Ik ben pas op late leeftijd blootgesteld aan de game Oregon Trail. Ik had er nog nooit van gehoord, totdat ik de beschikking had over internet en Amerikaanse gamers erover hoorde praten. Met de komst van YouTube en mensen die de gameplay ervan uploadde, kreeg ik een idee van hoe de game in elkaar stak. Skyshine’s BEDLAM volgt ditzelfde principe, maar weet Oregon Trail op alle fronten af te troeven. Niet alleen is Skyshine’s BEDLAM mooier, beter en dieper, het is ook nog eens uitdagender. Het is alleen vreselijk zonde dat de game wordt getergd door een paar gigantische bugs die voortgang in de game vrijwel onmogelijk maken.

Het is de verre, verre toekomst en de wereld is ten onder gegaan. De mensheid heeft zichzelf terug weten te krabbelen en heeft de stad Bysantine gesticht. Maar dingen zoals overbevolking, criminaliteit en politieke spelletjes zorgen ervoor dat de leefomstandigheden radicaal verslechteren. Het is daarom aan jou, de speler, om met een groot voertuig genaamd de Dozer de stad te verlaten en op zoek te gaan naar het beloofde land genaamd Aztec City. Er is alleen één probleem: je weet de exacte weg niet, al weet je zeker dat je door het gevreesde land BEDLAM moet reizen om er te komen. BEDLAM is een verwoest stuk land met vele gevaren. Extreme omstandigheden, nucleaire straling, mutanten en op hol geslagen robots behoren tot de orde van de dag.

De gameplay in Skyshine’s BEDLAM is in twee stukken te verdelen. Het ene stuk kan beschreven worden als het aanklikken van bepaalde icoontjes op de kaart. Afhankelijk van je locatie zijn er verschillende opties. Je kan altijd kiezen om verder te reizen, maar regelmatig verschijnen er meerdere zilveren uitroeptekens rondom je huidige locatie. Dat zijn optionele locaties die je kan bezoeken. Niet alleen verschillen die locaties bij elke nieuwe playthrough, de uitkomsten zijn ook nauwelijks hetzelfde. Een voorbeeld is dat je een aantal gemuteerde handelaren tegenkomt die onder vuur liggen van robots. Je kan ervoor kiezen om ze te helpen. De ene keer slaan de robots op de vlucht, de andere keer moet je met ze vechten. Een andere mogelijkheid is dat beide groepen het tegelijkertijd tegen je op gaan nemen.

Deze optionele locaties of quests blijven een gok. Je weet van te voren nooit wat er gaat gebeuren. Het kan je resources kosten, of resources opleveren. Want die resources ga je nodig hebben. Die Dozer van je heeft uiteraard brandstof nodig, de mensen die je vervoert om een nieuwe nederzetting te stichten in Aztec City hebben voedsel nodig en je hebt power cells nodig om diverse dingen te upgraden. Die verdien je door mazzel te hebben met de optionele locaties, of door ze te verdienen in gevechten. Je verbruikt de resources wanneer je de Dozer verplaatst. Wanneer je een bestemming op de kaart selecteert, zie je hoeveel dagen het duurt om daar te komen. Elke dag verbruik je een bepaalde hoeveelheid van je resources. Je hebt de opties om dat te verminderen door de Dozer te upgraden, maar ook dat is niet gratis.

De battles vormen het tweede gedeelte van de gameplay in Skyshine’s BEDLAM. Als je ooit een game hebt gespeeld zoals Panzer General, Fire Emblem, Advance Wars of XCOM, weet je wat je te wachten staat. Het is een turn based strategy-game waarin je je away-team in leven probeert te houden en de vijanden probeert uit te schakelen. In elke beurt mag je echter maar twee moves maken. Een unit verplaatsen kost een move of iemand aanvallen kost een move. Dit voelt in het begin zeer belemmerend aan, maar de vijanden zitten hier ook aan vast, dus is het een kwestie van wennen en aanpassen. De combat vindt plaats op een kleine kaart die je als speler vanuit een overhead view ziet. Op de kaart staan hier en daar ook resources die je op kan pikken. Die zijn vaak meer dan de moeite waard, maar vanwege het limiet van twee moves per beurt kom je hier vaak niet aan toe. Je zal het risico vaak niet nemen, want de crew die je in kan zetten om te vechten is gelimiteerd. Je hebt vier verschillende classes van soldaten waar je uit kan kiezen, die ieder uit vier verschillende units bestaat. Die zestien personages is alles wat je krijgt; gaat er eentje dood ben je die voor altijd kwijt en vervanging komt er niet. Het kan zijn dat je iemand in je reizen tegenkomt die zich bij je aan wilt sluiten, maar die zijn vreselijk schaars.

De combat zelf is grotendeels hit-and-miss. Sommige ideeën voelen goed aan, terwijl het geheel soms oneerlijk aanvoelt. Wanneer het gevecht begint, heb je geen flauw idee wat je te wachten staat. Je weet niet op wat voor terrein je komt en nog erger dan dat: je hebt geen controle waar je units worden geplaatst. Nu worden ze altijd wel bij elkaar geplaatst, met wat ruimte tussen jouw units en die van de vijand, maar het blijft gokken. Sommige battles heb ik verloren, omdat de plaatsing van mijn units ongelukkig uitkwam. Soms heb je daar uiteraard wel mazzel mee, maar dat weegt niet op tegen de keren dat het niet mee zit. Je crew krijgt immers geen vervanging en als er eentje sterft is die voor altijd weg, in tegenstelling tot de vijandige robots, mutanten of cyborgs die je in principe uit zou moeten kunnen roeien door veel van ze te vermoorden, maar wat natuurlijk nooit gebeurt.

Iets anders wat niet helemaal gebalanceerd aanvoelt, is dat de vijand een Blitzometer heeft die elke beurt aangevuld wordt. Wanneer die meter vol is, mag de vijand drie moves maken in plaats van twee. De reden dat dit ongebalanceerd is, is dat door middel van de Blitzometer de vijand je away-team in één beurt volledig door de mangel kan halen. Nu kan je zeggen dat het slimmer is om het niet zo ver te laten komen, maar in sommige gevallen is het juist slimmer om je terug te trekken en de vijand naar je toe te laten komen. Nu wordt de speler aangemoedigd zelf ook aan te vallen, maar dat is niet altijd de juiste keuze. Jij als speler hebt niet een dergelijke meter, al heb je wel de beschikking om de Dozer te gebruiken, wat geen move kost in je beurt. Je kan ervoor kiezen om alle gewonde units voor twee health te genezen, de units te voorzien van een schild wat een beetje damage opvangt of om de wapens van de Dozer te gebruiken. Dit is echter niet gratis. Sterker nog, het kost ontzettend veel resources en moet spaarzaam ingezet worden.

De units die je kan kiezen voor je away-team hebben allemaal hun eigen statistieken, achtergrond en naam, wat ze wat persoonlijkheid geeft. In de gevechten is dit echter niet van toepassing, behalve het aantal kills dat een unit heeft gemaakt. Wanneer één unit drie kills heeft gemaakt, zal die unit gepromoveerd worden van rookie naar veteran. Die unit krijgt dan meer power, kan verder lopen en in het geval van een long-range unit, verder schieten. Dit is op papier hartstikke lekker en creëert wat meer diepte. Het promoveren blijft niet bij een enkele keer: één unit kan meerdere niveaus stijgen waardoor de stats van die unit telkens beter worden. Dit geeft je een groot voordeel en doet je laten denken over wie het beste een vijandelijke unit moet doden. Dit kan echter ook uit de hand lopen. Een van mijn gunslingers was per stom toeval drie keer gepromoveerd waardoor het balans weer ver te zoeken was. Het creëerde een sneeuwbaleffect waardoor mijn away-team nog enkel bestond uit die ene gunslinger die per battle in haar eentje zeven man wist neer te schieten. Alle uitdaging was in één klap weg.

Alles terzijde ben ik zeer te spreken over Skyshine’s BEDLAM. Tenminste, als de game werkt. Het is helaas zo dat de launch van Skyshine’s BEDLAM alles behalve gladjes verloopt. Ik heb persoonlijk een aantal bugs gevonden die mij het leven zuur maken en waardoor de game haast onspeelbaar is. De game lijkt in bepaalde omstandigheden het combat-veld niet goed te laden waardoor je moet stoppen met de game en moet herstarten. Telkens wanneer ik ervoor koos om een elite monster aan te vallen of wanneer een optionele locatie uitmondde in een vechtpartij, werd het veld niet eens half geladen. Soms zat ik te kijken naar een zwart scherm, andere keren naar een paar lagen van de achtergrond en één keer werd alles geladen behalve de units die je moet bewegen. Er zijn op het moment veel reacties van spelers die een probleem aankaarten, zoals wapens die verdwijnen, resources die niet correct worden toegevoegd of installatieproblemen. Andere spelers zeggen juist helemaal nergens last van te hebben. Sommige playthroughs stoppen bij mij al na een paar stappen, omdat de bug dan al is opgetreden. Als het onderzoeken en risico’s nemen het hele eieren eten van de game is, gaat het lastig worden om niet meer te onderzoeken. De community manager zegt dat men al bezig is om de game te fixen, dus wellicht komt er binnenkort een patch aan. Als je van plan bent de game te kopen: je bent gewaarschuwd.

Wanneer de game wel volledig wordt geladen, is het een genot om naar te kijken. Ook al is een groot gedeelte van de game een stilstaande kaart en tekst met stilstaande plaatjes die uitleggen wat er gebeurt, alles is mooi vormgegeven. De muziek is zeer minimalistisch en doet denken aan de elektronische muziek uit de jaren ’80, een perfecte keuze voor de inhoud en gameplay. De graphics van de battles zijn simplistisch en duidelijk. In één oogopslag is duidelijk wat alle dingen voorstellen en mocht er nog steeds onduidelijkheid zijn, heeft vrijwel elk scherm een hulpknop die uitlegt waar alles voor dient.

Ondanks alle problemen die Skyshine’s BEDLAM ervaart, blijft het een ontzettend leuke game . Geen enkele playthrough is hetzelfde waardoor je veel replay-value krijgt voor je geld. De presentatie van de game is goed en de onvoorspelbaarheid is wat het verslavend maakt. De combat is zo nu en dan oneerlijk (vaker tegen de speler dan tegen de computer) en de bugs moeten echt gefixt worden voordat Skyshine’s BEDLAM écht aangeraden kan worden.