van het veld afstapt.

De grootste verandering daarbij is de toevoeging van een wave-systeem tijdens de gevechten. Waar het in voorgaande delen aan het einde van je gevecht ook echt klaar was, is dat in het laatste deel niet altijd het geval. Nu kan het zo zijn dat de vijand versterkingen heeft en die tijdens het gevecht op het veld zet. Dit gebeurt standaard na een specifiek aantal beurten, of wanneer jij eerder alle vijanden hebt uitgeschakeld.

Op dat moment heb jij de keuze: haak je af of vecht je door. Vecht je door, dan kun je strijders aanvullen en afwisselen voor een betere strategie. Dit draagt natuurlijk meer risico met zich mee, want er kunnen meer strijders gewond raken waardoor ze tijdelijk uit de running zijn en dat kost je weer extra dagen en materialen die je misschien niet hebt. Aan de andere kant kun je meer Renown-punten en exclusieve items verdienen die je weer kunt gebruiken om in de volgende strijd sterker uit de bus te komen. Bij iedere strijd is het weer opnieuw afwegen.

Een nieuwe dreiging

Naast dat de duisternis de hele wereld uit elkaar lijkt te rukken, doet het ook iets naars met alle levende wezens. De duisternis transformeert vriend en vijand in de warped: mensen, horseborn, dredge en dieren veranderen in walgelijke wezens die het jou heel lastig proberen te maken.

Hoewel de warped qua aanvallen niet heel veel verschillen van normale vijanden, zijn ze in veel gevallen wel sterker dan hun originele vormen. Daarnaast kunnen de warped hun willpower inzetten om schade op te vangen. Hierdoor kan een fatale aanval dat plots niet meer zijn en daardoor een stokje steken voor je perfect geplande strategie.

Nog altijd prachtig

Hoewel de realiteit van The Banner Saga er duister uitziet, hoeft dat nog niet te betekenen dat het niet mooi is. Ieder personage, iedere omgeving, ieder effect is handgetekend waardoor de gehele game een toverachtige sfeer over zich heeft hangen. Dit schittert ook door tijdens de tussenfilmpjes, hoewel er helaas maar weinig van zijn en deze ook kort duren.

Net als de visuals is ook de soundtrack eentje om van te genieten. De muzikale stukken zijn elk prachtig gecomponeerd en heerlijk om naar te luisteren. Dat geldt ook voor de stemmencast, die allemaal perfect aansluiten op de setting. Hoewel de gehele game natuurlijk Engelstalig is, hebben alle acteurs en actrices een dergelijk Scandinavisch accent dat het alsnog heel natuurlijk aanvoelt. Helaas gaat hier hetzelfde op als bij de tussenfilmpjes: hoewel ze aanwezig zijn, worden ze maar nauwelijks ingezet en is het ook van korte duur.