“Het is gewoon Battlefield met een Star Wars-skin”, dat was het meest gehoorde devies van een hele hoop fanatieke shooter-fans de afgelopen weken. Nog voor de game ook maar speelbaar was, leek EA’s Star Wars Battlefront al een label te hebben gekregen dat zo hardnekkig plakte dat zelfs ik, als gruwelijke Star Wars-nerd, mezelf afvroeg waarvoor ik de game überhaupt moest overwegen. Ik, een casual shooter-fan met het mikvermogen van een frikandel en de hand-oog coördinatie van een fruitvlieg, liet me afschrikken door het online-gehalte van de game en het gebrek aan een campaign, de enige modus waar ik niet voor noob uitgemaakt wordt door Jan en alleman. Maar het Star Wars bloed kroop waar het niet gaan kon. The Force was too strong. Ik ging keihard overstag. Ik maakte kennis met een game die me ‘a new hope’ gaf.

Want laten we alvast het hoge woord eruit gooien: Gatverpielekes, wat is Star Wars Battlefront moddertjevet! Dat gezegd hebbende kan ik in mijn pleidooi proberen over te brengen waarom dat zo is, en waar de addertjes onder het gras schuilen, want ook in deze game schuilt hier en daar wat verraderlijks in het hoge gras van de forestmoon of Endor. Maar goed, laat ik eerst maar eens beginnen met de ‘light side of the review’ voordat ik me durf te wenden tot de ‘dark side’ ervan.

Een ding staat in ieder geval buiten kijf: ontwikkelaar DICE richt zich maar al te duidelijk op de fans van de Star Wars-franchise, iets wat zowel positief als negatief kan uitpakken in het geval van Star Wars Battlefront. Gezien ik slechts een ‘full bodysuit of hair’ verwijderd ben van het ‘Wookie zijn’ en ik taaltechnisch soms meer gelijkenissen vertoon met Chewbacca dan ieder andere 32-jarige Brabander mag ik mezelf inmiddels tot onderdeel van de schare fans omdopen en verschrikkelijk genieten van de game die Battlefront heet, al kan ik me voorstellen dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Star Wars Battlefront ademt de onmiskenbare sfeer van de originele films, grotendeels te danken aan de meesterlijke soundtrack van John Williams en het hoge piewpiew-gehalte van blasters en Tie Interceptors, die iedere mannelijke padawan een moeilijk te verbergen “lightsaber” geeft.

Daarnaast mag het geen geheim meer zijn dat DICE heer en meester is in het presenteren van oogverblindende graphics, iets waar ze met deze game wederom victorieus in geslaagd zijn. Hoewel niet iedere planeet even interessant klinkt, doelende op bijvoorbeeld de ijsplaneet Hoth (wat overigens wel een hele ironische naam is voor een ijsplaneet) waar sneeuw en ijs zo’n 90 procent van het landschap vormen, biedt een map als Endor juist zo verschrikkelijk veel eyecandy dat je soms juist eventjes stil wil blijven staan om het allemaal in je op te nemen. Helaas krijg je daar niet echt de tijd voor gezien de kans best aannemelijk is dat tien tegenstanders maar al te graag een Thermal Imploder voor je voeten mikken, waarna je mooi kan zien hoe de grond er van dichtbij uit ziet.

Want eerlijk is eerlijk, je koopt een game als Battlefront toch echt voor de actie en niet om vogels te spotten in een digitaal bos. Laat er nou best wel een aardig potje actie in Battlefront zitten, waarbij opvalt dat het vrij recht toe recht aan is. Waar andere shooters zich volop lijken te focussen op het belonen van killstreaks en het maximaal upgraden van je personage, lijkt EA met Battlefront voor een shortcut te gaan en spelers wat eenvoudiger aan wat extraatjes te laten komen. Het betekent niet dat je niet meer hoeft te levelen, want dat is nog steeds mogelijk, maar de game lijkt vooral de minder geskillde schutters (waar ik er een van ben) tegemoet te komen door Power Ups niet te unlocken met killstreaks, maar door ze gewoon lukraak in het speelveld te deponeren.

Deze keuze is op z’n minst markant te noemen, maar ook een mes wat aan twee kanten snijdt. Het zorgt enerzijds voor een wat minder hoge instapdrempel, maar soms ook voor een gebrek aan drive om te levelen. Nu zul je achteraf wel moeten levelen als je aan wat perks en ander schietgerei wil komen, maar je zult al snel merken dat die ‘rush for survival’ om die gruwelijke killstreak reward te behalen iets minder wordt. In plaats daarvan komt de ‘rush for de power up’ die, bij het oppikken ervan, wel weer beloond wordt met de meest gruwelijke extra’s: van vliegen in een X-wing tot het betere hak en zaag-werk met Darth Vader, waarbij je je eventjes ‘bijna’ onsterfelijk mag voelen. Don’t get cocky kid!

Het zijn dan ook vooral de laatstgenoemde features die Star Wars Battlefront dat beetje meer geven en het tot een absolute natte droom voor fans maakt. Om het plaatje compleet te maken heeft DICE daarom enkele spelmodi, waarvan er overigens negen in totaal zijn, geheel te wijden aan digitale oorlogsvoering in de lucht of in de huid van je favoriete Hero of Villain. Het komt misschien niet als een verrassing dat juist deze modi, genaamd Fighter Squadron, Heroes vs. Villains en Hero Hunt, tot mijn persoonlijke favorieten behoren. Het domineren van het slagveld als een van de iconische figuren uit de films of het betreden van het luchtruim in legendarische Star Wars voertuigen werkt simpelweg verslavend en tovert gegarandeerd een grijs op je gezicht waar Jabba the Hutt nog jaloers op zou worden.

Maar helaas schuilt er ook in Star Wars Battlefront een beetje ‘dark side’. De game mag dan wel op en top Star Wars zijn, als je het als een shooter wil beoordelen ‘schiet’ Battlefront hier en daar een beetje tekort. Zo is de “lack of maps disturbing” om Darth Vader maar even losjes te quoten. Je zou zeggen dat 12 maps meer dan voldoende zou moeten zijn om je te vermaken, maar zij het nu juist dat niet iedere map in elke modus beschikbaar is. Zo beschikt Fighter Squadron slechts over vier van de twaalf maps waardoor dit al snel in herhaling lijkt te vallen. Dit laat dus nog acht maps over om over de andere acht gamemodi te verspreiden, gamemodi die soms ook iets te veel op elkaar lijken om ze echt uniek te maken. Hierdoor lijkt het aanbod aan content wat povertjes, vooral gezien de game dus geen solo campagne bevat. Nothing DLC can’t fix…

Ook lijkt de lage instapdrempel van Battlefront er al snel voor te zorgen dat gameplay te makkelijk aanvoelt. Gezien je met laserpistolen werkt, ken je geen recoil of bulletdrop, waardoor je je met vrijwel ieder wapen een sniper kunt wanen. Daardoor merk je al snel dat je je niet meer beroept op skills, maar op ‘ren en schiet’ gedrag om zo als eerste bij de felbegeerde power ups te komen. Voor de noob is het prettig dat hij zich kan meten aan een ander, maar voor de geharde shooter-fans kan het zorgen voor een gebrek aan uitdaging. Waar de laatste misschien ook misschien wat hinder van kan ondervinden, is dat je in Battlefront slechts met één persoon een squad kunt vormen, in tegenstelling tot andere shooters. Hierdoor worden casual gamers niet direct overvallen door een hele clan, maar kan het ook een bottleneck vormen voor mensen die graag met een heel team een shooter spelen. Ik zit er allemaal niet zo mee. Ik baal er alleen maar van dat er geen Ewoks op Endor rondhuppelen. Rwaaaahwrr!!