Het moest misschien wel de comeback van 2013 worden: de lancering van SimCity. Na ruim tien jaar wachten op een nieuwe game, konden veel spelers dan ook niet wachten om met de game aan de slag te gaan. De release van SimCity was echter alles behalve vlekkeloos. Ook ik ging aan de slag om te kijken waar de problemen lagen in de stad die SimCity heet.

Het principe achter SimCity is zelfs na tien jaar niet veranderd: bouw een zo groot mogelijke stad op en laat deze zo welvarend mogelijk worden. Onder de motorkap is de game echter stevig onder handen genomen. Van gameplay elementen tot design: er zijn maar weinig dingen die aan het origineel doen denken.

SimCity_02

Deze veranderingen worden meteen duidelijk zodra je de game opstart. Je hebt namelijk op elk moment een internetconnectie nodig om de game te spelen en dat betekent dus niet meer in de trein even een stad opbouwen en daarna weer vernietigen. Waarom Electronic Arts deze keuze heeft gemaakt is niemand echt duidelijk. Zelf zeggen ze dat het is om live in verbinding te staan met de steden van je vrienden, die in dezelfde regio een stad kunnen bouwen. Het blijkt dat dit echter niet helemaal waar is: je kan inderdaad dingen delen met je vrienden in andere steden, maar de verplichting om altijd online te zijn heeft toch voornamelijk te maken met anti-piraterij maatregelen.

De populariteit van de serie in combinatie met de verplichting om altijd online te zijn, had echter één nadeel: omdat iedereen als een gek de servers bestormde om de game te gaan spelen, lagen deze er vrijwel direct uit bij de meeste mensen. Of dat dit een geval was van aanstellerij of dat ik gewoon geluk heb gehad weet ik niet, maar ik heb in mijn vele speelsessies maar één of twee keer de melding gezien dat ik niet in kon loggen door de drukte. Laten we het maar houden op geluk.

Dat je met vrienden in één en dezelfde regio speelt kan zijn voordelen hebben. Een regio, die kan bestaan uit vier tot zestien steden, heeft namelijk snelwegen en spoorroutes tot zijn beschikking. Wanneer steden dicht bij elkaar liggen, zullen Sims uit andere steden, of deze nou van jezelf of van je vrienden zijn, van jouw stad gebruikmaken. Een mooi voorbeeld is wanneer je een stad volledig focust op onderwijs. Je basisscholen zullen in eerste instantie vollopen met Sims uit je eigen steden. Heb je echter genoeg geld over om ook een middelbare school, hogeschool of zelfs universiteit te bouwen, dan zullen er ook Sims uit andere steden komen om bij jou te studeren en mogelijk zelfs te gaan wonen. Zo gaat het ook met industrie en winkelgebieden: Sims uit de hele omgeving komen naar jouw stad om geld uit te geven.

De Sims komen niet alleen met de auto; dat zou slecht zijn voor het milieu. Overigens gaan Sims vrij makkelijk staken als het een beetje begint te stinken in de stad. Na vijftien uur spelen hebben deze stakingen echter nog nooit echt effect gehad, waardoor ze een beetje nutteloos aanvoelen. Terugkomend op de auto: de Sims laten deze graag staan als je ook andere mogelijkheden biedt. Zo kun je busnetwerken aanleggen, een tramlijn door je stad laten lopen, een treinstation bouwen of zelfs veerponden aan laten meren. Deze laatste twee zijn echter wel afhankelijk van hoe het perceel waar je stad op ligt, eruit ziet. Maxis heeft namelijk alle mogelijkheden tot terraforming (het aanpassen van je landschap) uit de game gehaald. Voor veel andere spelers was dit een heel probleem, wat ik op zich wel kan snappen. Het neemt namelijk een heel stuk vrijheid over je landschap uit handen. Hier heb ik zelf echter geen problemen mee gehad tijdens de vele speelsessies in de game.

Iets anders waarmee Maxis zich de woede van de spelers op de hals haalde, waren de formaten van de percelen waarop de steden werden gebouwd. Dit probleem, waar ik mezelf ook in terug kan vinden, ligt in het feit dat het grootste formaat stad dat je kunt bouwen even groot is als een middelgrote stad op SimCity 4. Dat dit een probleem is, werd duidelijk zodra je stad volwassen begon te worden en er steeds meer Sims kwamen wonen. De appartementen waren vol, de economie draaide op volle toeren, maar toch waren er te weinig arbeiders. Het hele idee vanuit Maxis is dan waarschijnlijk geweest dat je een nieuwe stad in de buurt ging bouwen om hier meer arbeiders te ‘produceren’. Dit is echter omslachtig: je moet alles weer opnieuw gaan opbouwen en twee steden tegelijkertijd managen. Dat is gewoon niet makkelijk, laat staan leuk. Om nog maar niet te spreken over vier of vijf steden tegelijk.

Met de introductie van SimCity kwam ook de introductie van GlassBox. Deze nieuwe engine is compleet vanaf de grond opgebouwd en zorgt ervoor dat gamers die gek zijn op data en statistieken hun hart kunnen ophalen. Door middel van GlassBox kunnen spelers namelijk elke statistiek inkijken. Van de waterstroom en elektriciteitsvoorzieningen tot aan het gemiddelde inkomen en het opleidingsniveau van huishoudens. Helaas komen er tijdens het bekijken van deze statistieken ook fouten in de game aan het licht. Zo zag ik namelijk regelmatig dat mijn wegen vast stonden met verkeer, terwijl er drie straten verder geen auto was te vinden. Hierdoor kwamen ambulances te laat en overleden er mensen, konden brandweerwagens niet doorrijden, gingen hele wijken in as op en kon de politie overvallers maar zelden bijhouden.

Dit was dan ook reden genoeg voor de Sims om, net zo vlug als ze waren gekomen, ook weer te vertrekken uit mijn steden. En hier was het vooral een stukje realisme dat voor mij ontbrak. De Sims kwamen niet naar mijn steden om een huisje te bouwen en van een mooi leven te genieten. Na enkele weken, als het niet dagen waren, pakte ze hun spullen weer om in de volgende stad neer te strijken. Bleven ze wel hangen, dan was het vooral om te protesteren. Wat je ook probeert, uiteindelijk is er wel weer wat anders te klagen. Het leken de Nederlandse vakbonden wel. Deze protesten leken, zoals eerder al gezegd, maar weinig effect te hebben op de algehele gameplay. Want ondanks dat mensen veel klaagden over vervuiling, was er niemand die hierdoor zijn werk neerlegde. Waar deze Sims dan ook elke keer weer vandaan kwamen, blijft me een raadsel.