Vroegâh was alles beter! Jermaine ging terug in de tijd naar 2006 en testte of Shadow of the Colossus de tand des tijds heeft doorstaan. Is Shadow of the Collosus nog steeds vet in 2016? Of kunnen we deze game maar beter doen vergeten?

Omdat Team Ico vorige week The Last Guardian op de markt heeft gebracht, kreeg ik nostalgische flashbacks naar de Team Ico-games van weleer. The Last Guardian is niet zomaar onze Game van de Maand. Team Ico wist tot dusver van elke ontwikkelde game een meesterwerkje qua sfeer te maken. The Last Guardian had echter een aanloop van tien jaar nodig, maar weet daardoor wel weer een unieke spelervaring te creëren. Niet alleen The Last Guardian had een enorme hype om zich heen, ook Shadow of the Colossus had eenzelfde soort hype rond de aanloop van de release. Iets wat het meesterwerk Ico totaal niet had en daardoor erg onder de radar bleef. Ik besloot om mijn PlayStation 2 weer eens aan te sluiten en tijden van vroeger te herbeleven met Shadow of the Colossus.

Net als veel anderen ging ik mee in de hype rond Shadow of the Colossus. De game had enorm hoge verwachtingen waar te maken en vele dachten dan ook dat deze de kwaliteit die Ico had neergezet niet kon overtreffen. Hoogtepuntje rond de hype was het nepnieuws dat werd gepubliceerd. Er zou een gigantisch, mammoetachtig beest zijn gevonden in de ijskappen. Ideale reclame dus voor Shadow of the Colossus.

Het verhaal

Bij het opstarten van de game valt gelijk op dat er geen verteller en weinig gesproken tekst is. De hoofdpersoon, Wanda, betreedt met zijn briesende paard het land van de Colossi. Deze wereld ademt vanaf het eerste moment een en al sfeer. Wanda brengt vervolgens een dood meisje naar een tempel en roept de geest van de tempel op. Daar wordt meteen onze missie duidelijk. Versla alle zestien Colossi en het meisje zal tot leven gewekt worden.

colossus-1

Gameplay

De opzet van de gameplay is vrij simpel. Zoek een Colossus en versla het. Om Colossi te vinden moet je je zwaard in de lucht steken, waarna licht reflecteert. Wanneer je de juiste hoek te pakken hebt, stuurt de lichtbundel je de juiste kant op. Klinkt makkelijk, echter de game is vrij groot en je merkt dan ook snel dat je flinke afstanden moet afleggen op je paard en het nodige klimwerk moet verrichten.

Bij het bereiken van de eerste Colossus blijf ik altijd even staan. Je voelt je letterlijk een mier die elk moment vertrapt kan worden door zijn grotere tegenstander. Kun je niks beginnen tegen deze reus? Jawel hoor. Je kunt je handige zwaard gebruiken om de zwakke plekken van de Colossus te vinden. Het zwaard zal geeft namelijk hints. Je beklimt de Colossus en steekt je zwaard in de zwakke plek, waardoor er nieuwe zwakke plekken ontstaan elders op de Colossus. Rechtsonder in je scherm heb je een levensbalk en een rode cirkel. Deze rode cirkel geeft je uithoudingsvermogen aan. Hoe langer je aan een Colossus hangt, hoe kleiner de cirkel. Nu klinkt het verslaan van Colossi vrij eentonig, maar toch zorgt de game ervoor dat het niet eentonig wordt. De Colossi zijn er namelijk in verschillende soorten en maten. Sommige zijn stukken groter dan andere en ze variëren bijvoorbeeld in hun manier van bewegen: zwemmen, graven, vliegen of kruipen. Elke Colossus vraagt dus zijn eigen aanpak.

Vormgeving

Het merendeel van de game ben je aan het rondrijden op je paard. De enorme vlaktes zijn in het begin vrij indrukwekkend, maar worden na een tijdje eentonig en hetzelfde. Toch blijf je deze game spelen. De sfeer in Shadow of the Colossus houdt je in zijn greep. Dit komt vooral door het verhaal waar je middenin begint. Je weet niet waar je als hoofdrolspeler vandaan komt, wie precies het meisje is en wat de geschiedenis van het land van de Colossi is. Daarnaast heb je geen speciale krachten en ben je vrijwel een normale jongen. De game zit dus vol mysterie en dit is daardoor ook een van de grootste krachten van Team Ico’s meesterwerkje.

Zijn er dan geen minpunten in te vinden? Eigenlijk niet. Het enige wat mij altijd stoorde en nu nog steeds was de camera. Deze gaat naar een vaste positie als je een bepaald gebied betreedt of een Colossus beklimt. In sommige gevallen kan dit dus voor irritaties zorgen.

Tand des tijds

En dan nu de grote vraag: heeft Shadow of the Colossus de klok verslagen? Naar mijn mening wel. De game is vrij kort en is in zes uurtjes uit te spelen. Deze korte duur wordt ruimschoots goed gemaakt door de sfeer en de replay-waarde. Als je de game hebt uitgespeeld krijg je een Hard-mode tot je beschikking. Ook is er een zogeheten Time Attack-modus waarin je de Colossi binnen een bepaalde tijd moet verslaan. Grafisch zie je dat het een PlayStation 2-game is, maar door de sfeer wordt dit ruimschoots goed gemaakt. Daarmee is Shadow of the Colossus zeker een parel uit de PlayStation 2-geschiedenis die iedereen zeker moet spelen.