Surviving the Aftermath

De zombie-apocalyps, een pandemie of een alien-invasie. Verhalen rond het vergaan van de wereld zijn erg in trek. Ook Surviving the Aftermath doet hier aan mee. Hoewel de game nog steeds in de vroegtijdige toegang zit, waren we toch al erg benieuwd of dit een goede spin-off is van Surviving Mars. Ontwikkelaar van dienst is namelijk Paradox Entertainment. Kan deze game al tippen aan zijn voorganger of is er nog veel werk aan de winkel?

In Surviving the Aftermath zorgde een mysterieuze ramp ervoor dat de beschaving volledig in elkaar zakte. Nu is het aan de speler om de overlevers te verzamelen en samen met hen een kolonie te bouwen door grondstoffen en andere belangrijke middelen te verzamelen uit de directe of indirecte omgeving. Surviving the Aftermath bevindt zich nog in een vroege fase van ontwikkeling en daarom bevat deze game jammer genoeg nog geen verhaalmodus en blijven we met heel wat vragen achter.

Wat een vrijheid!

Bij het begin van de game krijg je enorm veel vrijheid. Zo bepaal je aan het begin van de gamesessie zelf de moeilijkheidsgraad. Hierbij kies je of je een tutorial wilt, bepaal je hoe bewerkbaar en vruchtbaar de grond is, met welke regelmaat rampen gebeuren en hoeveel grondstoffen je aan het begin krijgt voor een vooraf bepaald aantal bewoners. Deze opties worden vertaald naar een moeilijkheidspercentage. Naast vrijheid bevordert dit percentage ook de herspeelbaarheid en krijg je de kans om bij je volgende speelsessie te gaan voor een hoger of juist lager niveau en de game zo moeilijk te maken als jij dat zelf wilt.

Daarnaast is er ook aan de creatievelingen onder ons gedacht. Je mag je kolonie namelijk een naam, een motto en een gepersonaliseerde vlag en logo te geven. De keuzemogelijkheden bij het bepalen van de laatste twee dingen zijn redelijk groot. Een andere vorm van vrijheid die de game je biedt zijn de verschillende radio-stations. Hiermee kies je welke soort muziek je graag tijdens je avonturen wilt horen. Zo is er een station waarbij de deuntjes je doen denken aan doemscenario’s of schotelt de maker je wat relaxtere of opgewekte muziek voor. Wil je niet naar de radio luisteren, dan zet je deze gewoon uit.

Doordachte keuzes maken

Het leuke aan simulatietitels met de nodige dosis strategie zijn dat je doordachte keuzes moet maken. Dat is in Surviving the Aftermath niet anders. Zo bevat je nieuwe beschaving bouwers en dragers die materiaal uit de directe omgeving naar je opslagplaatsen of naar de te bouwen constructies brengen. Elke kolonie heeft beide types nodig om alles draaiende te houden. Daarom moet je goed nadenken hoe je deze mensen inzet.

Om de reeds gebouwde constructies draaiende te houden, moet je één of meerdere van je werknemers in dat gebouw stationeren en verlies je tegelijkertijd je kostbare dragers of bouwers. Plaats je al je dragers in verschillende gebouwen, dan kun je geen materialen, grondstoffen of eten naar je opslagplaatsen of de bouwwerven brengen. Dan gaat het opgeslagen materiaal er snel doorheen, verhongeren je bewoners en gaan zij in het ergste geval dood. Snel wat mensen uit je gebouwen halen lukt op dat moment wel, maar voor je dat doorhebt, is het vaak al te laat.

Zet je je bouwers en dragers juist niet in gebouwen, dan oogsten ze te veel grondstoffen of bouwen ze te veel constructies. Hierdoor zijn de middelen uit je directe omgeving en in je opslagplaatsen snel op en krijg je dat belangrijke gebouw voor je bewoners niet meer af.

Bij je eerste poging probeer je wat dingen uit en zie je wel waar je komt. Hierdoor weet je de eerste keer dat je aan de game begint niet dat je toegangspoort voor meer mensen zorgt en dat zo je kolonie groeit. Verder wil je voortgang maken en daarom heb je misschien geen zin om de lange tutorial-teksten te doorlopen. Zo krijg je bij je eerste poging het bericht dat je bewoners dorst hebben. Vervolgens zet je een waterput neer, maar vergeet je een watertank voor de opslag te plaatsen en sterven bijna alle bewoners een gruwelijke dood. Zonder toegangspoort is je poging ook gedoemd te mislukken. Dan komen er namelijk geen nieuwe bewoners meer bij en lukt het bouwen van constructies, het verzamelen van materialen en het oogsten van eten niet meer. Hierdoor ben je ten dode opgeschreven en moet je van voren af aan beginnen.

De kracht van groei

Omdat er geen verhaalmodus is en je in een sandbox een beschaving opbouwt, voelt de game bij tijden erg repetitief aan. Gelukkig heeft de maker hier iets op gevonden, waar ik pas achter kwam bij mijn derde poging. Hierin begon ik meteen aan de heropbouw van de grote toegangspoort en sluiten er drie nieuwe mensen en een specialist zich aan bij mijn nederige stulpje.

Dankzij dit speciale personage krijg je meteen toegang tot de befaamde wereldkaart waarmee je kolonisten naar andere locaties kunnen reizen. De kaart is onderverdeeld in verschillende vakken en door actiepunten te spenderen reist een kolonist naar plekken waar hij waardevolle dingen als grondstoffen, betere spullen, eten en onderzoekspunten vindt. Zijn al je actiepunten op, dan moet je enkele minuten wachten voor deze zich automatisch terug aanvullen.

Met onderzoekspunten doe je onderzoek naar betere gebouwen, kun je ineens de vervuilde chemische poelen in je directe omgeving schoonmaken, verbouw je veiliger het voedsel en wordt de keuze uit voedselsoorten groter. Dit gaat van groenten tot insecten. Al deze dingen zorgen er op hun beurt weer voor dat je kolonie sneller groeit.

Naast dingen verzamelen rekenen we tijdens onze avonturen ook af met barbaren of onverwachte schade. Na zo’n gebeurtenis daalt je levensmeter. Staat deze op nul, dan sterft dat personage. De meter is enkel aan te vullen in je kamp en daarom raden we je aan om ernstig gewonde verkenners terug te sturen naar je uitvalsbasis. Omdat je specialisten maar twee vakken tegelijkertijd kunnen doorkruisen en actiepunten zich niet meteen weer aanvullen, duurt dit vaak iets langer dan verwacht.

Zonnig met kans op rampen

Tijdens de opbouw van je nieuwe beschaving stelt de game je ook voor enkele uitdagingen in de vorm van rampen. Door nucleaire stormen zijn je akkers bijvoorbeeld een tijd lang niet te bewerken, heerst er veel radioactiviteit die je bewoners ziek maakt en draait je medische tent bijgevolg overuren. Verder duikt er af en toe ook een hittegolf op die je voedsel- en waterreserves aantasten en zorgt zure regen voor stralingsvergiftiging.

Iets anders dat je tijdens je avonturen in je kolonie tegenkomt, zijn serieuze bliksem- en meteorietinslagen die overdreven grote kraters achterlaten en getroffen gebouwen volledig tot puin reduceren. De eerste keer dat je gigantische meteorieten razendsnel op je nederzetting ziet afvliegen, schrik je wel een beetje.. Door de overdreven cartoonachtige animaties van deze brandende rotsblokken, is het moeilijk om je lach in te houden. Het repareren van de gebouwen kost gelukkig bijna geen moeite en verbruikt amper grondstoffen. Alles lijkt dus in eerste instantie veel erger dan het eigenlijk is.

Een grafische mix

Voor de grafische kant van deze titel haalde de maker blijkbaar inspiratie bij de games van The Walking Dead en de realiteit. Zo wiegen de bomen mee met de wind, lijken er giftige stoffen op te borrelen uit de chemische poelen en zorgen vallende regendruppels voor cirkels op waterplassen.

Wanneer je het grafische aspect van de titel vergelijkt met dat van de games rond The Walking Dead, merk je al snel een aantal gelijkenissen op. Voor beide games kozen de makers een stripboekachtige stijl. Zo werd alles ingekleurd met fellere en lichte kleuren en speelden ze met penseelstreken. Dit zie je vooral aan de gebouwen, de natuur en de voertuigen.

Een waardige opvolger?

Is Surviving the Aftermath een waardige opvolger van Surviving Mars? Daar kunnen we voorzichtig ja op antwoorden. De titel heeft voldoende afwisseling, je krijgt veel vrijheid en het bouwen en uitbreiden van je kolonie zorgt voor veel voldoening. Aan de andere kant merk je ook wel waarom de game nog in de vroegtijdige toegang zit. Zo bevat de titel een leuke fotomodus waar je enkele effecten ter beschikking krijgt om in-game foto’s mee te maken. Een knop om de foto te nemen ontbreekt jammer genoeg. Hierdoor moet je gebruik maken van alternatieven als de printscreen-knop of andere software. Verder staan alle toetsen in de menu’s aangegeven als knoppen op de Xbox-controller. Als toetsenbord-gebruiker weet je hierdoor niet meteen wat een bepaalde knop doet en moet je nodeloos zoeken.

Qua concept en gameplay is Surviving the Aftermath een waardige opvolger voor Surviving Mars. Vanwege de vroegtijdige toegang zitten er echter nog kleine minpuntjes in deze titel. Als de makers deze nog aanpakken voor de volledige release, dan is deze apocalyptische titel een waardige opvolger binnen het games-assortiment van uitgever Paradox Interactive.