Simcity 4

Simcity 4 kwam vijftien jaar geleden uit en is volgens vele fans de laatste ‘echte’ Simcity-game. Robert verliet zijn burgemeesterschap in Cities: Skylines voor een week en ging terug naar het steden bouwen in Simcity 4. Is de game ook na vijftien jaar nog tof?

Simcity 4 kan anno 2018 niet los gezien worden van zijn opvolger Simcity (2013). Hoewel er tussen de games tien jaar zit en de game uit 2013 op vele manieren is verbeterd, waren de fans niet tevreden. Het gevoel dat je sturing gaf aan een metropool was verdwenen uit Simcity, omdat Maxis focuste op online gameplay. Het gevolg: een hoop ontevreden fans en een Simcity 4 dat op slag tot klassieker werd gebombardeerd. De vraag is echter of dat enkel komt omdat Simcity uit 2013 zo slecht was of dat Simcity 4 inderdaad een legendarische city builder is.

Rechttoe rechtaan

Bij het aanleggen van de eerste wegen in Simcity 4 loop ik meteen tegen het eerste gedateerde element uit de game aan. Straten kunnen namelijk enkel een rechte vorm hebben, wat onherroepelijk tot een zeer rechtlijnig stad leidt. Wat je ook probeert, je stadsplattegrond is altijd een grid van rechte blokken.

Nu is een eigen Manhattan bouwen niet het ergste wat er is en Simcity 4 maakte destijds wel degelijk stappen ten opzichte van Simcity 3000 in het vormgeven van je stadslandschap. Het terraformen was namelijk wel naar een hoger niveau getild, met meer glooiende gebergten en dalen. Daarnaast blijft de game grafisch ook redelijk goed overeind. Als je erg inzoomt worden de lage resoluties van de textures wel pijnlijk duidelijk, maar zoals bij de meeste city builders zweef je voor het overgrote deel toch ver boven het voetvolk om goed overzicht te houden.

Toch begon ik na een paar uur de rechte wegen wel zat te worden. Niet dat ik per se bloemkoolwijken wilde maken, maar alles lijkt snel op elkaar. Alleen de kadootjes fleuren de stad wat op. Speciale gebouwen als de ambtswoning van de burgemeester, de universiteit of de federale gevangenis moet je zien vrij te spelen door aan specifieke condities te voldoen en laten je je eigen stempel op de stad kunt drukken.

Budgetteren kun je leren

De uitdaging in Simcity 4 zit dus niet in de creatieve mogelijkheden. Toch kan ik mij herinneren dat ik Simcity 4 best wel pittig vond. Ik was mijn burgers niet bepaald meester, in ieder geval niet in vergelijking met Simcity 3000. Echter had ik daar nu weinig moeite mee. Het kan zijn dat de vele uren Cities: Skylines daar iets mee te maken hebben, maar Simcity 4 is in ieder geval niet zo moeilijk meer als in mijn herinnering.

Wat wel tof blijft is dat je goed moet uitzoeken waar je bepaalde services plaatst en hoe je de budgetten per gebouw aanpast. Na de aanschaf heeft bijvoorbeeld een energiecentrale een flink budget nodig om te blijven draaien. Wanneer je een kleine stad van stroom moet voorzien, kun je dit budget verlagen. Dit is ook nodig want anders geef je steeds veel te veel geld uit. Zeker in het begin als een kolencentrale wel de goedkoopste energievoorziening is, maar totale overkill is voor een paar honderd mensen.

Simcity 4 zorgt er in ieder geval voor dat je niet constant met het verkeer bezig bent. In Cities: Skylines heeft de ontwikkelaar net iets teveel Cities in Motion gestopt, waardoor je een groot deel van je tijd kwijt bent aan het oplossen van files. De sims zijn een stuk zelfredzamer in het kiezen van hun vervoersmiddel, waardoor bussen en metrolijnen de grootste opstoppingen meteen verhelpen. Ook met de Rush Hour-uitbreiding is het prima te doen, terwijl deze uitbreiding er specifiek op is gericht om verkeerspieken te creëren.

Gimmicks en het grote plaatje

Met Rush Hour komen we ook meteen bij een van de grootste gimmicks in Simcity 4 die ik anno 2018 nog steeds niet begrijp. Je kunt namelijk sims uit je stad selecteren en volgen, wat op zich grappig is. Echter kun je ook plaatsnemen in een van de voertuigen en door je eigen stad rijden. Dat klonk destijds in mijn hoofd als een GTA waarbij je zelf de stad mocht bouwen, maar in de praktijk is het een slecht uitgewerkte minigame. Het besturen van de auto’s werkt slecht en door het rare isometrische perspectief zie je uiteindelijk maar weinig van je stad.

Een gimmick dus, vergelijkbaar met de regiofuncties in de Simcity uit 2013. De regio in Simcity 4 is allesbehalve een gimmick. Je stad ligt tussen andere steden in en het formaat en indeling van die steden heeft effect op jouw stad. Het mooie is dat je de steden allemaal zelf kunt bouwen en je bijvoorbeeld een forenzenstad kunt maken naast een geïndustrialiseerde smog-stad. Je kunt op deze manier een gigantische urbane regio bouwen.

Simcity 4 blijft vijftien jaar later nog prima overeind als city builder. Hoewel sommige elementen wat gedateerd of irritant zijn, is de game nog prima te spelen en een fijn uitstapje als je even geen file meer kunt zien in Cities: Skylines. Mocht dat geen reden voor je zijn om de game opnieuw te spelen, dan moet in ieder geval de muziek enige nostalgische gevoelens doen opborrelen. Nostalgie naar een periode waarin Simcity nog garant stond voor het allerbeste op het gebied van city building-games, een periode die met Simcity 4 ook definitief lijkt te zijn afgesloten. Het is om die reden dat Simcity 4 als legendarisch wordt beschouwd en na weer de nodige uurtjes in de game te hebben doorgebracht, kan ik niets anders dan me daar bij aansluiten.