Streets of Rogue

Een kruising tussen Nuclear Throne, Deus Ex en de anarchie van GTA. Zo omschrijft Matt Dabrowski zijn roguelike, RPG, actiegame. Wij zijn het spoor in ieder geval bijster na deze beschrijving, dus stuurden we Robert de Streets of Rogue in om verhaal te halen.

Ik ben een hacker met een missie in de achterbuurten van de stad. De missie: het bevrijden van een gorilla. Waarom ik deze missie heb gekregen, weet niemand, maar ik weet de gorilla te vinden. Hij zit opgesloten bij twee louche wetenschappers en ik besluit voor de harde aanpak te gaan. Met een honkbalknuppel geef ik de dierenbeulen een flink pak slaag en ze zetten het op een lopen. Ik bevrijd de gorilla, die mij eeuwig dankbaar is, en moet nu alleen nog de uitgang zien te vinden.

Bij het naar buiten gaan kan ik het als hacker echter niet laten om even op de computer te kijken en activeer ik per abuis giftig gas in het lab. Door het matten met de wetenschappers was ik al niet helemaal gezond meer en zie ik mijn resterende HP hard teruglopen. Sorry gorilla, je moet zelf de weg terug zien te vinden.

Chaos die je volledig zelf in de hand hebt

Je wordt in Streets of Rogue losgelaten in relatief kleine levels, waarin zonder jouw inmenging meestal weinig gebeurt. Kantoorklerken doen hun werk, drugsdealers hangen rond in steegjes en de politie doet hun gebruikelijke patrouilles. Aan de speler de taak dit rustgevende beeld te verstoren met een groot scala aan tools. Inderdaad tools, want naast de nodige shotguns, raketwerpers en honkbalknuppels zijn er genoeg manieren om elk level op zijn kop te zetten.

Een van mijn favorieten is toch wel de hack tool, waarmee je de meeste apparaten in de wereld op een bepaalde manier kunt manipuleren. Denk aan de voor de hand liggende beveiligingssystemen, die zich na een paar drukken op de knoppen tegen de eigenaren keren. Ook het laten exploderen van televisies of koelkasten door muren heen laten vliegen behoort tot de mogelijkheden. Mijn meest hilarische hackactie was toch wel het manipuleren van een paar gokmachines, waardoor ik opeens een enorme bult geld had. Daarmee kon ik vervolgens drie gewapende bodyguards inhuren en hen het vuile werk voor me laten opknappen. Dit eindigde echter niet in doeltreffende eliminatie van mijn doelen, maar in een grote massale vechtpartij tussen ongeveer alle NPC’s die in het level rondliepen.

Door de vlugge 2D-gameplay hebben de gevechten wel iets weg van Hotline Miami, al is Streets of Rogue een stukje vergevensgezinder. Mocht je geraakt worden, dan kun je jezelf healen met een broodje hamburger, medkits of even langsgaan bij een van de drugsdealers. Je begrijpt inmiddels waarom de game Streets of Rogue heet.

Iets met doelen, breekijzers en kartonnen dozen

Chaos op zichzelf is al tof, maar Streets of Rogue heeft ook elke missie een paar doelen voor je. Dit zijn geen complexe opdrachten; meestal gaat het niet veel verder dan ‘blaas dit op’ of ‘neutraliseer deze gast’. Uiteindelijk maakt het ook niet heel veel uit wat je moet doen, het is vooral de enorme vrijheid die je krijgt die het interessant maakt.

Zo kun je als een Thief spelen en gebruikmaken van lockpicks en breekijzers. Ook heeft hij de nodige sneak skills van Solid Snake afgekeken, want de kartonnen doos zit ook in zijn arsenaal. Aangezien de AI rake klappen uitdeelt, is een beetje rondsneaken geen overbodige luxe. Zeker in het begin kwam ik het verst met de Thief, totdat de Killer Robot me achterna kwam en een einde maakte aan het feestje. Alsof je in een 2D-level van Saints Row terecht bent gekomen.

2D-speeltuin

Streets of Rogue zit boordevol wapens en gekke items waar je de meest bizarre situaties mee kunt creëren. Dat worden er overigens alleen maar meer, want de game is nog in vroegtijdige toegang en Dabrowski voegt met enige regelmaat nieuwe content aan de game toe. Met elke update wordt het dan ook een grotere janboel.

De eerste 20 minuten vroeg ik me af wat nu eigenlijk de bedoeling was in deze bizarre game, totdat ik me realiseerde dat er geen hoger doel is in deze indie game. Je wordt losgelaten in een 2D-speeltuin en daar mag je het heerlijk zelf uitzoeken. Over een beetje fantasie moet je wel beschikken om dit te kunnen waarderen. Mocht je daar een tekort aan hebben, dan kan ik de game alsnog aanraden voor de €14,99 die de game op dit moment kost, want de heerlijke upbeat retro-soundtrack is het geld eigenlijk al waard.