In het verleden hebben we zowel in films als games al heel wat vormen van een zombie-apocalyps gezien. Van rampen die worden veroorzaakt door een virus of schimmel, door mensen zelf gefabriceerd en toegediend, of door vreemde buitenaardse artefacten. Maar een zombie-apocalyps veroorzaakt door een energiedrankje dat niet goed getest is, die is nieuw. En hoe geschift het hele concept ook klinkt, Sunset Overdrive komt er zonder problemen mee weg.

Heel kort door de bocht: het is een zooitje in Sunset City. De hele stad is afgesloten van de buitenwereld en wordt langzaam overspoeld door monsters in alle vormen en maten. Hoe dat zo is gekomen? FizzCo, een van ’s werelds grootste frisdrankfabrikanten, wou de competitie voorblijven en vond het dus niet heel belangrijk om hun nieuwe drankje Overcharge goed te testen. Gevolgen? Een horrornacht, verslaafde monsters en groepjes overlevenden die helemaal gek lijken te worden.

Sunset Overdrive_004

Op deze manier zijn er in één nacht drie grote facties ontstaan in Sunset City. Als eerste zijn er de OD, de Overcharge Drinkers, die te veel van het zoete goedje ophebben en zijn veranderd in verschrikkelijke monsters die ontzettend hard exploderen in een oranje mist als ze geraakt worden. Dan heb je nog de overlevers waarvan het grootste gedeelte compleet gestoord is geraakt tijdens de horrornacht. Denk aan een groep LARP-ers die iets zijn doorgeschoten in hun fantasie van de wereld, of een groep van de Scouting, die in navolging van de horrornacht maar de wijze van het oude Japan hebben opgepakt. En dan heb je nog FizzCo, het bedrijf dat uiteindelijk verantwoordelijk is voor de hele situatie. Bang voor de gevolgen van het Overcharge-fiasco, hebben ze besloten om een grote muur om Sunset City heen te zetten (genaamd ‘The Invisible Wall’) en de wereld te vertellen dat er een mysterieus virus in de stad aanwezig is. Terwijl er binnen de muur FizzCo-robots rondlopen om alle ‘problemen’ op te lossen.

En dan ben jij er natuurlijk nog, de speler. Tijdens de horrornacht was jij aan het werk als conciërge, maar kon nog net op tijd wegkomen van alles. Maar dat betekent niet dat je veilig bent. Sterker nog, zoals de game het zelf omschrijft, ben je ‘totally fucked’. Say what? Precies, Sunset Overdrive heeft een heerlijke grote mond en laat de F-bom dan ook maar vaak genoeg vallen. En waar dit in veel games als irritant of overdreven over zou komen, komt Sunset Overdrive er zonder problemen mee weg.

De game neemt het namelijk allemaal niet te serieus. Niet alleen het verhaal, de karakters en Sunset City worden in de game te grazen genomen, heel de gamesindustrie wordt eens stevig onder de loep genomen. Je hoofdpersoon roept regelmatig dat het maar weer eens tijd is om aan een ‘quest’ of missie te beginnen, een groep overlevende LARP-ers roepen dat ze HP verliezen zodra ze door een vijand geraakt worden en ook de ‘vierde muur’ is niet veilig. Dat Insomniac Games in Ratchet & Clank ervaring heeft opgedaan met de minder serieuze kant van de industrie, komt in Sunset Overdrive volledig tot zijn recht.

Dat Insomniac de game niet al te serieus lijkt te nemen, doet overigens geen afbreuk aan de game, in tegendeel zelfs. Het maakt de game alleen maar sterker. Dit is ook duidelijk te merken in de gameplay: niet van dekking naar dekking rennen, niet rustig mikken en je schot nemen en je niet te veel zorgen maken over je HP. In Sunset Overdrive sta je namelijk nagenoeg nooit stil. En doe je dat wel, dan doe je duidelijk wat fout. De titel beloont je namelijk om in beweging te blijven door te grinden over telefoonlijnen en hekjes, te rennen over de muren van gebouwen en bizarre sprongen te maken vanaf auto’s en ventilatoren. Wanneer je dit namelijk doet zonder de grond te raken, bouwt je combometer op en worden je wapens sterker en je aanvallen beter. Plus: wat is er nu leuker dan het maken van een belachelijke combo a la Tony Hawk van x121 terwijl je de meest bizarre tricks en sprongen uitvoert?

Het verbeteren van je wapens en krachten doet de game door het gebruik van amplificaties, of Amps om het makkelijk te houden. Een Amp is een extra kracht, toevoeging of feature die je aan je wapens, je held of je skills kunt koppelen. Denk er bijvoorbeeld aan om je held te laten volgen door lava dat uit de grond omhoog komt als je combometer vol is, of je wapens extra elektrische schokken te geven als een LP een vijand raakt.

Wait, what? Zei ik nou LP’s? Klopt, maar dat had ik ook kunnen vervangen door bowlingballen, teddyberen met dynamiet of bommen gemaakt van haarspray-bussen. Want net als de game zelf zijn de wapens het spoor compleet bijster, helemaal in de lijn van verwachting zoals we uit Ratchet & Clank kennen. Dit maal geen discoballen die vijanden laten dansen of raketten die door de grond heen boren, maar machinegeweren die LP’s afschieten en kanonnen die bowlingballen met een belachelijke snelheid afvuren.

Maar denk maar niet dat de game met dit soort wapens makkelijker wordt, omdat je altijd in beweging moet blijven om die combo levend te houden. Want, zoals ik eerder al zei, is stilstaan een zonde die je vaak zal moeten bekopen met je leven. Toch is ook dat niet het einde van de wereld in Sunset Overdrive, omdat je elke keer weer terug tot leven komt, maar wel iedere keer anders. Insomniac heeft er namelijk een sport van gemaakt om zo veel mogelijk respawn-animaties in de game te stoppen, vol met referenties naar films, muziek en games. Denk bijvoorbeeld aan het respawnen in de stijl van de Terminator, in een grote blauwe bal van licht met een knie op de grond. Of je wordt uit een UFO weer terug op de aardbol gegooid. Of stap als een heuse Dracula uit je grafkist, inclusief zwart-wit beeld. Of… nou ja, je snapt mijn punt: de mogelijkheden zijn eindeloos.

Maar niet alleen de mogelijkheden in het aanpassen van je wapens of krachten, of het terugkeren naar het land van de levenden is eindeloos. Ook de stijl van je held is eindeloos veel te combineren. Wat begint bij het kiezen van je lichaamsbouw, je gezicht en je haarstijl, gaat uiteindelijk door tot de kleur van het ondergoed dat je aanhebt en het type hoofddeksel dat je op wilt hebben. Zo ren ik momenteel door de game gehuld in een shirt met bretels, een kilt, sandalen met sokken en een geweldige eenhoornhoed op.

Deze personalisatie, zowel in kleding als in krachten, wordt ook meteen overal doorgevoerd: de game, de cutscenes en ook de multiplayer. Want naast het bizarre singleplayer-verhaal heeft Sunset Overdrive ook nog een co-op modus genaamd Chaos Squad. In deze modus ga je met maximaal 8 spelers aan de slag in verschillende missies, om het uiteindelijk op te nemen tegen een gigantische horde OD’s. En dat terwijl je zoveel mogelijk punten probeert te scoren, waarmee je weer wapens en kleding kunt verdienen.

Toch had ik op multiplayer-niveau meer gehoopt. De Chaos Squad-modus is leuk, maar voelt eenzaam aan als enige multiplayer-modus. Een freeroaming multiplayer-modus zoals we die ook in GTA zagen, of gewoon een klassieke deathmatch in een afgebakend gedeelte van de stad zou zeker niet misstaan. Wie weet komen deze in de toekomst nog, maar nu schitteren ze in afwezigheid.