Stranger Things 3

Netflix voorziet ons al tijden van de meest uiteenlopende series en een van de meest spraakmakende is toch wel Stranger Things. Het begon in 2016 en wat leek op een schattig avontuur met een groepje tienerjongens, bleek al snel een helse ervaring. Hels voor de jongens dan, want voor ons was het slechts een reden om nog een extra bak popcorn te pakken. Die bak popcorn werd enkel groter met het tweede seizoen en inmiddels zijn we aangekomen bij het derde seizoen. Pak dus uw popcorn en ga er eens goed voor zitten!

Waarschuwing: Deze review bevat spoilers van de de eerste twee seizoenen van Stranger Things. Mocht je deze nog niet gezien hebben, adviseren we om deze review voor nu even over te slaan.

Het is meer dan anderhalf jaar geleden dat we we voor het laatst Hawkins mochten betreden toen het tweede seizoen van Stranger Things werd uitgebracht op 27 oktober. Seizoen twee eindigde toen Eleven (El) de poort sloot naar de Upside Down en de Mind Flayer weer veilig opgesloten zat. De rust was weer wedergekeerd in Hawkins, voorlopig in ieder geval. 

School’s out for summer

We pakken de draad weer op in de in de zomer van 1985, een paar dagen voor 4 juli. De oude winkelstraten van Hawkins staan bijna geheel leeg, nadat er in het afgelopen jaar een enorm winkelcentrum genaamd Starcourt Mall is gebouwd. El en Mike zijn nog steeds een stelletje na de gebeurtenissen van seizoen 2, tot ergernis van Hopper. Dustin komt net terug van zomerkamp, waar hij ook een speciaal iemand heeft ontmoet. Steve heeft een baan als ijscoman in het winkelcentrum en Jonathan en Nancy zijn stagiaires voor de Hawkins Post. 

De eerste paar afleveringen zijn bedoeld om je weer even op de hoogte te brengen van wat er gebeurd is in het vorige seizoen en om het nieuwe conflict in te leiden. Ik zal niet te diep op het verhaal ingaan, maar het begint er in ieder geval mee dat de magneten plotseling van de koelkasten vallen. Het eerste deel van dit seizoen komt misschien wat langzaam op gang, maar rond aflevering vier/vijf komen we in een stroomversnelling richting het einde. Zelfs met het trage begin wil je graag doorkijken en als je eenmaal in die stroomversnelling zit, dan ben je al te laat en kun je niet meer met een gerust hart de tv uitzetten.

Waar de makers van Stranger Things goed over nagedacht hebben in tegenstelling tot andere Netflix-series, is dat dit seizoen maar 8 afleveringen heeft. Hierdoor ontstaat geen onnodige opvulling die het tempo van het verhaal verstoren. Ook zijn er geen kosten bespaard op de special effects. Op mijn 4k tv met HDR ziet de Upside Down er in ieder geval weer prachtig uit en je waant je gewoon echt in die dimensie. De personages uit de Upside Down zullen ook zeker weer regelmatig in je nachtmerries voorbij komen nadat je klaar bent met dit seizoen.

Je bent zo sterk als je zwakste schakel

Het is belangrijk om een goed verhaal te hebben, maar als je de juiste acteurs niet hebt om het goed over te brengen, dan valt het al gauw in het niets. Gelukkig is daar geen sprake van bij Stranger Things. De volledige cast van het vorig seizoen is terug en daarbij zijn er wat nieuwelingen. Sommige karakters hebben dit seizoen echter wat minder te doen en die maken geen karakterontwikkeling mee. Een van die karakters is Jonathan. Waar hij de afgelopen seizoen genoeg progressie als persoon maakte, liep hij dit seizoen als een mak lammetje achter Nancy aan. Ik snap wel dat je met zo’n grote cast niet iedereen genoeg tijd kan geven, maar toch is het jammer.

Robin, de collega van Steve in de ijsbar gespeeld door Maya Hawk, is een uitstekende toevoeging aan de cast van Stranger Things. De chemie tussen Steve en haar is  zeer vermakelijk om naar te kijken. De dialogen tussen de twee, de één de populairste jongen van de school en de ander de outcast, beschrijven mooi hoe verschillend de twee hun schooljaren hebben meegemaakt en dat ze nu ze alle twee klaar zijn met school maar normale mensen zijn die wat proberen te maken van hun leven.

Erica, het zusje van Lucas, heeft dit seizoen ook een wat groter rol gekregen na haar optreden in het tweede seizoen. Haar oneliners en het talent om elke volwassene stil te krijgen zijn misschien wel het leukst om naar te kijken.

Up to eleven

Toch blijven de beste personages Hopper en Eleven. Voor deze personages zijn toch een beetje de echte hoofdrollen weggelegd. Natuurlijk, door de krachten van El is het makkelijker om de gaafste acties door haar uit te laten voeren. Elke keer als ze haar krachten gebruikt met die blik die ze erbij trekt, dan krijg ik weer kippenvel. Maar ook haar ‘normale’ kant, en dan met name de relaties met de andere personages, is zeer goed geacteerd door Millie Bobby Brown.

De ster van Strangers Things blijft toch wel David Harbour als Jim Hopper. Elke keer als je hem op het scherm ziet, vraag je je af wat voor badass-actie hij nou weer gaat doen. En ook deze keer stelt hij ons niet teleur. Het enige jammere was dat zijn karakter-progressie  weer was teruggezet naar het begin van seizoen één en dat hij het weer allemaal even opnieuw moest doorlopen. Toch weet David Harbour het op zo’n manier weer te geven dat het weer vermakelijk is om naar te kijken.

Al met al hebben de Duffer Brothers ook dit seizoen weer een sterk staaltje tv weten neer te zetten en het is maar de vraag waar ze nog heen willen met deze serie. Ze hebben namelijk al eens gezegd dat ze proberen vier tot vijf seizoenen te maken. Misschien vraag jij je af: “Is het niet gewoon weer hetzelfde als de voorgaande seizoenen?” Het antwoord daarop is nee, elk seizoen brengt toch wel weer wat nieuwe elementen met zich mee, waardoor de serie niet gaat vervelen. Zij het door de toevoeging van nieuwe getalenteerde castleden, interacties tussen personages die dat nog niet veel hebben gedaan en natuurlijk het goede verhaal.