Spider-Man: Far From Home
Elf jaar en tig films later zijn we dan toch echt aanbeland bij de allerlaatste film van de derde fase van het MCU. Marvel liet ons in deze jaren kennis maken met de meest diverse superhelden met de meest onmogelijke vijanden. De actie spatte tijdens deze films in ieder geval flink van het witte doek. Met Spider-Man: Far From Home komt de derde fase ten einde en het is dan ook aan deze film om de actie van alle voorgaande films hoog te houden. Nu deze film eindelijk uit is, is er opnieuw de kans voor Spidey om flink te stralen.
Waarschuwing: Deze review bevat spoilers voor het einde van Avengers: Endgame. Mocht je deze nog niet gezien hebben, adviseer ik om deze review voor nu even over te slaan.
Enkele maanden nadat Tony Stark de wereld gered heeft, lijkt alles weer een beetje normaal te worden. De gevolgen van de ‘blip’ zoals de verdwijning van de helft van de mensheid wordt genoemd in het nieuws, zijn nog steeds voelbaar door de samenleving heen. Wat echter met name voelbaar is, is de pijn die het verlies van Tony heeft achtergelaten. Peter is echter helemaal van plan om Tony trots op hem te laten zijn en geloof me, ik weet zeker dat dat gelukt is.
Vakantie, heuj!
Aan het begin van Spider-Man: Far From Home treffen we Peter in een nogal verdrietige stemming, wat logisch is gezien de gebeurtenissen. Hij heeft gelukkig wel wat moois in het vooruitzicht, want hij en zijn klas gaan op reis naar Europa: een kans voor Peter om weer eens een gewone tiener te zijn. Hij is vastberaden om MJ eindelijk te vertellen wat hij voor haar voelt en vertrekt in een opperbeste stemming. Al snel blijkt dat onze vriendelijke buurtspin toch wel het een en ander aan onveiligheid aantrekt, want de bad guys volgen hem gewoon mooi mee naar Europa.
Het blijkt namelijk dat diverse elementen (water, aarde, lucht en vuur) de wereld aanvallen en dat dat zomaar eens het einde van deze wereld kan betekenen. Gelukkig ontmoeten we de held Quentin Beck, ook wel bekend als Mysterio. Hij heeft het allemaal al eens meegemaakt in een alternatieve realiteit en is ervan overtuigd dat hij deze wereld wel kan redden. Niks is echter wat het lijkt en deze strijd kan wel eens een van de zwaarste worden waarmee Peter ooit in aanraking is gekomen.
Het verhaal van Spider-Man: Far From Home is ontzettend goed. Het zit vol diverse twists, maar ook met de actie en de Marvel-humor die we kennen van alle eerdere films. Het is ook mooi om eraan herinnerd te worden dat hoewel grote kracht ook grote verantwoordelijkheid vraagt, Peter ook gewoon een 16-jarige jongen is die graag normaal wil zijn. De mooiheid van deze film zit hem ook in de kleine momenten. Het moment dat interviewers Peter vragen naar Iron Man, hij wegslingert en aankomt bij een graffiti-afbeelding van Iron Man. Dat was wel even slikken. Of dat hij van dezelfde overleden man nog een kadootje krijgt. Het zijn deze ontroerende momenten die het verhaal compleet maken.
Toppertjes
Dat Tom Holland de rol van Spider-Man goed vertolkt, dat moge inmiddels duidelijk zijn. Ik was destijds een van de mensen die behoorlijk sceptisch was over zijn casting, maar al na enkele minuten in het eerste deel was ik bekeerd. Spider-Man: Homecoming maakt voor mij de liefde alleen maar groter. Tom Holland weet een heerlijke, lichtelijk onhandige tiener neer te zetten die Peter Parker perfect weet weer te geven en ik twijfel geen seconde meer aan hem.
Daarnaast wordt Tom Holland bijgestaan door Jake Gyllenhaal, die de rol van Quentin Beck op zich neemt. Gyllenhaal is natuurlijk ook geen nieuwkomer in de filmwereld en dankzij zijn reputatie wist ik al wel dat deze rol hem goed zou staan. Ik zat daar niet naast, want Gyllenhaal weet zijn rol heel overtuigend te brengen door precies de juiste houding en gezichtsuitdrukkingen op de juiste momenten.
Andere oude bekenden keren ook terug. Zo zien we opnieuw Jacob Batalon in de rol van de beste vriend van Peter: Ned Leeds. Deze nerderige jongen weet ook in het tweede deel voor flink wat hilariteit te zorgen. Hij is namelijk vastbesloten om Europa als heuse begeerlijke vrijgezel in te gaan om zo dingen te doen.. tja die vrijgezellen wel eens doen. Natuurlijk is ook MJ weer van de partij, gespeeld door Zendaya. Zij weet de dame weer heerlijk als de ongeïnteresseerde puber neer te zetten. Natuurlijk mag ook Nick Fury niet ontbreken, vertolkt door Samuel L. Jackson. Speelt deze man ooit een rol verkeerd? Eigenlijk enkel lof voor de acteurs en actrices in deze film.
Ik buig voor u, koning Marvel
Eigenlijk weet Marvel van alles dat het in handen krijgt goud te maken. Het is dan ook niet gek dat ik ook met de release van Spider-Man: Far From Home opnieuw een stampvolle bioscoopzaal mocht betreden. De film zorgt voor een dikke twee uur vermaak en weet alles uit de kast te trekken om fase 3 met een klapper af te sluiten. Actie volgt op actie en de rustige stukken worden goed gevuld met een lading humor. Je hoeft je dus geen seconde te vervelen.
Ik heb dan ook niets dan lof over deze film. Het einde van Avengers: Endgame liet de meesten van ons met een gapend gat achter, met name door het verlies van enkele personages. Zonder ook maar een moment van het grote verhaal van de film af te wijken, voorziet Spider-Man: Far From Home ons van enige afsluiting van deze gebeurtenissen. Een waardig einde van de derde fase.