Zombies zijn overal tegenwoordig: games, boeken, films, strips, je ontkomt er gewoon niet aan. Het is dan ook nog altijd verbazingwekkend dat we ondertussen nog niet zombie-moe zijn. Maar zolang we dat niet zijn, blijven er zombie-games en remakes van zombie-games uitkomen. Met State of Decay: Year-One Survival Edition is dat niet anders: het origineel verscheen in 2013 voor de Xbox 360 en wordt nu opnieuw uitgegeven voor de Xbox One. Maar weten deze opgepoetste zombies te overtuigen, of hadden ze beter in het graf kunnen blijven?

Hoe het verhaal begint in State of Decay: Year-One Survival Edition is helemaal aan jou. Dat komt omdat je niet uit één game kunt kiezen, maar eigenlijk uit drie: State of Decay, State of Decay: Breakdown en State of Decay: Lifeline. Drie verschillende manieren om de game te spelen en dus ook drie heel andere verhalen.

De meesten van jullie zullen beginnen met het hoofdverhaal van de game en ook meteen de grootste portie van de game: State of Decay. Als Marcus Campbell kom je samen met je maat Ed Jones net terug van een visuitje op Mt. Tanner. Dan blijkt dat er in twee weken tijd meer met de wereld is gebeurd dan de afgelopen 100 jaar bij elkaar opgeteld: het grootste gedeelte van de wereldpopulatie is veranderd in zombies terwijl je weg was. Dus staat er nog maar één ding op het spel. Precies, overleven.

Nu kun je dat in een wereld vol zombies natuurlijk niet alleen. Kijk maar naar andere media: overlevenden zoeken elkaar altijd op. Zo ook in State of Decay: al snel kom je terecht in een klein groepje overlevenden waarmee je samenwerkt om te overleven. Nu gaat dat overleven in State of Decay iets anders dan in de gemiddelde zombiegame. Geen Rambo-acties, geen gecompliceerde plannen, geen groot spektakel. Nee, puur overleven is je doel en zorgen dat je uiteindelijk kunt ontsnappen uit de hel die de aarde op dat moment is geworden.

Om samen te overleven, zijn er echter ook spullen nodig om te overleven. De mensheid kan immers niet emkel op lucht overleven. Een groot gedeelte van State of Decay ben je dan ook bezig met zogeheten supply runs. Van je thuisbasis de dorpjes in en de huizen langs om te kijken of er nog materialen te vinden zijn. Eten, brandstof, medicijnen en bouwmaterialen, je komt ze overal tegen en je zult ze ook allemaal nodig hebben om te zorgen dat je thuisbasis veilig blijft.

Die thuisbasis is belangrijk, want ook Marcus wordt op een gegeven moment moe en is zo nu en dan ook toe aan wat medische verzorging. Doe je dit niet, dan wordt uiteindelijk je conditie slechter en genees je ook minder als je medicijnen inneemt. Dus terug naar die thuisbasis om te uit te rusten. Maar dat kost tijd en dus heb je op dat moment twee keuzes. Als eerste is er de keuze om met een andere overlevende aan de slag te gaan. Gaat Marcus ten onder aan de hordes zombies, dan houdt de game dus niet op. De wereld draait immers verder, ook in State of Decay. Toch verlies je op dat moment wel belangrijke mankracht in je groep en gaat de moraal omlaag, wat de druk hoog houdt om niet te sterven.

De andere manier om te zorgen dat de leden uit je kleine clubje overlevenden uitgerust raken, is door de console uit te zetten. Precies. Gewoon game uit en even wat anders gaan doen. Zoals ik al zei: de wereld in State of Decay draait gewoon door, of je nu dood bent of gewoon even niet aan het gamen bent. Wanneer je de game niet speelt, gaan andere leden van je gemeenschap op supply-runs, maar kunnen ook ten onder gaan. Evenementen vinden plaats en verdwijnen weer en andere overlevenden komen en gaan. Het is dan ook aan te raden om de game nooit uit te zetten als je niet op je basis bent. De kans is groot dat je dan de volgende keer op zoek mag gaan naar enkel wat restanten.

Wanneer je geen zin hebt in een lange verhaallijn en je gewoon wilt overleven, is Breakdown de beste plek voor je. Breakdown is de ‘sandbox-modus’ die verscheen als DLC voor het origineel. In Breakdown is het aan jou om te overleven en op zoek te gaan naar een grote camper. Deze camper is namelijk nodig om het level waar je op dat moment in zit te voltooien. Toch heeft het ‘level’ in dit geval niet veel te maken met de omgeving waar je in zit, maar met het niveau van je tegenstanders. Je speelt namelijk continu in dezelfde omgeving, die je al kent uit het origineel, maar de zombies komen in steeds groteren getale, zijn steeds sterkers en hebben steeds meer speciale varianten bij zich. Conclusie: uiteindelijk ga je een keer dood. In dat geval is het verhaal dan wel afgelopen en mag je opnieuw beginnen. Overigens begin je wel vaker opnieuw in Breakdown: wanneer je de camper hebt gevonden, kun je maar vijf andere karakters meenemen naar het volgende level. De rest is aan het lot overgeleverd.

De derde modus in State of Decay: Year-One Survival Edition is Lifeline, welke in 2014 als DLC verscheen voor het origineel. Toch pakt deze het wat anders aan: een nieuwe omgeving, een nieuw verhaal en nieuwe personages. In Lifeline stap je namelijk in de schoenen van het leger, of eerder een specifieke groep daarvan. Als onderdeel van Greyhound One is het aan jou taak om een groep overlevenden te redden in het fictieve Danforth City gedurende de eerste dagen van de uitbraak. Men is nog volop zoekende naar manieren om de uitbraak tegen te gaan en de laatste legerbasissen staan nog overeind. Dat vormt dan ook meteen een nieuw element in de game: je moet niet alleen de zombies buiten de basis zien te overleven, je moet er ook voor zorgen dat zombies de basis niet overspoelen en uiteindelijk iedereen ombrengen. Door de manier waarop de uitbreiding omgaat met de overlevenden, welke je als eenheid continu moet redden, speelt tijd hierbij wel een grotere rol. Doe je te lang over je missie, dan kan je doelwit zomaar opgeslokt worden door een golf zombies en dat willen we natuurlijk niet. Daarentegen heeft het Amerikaanse leger gelukkig geen tekort aan wapens en dus kun je naar hartenlust het vuur openen op de zombies. Mits je klaar bent om de gevolgen in de vorm van nog meer zombies onder ogen te zien.

Zoals je wel kunt merken is de State of Decay: Year-One Survival Edition een flink pakket. Toch kan ik er niet alleen maar vol lof over zijn. Undead Labs, de ontwikkelaar van de game, probeert optimaal gebruik te maken van de Xbox One door de frame rate op te schroeven naar 60 frames per seconde. Dat is natuurlijk mooi, ware het niet dat de game nagenoeg continu last heeft van frame drops, waardoor de frame rate continu terugvalt. Vooral wanneer je in een auto door de vallei rijdt, wordt je gek van de frame drops. Ze maken de game niet kapot, maar zijn zo vervelend dat het de ervaring ten nadele komt.

Een ander issue waar ik regelmatig tegenaan liep, is dat de de game erg veel last heeft van popping. Je kent het wel, het bekende fenomeen dat je elementen uit de wereld ineens ziet verschijnen terwijl ze al lang geladen hadden moeten zijn. Het is niet vervelend en je kunt de game nog altijd prima spelen, maar het voelt gewoon slordig en iets wat veel beter geoptimaliseerd had kunnen worden.