Rond de de Wii U-pods was het een drukte van jewelste, terwijl een concert van krekels duidelijk te horen was rond de 3DS pods. Er was blijkbaar niets interessants te vinden? Monster Hunter 4 vereist een specifieke smaak en Pokémon Art Academy…is een Pokémon-kleurplaatboek op je 3DS. Als laatste was er Sonic Boom. Ik zuchtte en nam plaats op de “designer chair”. Ik wist nog niet dat ik één van de betere games van het event zou gaan spelen.

Sonic Boom: Shattered Crystal is de 3DS-versie van de Sonic Boom-gerelateerde Sonic-tekenfilmserie. Zowel de Wii U als de 3DS krijgen een game gebaseerd op de aankomende serie, maar alleen de 3DS-versie voelt bekend aan. Waar de Wii U-versie een lachwekkende imitatie doet van Ratchet & Clank, slaagt de 3DS versie wel. De klassieke Sonic-games zijn bekend geworden vanwege de hoge snelheden die Sonic kon bereiken, maar werden daarom ook bekritiseerd: in sommige gevallen was het alleen een kwestie van je duim op “vooruit” plakken en niet meer loslaten. De game ging verder op automatische piloot, wat nooit lang leuk bleef, maar wel indrukwekkende snelheden en beelden creëerde.

SonicBoomShatteredCrystal_02

Shattered Crystals breekt hier de traditie en geeft de speler de keuze om vrij te kiezen tussen vier characters: Sonic die gebruik maakt van snelheid, Knuckles kan graven en verborgen plekken bereiken, Tails kan via warme lucht hogere plekken bereiken door middel van zijn staarten en de wasbeer Sticks heeft een boomerang. De demo die ik speelde bevatte twee levels; eentje waar ik de beschikking had over alle characters en regelmatig moest wisselen en gebruik moest maken van al hun specifieke eigenschappen om het einde te bereiken. De snelheid die Sonic-games kenmerkte was ver te zoeken, dus ik begon me af te vragen of ik wel de juiste game aan het spelen was. Gelukkig was het tweede level een Sonic-exclusief level waarin ik moest racen tegen een ander personage. Het gevoel van snelheid was heerlijk en door middel van grapple-points en afgronden dwingt de game je op je hoede te zijn als je als eerste wilde eindigen. Gotta go fast, indeed.

De game zal eind dit jaar uitgebracht worden, maar zag er al best “af” uit. Grafisch was de game zeker indrukwekkend: het scherm is te allen tijde gevuld met vijanden en allerlei effecten, terwijl de game ook nog eens een hoge framerate wist te houden. Het Sonic-level wist een constante hoge snelheid aan te houden, ook al werd er natuurlijk minder op het scherm getoverd om ervoor te zorgen dat er geen slowdown plaats zal vinden. De overworld was echter een ander verhaal: de hele game kende geen problemen en speelde heerlijk weg, maar de overworld (het bekende Super Mario 3-verhaal) was een drama. De camera zat er voor mijn gevoel veel te dicht op en om de één of andere reden kakte de framerate in naar een beeld of vijf per seconde. Het 3D-effect was mooi (zeker tijdens de loopings of grindrails waar Sonic doorheen ging), maar verrijkte de gameplay niet.

Ik was aangenaam verrast na het spelen van Sonic Boom: Shattered Crystal. Het voelt aan als een Sonic-game voor de Megadrive, maar maakt de wijze keuze om niet meer te gaan voor een platformgame met wat snelheid of een game die draait om snelheid waardoor de speler constant moet remmen voor de platform secties. De platform-levels bevatten goede platformelementen waarbij de snelheid tweede viool speelt. Maar voor de fans die de snelheid leuk vinden: niet getreurd. Voor de hoge snelheid kan je nog altijd terecht in de Sonic-levels. Het is te verwachten dat alle characters zo hun exclusieve levels krijgen, waardoor je klaargestoomd wordt in de latere levels die ongetwijfeld moeilijker worden. Een aangename verrassing waar niemand zocht en niemand verwachtte dat ie er zou zijn. Zonde!