Het valt niet mee om tegenwoordig nog een first person shooter aan de man te brengen die echt nog wat nieuws weet te brengen. Ga voor de lol maar eens googelen en je komt er al behoorlijk snel achter dat het echt wemelt van de shooters tegenwoordig. Grote namen als Counter Strike, Call of Duty en Battllefield hebben zich inmiddels goed genesteld in de industrie, waardoor CI Games er een flinke kluif aan heeft om zijn eigen franchise, Sniper: Ghost Warrior, goed te positioneren. Dat weerhoudt daarentegen de Poolse ontwikkelaar er niet van om het toch te proberen.

Dat ze daar schik in lijken te hebben, dat blijkt maar weer uit het feit dat men er alweer het derde deel van op de markt zetten, genaamd Sniper: Ghost Warrior 3, waarin we wederom in de huid van een getrainde sluipschutter kruipen. Realisme is volgens CI Games het sleutelwoord. Een sluipschutter wordt je niet zomaar, je moet slim zijn en kunnen improviseren on the spot. Je dient jezelf goed voor te bereiden en niks aan het toeval over te laten. Jij bent niet slechts een ‘sniper’, jij bent niet slechts een ‘ghost’, jij bent niet slechts een ‘warrior’: je bent het alle drie bij elkaar. Het blijft niet bij rustig in het hoekje zitten en headshots wegplinken. Nee, je moet zorgen dat je onzichtbaar bent en daarvoor ook de nodige offers brengt.

Laat dat nu hetgene zijn waar CI Games aardig in is geslaagd. De game vraagt om subtiele aanpak en fingerspitzengefühl, alsook intuïtie en oplettendheid, iets wat me tijdens de demo die ik speelde pijnlijk duidelijk werd. Maar nog voor ik deze demo op de beursvloer mocht spelen mocht ik een presentatie bijwonen waarin geen kogel werd afgevuurd, tot mijn grote teleurstelling. De presentatie was meer een proloog voor wat ik beneden op de consumentenstand zou treffen. Het belang van het craften van je eigen munitie werd uitgelegd. Iedere kogel heeft zijn eigen kenmerken en daar moet je je volgens de ontwikkelaar goed van bewust zijn voordat je op pad gaat. Hoge snelheids-kogels zijn fijn voor een mooie headshot op lange afstand, maar als je target in een gepanserd voertuig zit heb je er niks aan.

Daarnaast kun je moeilijk zomaar een vijandelijk kamp binnenlopen an à la Rambo je magazijnen leegpompen. Je dient dus wat verkenningswerk te doen en in te schatten waar je doelwit wel eens langs zou kunnen komen. Niets aan het toeval overlaten, daar draait het om. Er zijn meerdere wegen naar Rome, ook voor je doelwit, dus bijvoorbeeld het boobytrappen van een van die wegen laat al minder wegen over. Leg je die boobytraps in het zicht zodat ze gaan ontmantelen, wat je vijand een makkelijk doelwit maakt, of juist niet? Waar zet je je snipernests neer en kun je vanaf daar ook makkelijk uitvallen naar een ander nest? Het zijn afwegingen die je moet maken.

De presentatie eindigde met een dikke cliffhanger van jewelste, waarna ik te horen kreeg dat ik dus naar de beursvloer moest om de demo zelf te spelen. In tegenstelling tot de presentatie speelde de demo zich niet af in de suburbs maar in de jungle, waar de vijand zich duidelijk had voorbereid. De hele rimboe lag vol met vallen, waar ik na 10 stappen al achter kwam. Poging twee, na wel een pittige laadtijd. Al sneakend door de bosjes wist ik me eindelijk naar een geïmproviseerde werkbank te kruipen waar ik dus keuzes moest maken uit welk wapen geschikt is, welke munitie ik mee wil nemen en of ik mezelf wilde belasten met andere snuisterijen. Daarna was het go-time voor mij, en weer werd ik geconfronteerd met mijn aangeleerde gung ho-methode.

Het eerste headshot smaakte naar meer, maar al die lijken over de vloer valt toch best op, dus ik liet al snel alle alarmbellen afgaan. Het hele bos was in opperste staat van paraatheid en liet zich dan ook niet snel door mij om de tuin leiden. Het was bijna alsof men wist waar men mee te maken had, een enkele soldaat die koste wat het kost opgejaagd en afgemaakt moest worden. Wanneer je gespot wordt is het eigenlijk al over en sluiten, gezien wegrennen met al die boobytraps om je heen geen optie is. Omdat je een sniper bent heb je ook geen arsenaal aan vuurwapens bij je, wat het ook nog eens een tikkie lastiger maakt. Het duurde dan ook niet lang voordat ik weer een laadscherm te verwerken kreeg.

Intussen had ik mijn fair share aan actie wel gehad en richtte ik mij meer op de zaken die ertoe doen: is Sniper: Ghost Warrior 3 beter dan de vorige game, die toch hier en daar wat foutjes kende. Van wat ik in de korte tijd die ik kreeg gezien heb probeert CI er een toffe game van te maken, maar laat toch weer hetzelfde steekje vallen. Grafisch ziet de game er het gros van de tijd top notch uit, wat je ook wel mag verwachten van een game die op CryEngine 3 draait, al vond ik de NPC’s wel erg houterig en een doodse blik hebben. Maar de ergste misstap van alles was wederom het inzoomen wanneer je door je scope kijkt. Voor een game die realisme als speerpunt heeft vind ik het slordig dat je omgeving meezoomt als je door je scope kijkt, waarbij je omgeving blurred is en alles door je scope scherp. Wanneer je verder inzoomt, zoomt ook de omgeving verder in. Misschien ben ik een kniesoor, maar het breekt het realisme behoorlijk.

Buiten dat alles om lijkt Sniper: Ghost Warrior 3 je weer behoorlijk te laten werken voor je doekoe en zal het een game worden waar je niet eventjes doorheen rent. Voor de typische fast-paced shooterfans onder ons zal deze game een behoorlijke kluif worden, mits je eraan begint natuurlijk. Het maakt het shooterlandschap tenminste wel weer een stuk veelzijdiger, en dat is iets waar je CI Games dan toch wel weer een pluimpje voor mag geven.