Ruiner

De wereld is aan het veranderen. Dat zien we iedere dag keer op keer weer. We raken steeds meer verzonken in onze sociale media en onze status in de wereld. Wat zou er gebeuren als we hier nog verder in doorslaan en alles nog maar om die vijf seconden in de spotlight draait? Die bizarre toekomst staat centraal in de razendsnelle top-down shooter Ruiner van het relatief onbekende Reikon Games.

Welkom in Rengkok in het jaar 2091. Waar Rengkok precies ligt, weten we niet, maar het vermoeden zegt dat we ergens op het Aziatische continent zijn. Hoewel de technologie en het straatbeeld in de loop der jaren zijn veranderd, blijft de mens hetzelfde. Geld, drugs, seks en macht voeren in de duisternis nog altijd de boventoon. Ook jij als naamloze vechtersbaas begeeft je vooral in de schaduwen, maar je precieze redenen zijn vaag.

De toekomst is vaag

Hoewel Ruiner maar een kleine vijf tot zes uurtjes in beslag neemt, is het uitleggen van het verhaal geen makkelijke opgave. Wanneer de game opent, volgt er nauwelijks iets van uitleg over jouw situatie. Je lijkt maar een simpel doel te hebben: “KILL BOSS”, een boodschap die keer op keer weer terug in het scherm verschijnt. Of Reikon bang is dat jij je doel vergeet of je stiekem wilt indoctrineren, blijft me dan ook onduidelijk.

Natuurlijk is de Boss niet alleen, maar heeft hij tientallen handlangers. Handlangers die jij natuurlijk uit de weg moet ruimen om überhaupt bij de Boss in de buurt te komen. Dat uitschakelen doe je in hoge snelheid, want blijkbaar zijn er in de toekomst dergelijke technische vooruitgangen dat we praktisch als superheld over straat kunnen. In jouw geval uit zich dat in een set aan krachten waarin je kunt investeren door het verdienen van Karma. Hoe je dat doet? Inderdaad: vijanden uitschakelen.

Supersnel in super slow-mo

Eerder genoemde krachten komen daarmee in allerlei verschillende vormen en maten, waarbij sommige natuurlijk handiger zijn dan andere. De voornaamste krachten zijn daarbij het Energy Shield en de Dash. Deze twee krachten zorgden ervoor dat ik kogels kon ontwijken of, als er geen uitweg was, deze kon opvangen. Dat betekent niet dat ze zonder nadelen zijn. Zo kan het schild alleen maar gebruikt worden wanneer je geen wapen gebruikt: vuur je een kogel af of zwaai je met je zwaard, dan zakt je schild.

Andere krachten voelden dan weer minder nuttig. Zaken als verbeteringen aan je standaard wapen zijn leuk, maar het grootste gedeelte van de tijd heb je dit wapen niet eens in je hand. Hetzelfde gaat op voor de mogelijkheid om supply drops te doen, want met een game die zo vlot gaat als Ruiner heb je nauwelijks tijd om ook maar even stil te staan. Daar ligt dan ook meteen de kracht en de valkuil voor de game.

Ruiner is namelijk een razendsnelle game, mede dankzij de Dash-kracht. Hierdoor schiet je over je beeldscherm heen terwijl je rekening moet houden met waar je vijanden zijn en bijvoorbeeld waar nieuwe wapens liggen met munitie. De controls zijn daarbij relatief simpel: je beweegt met WASD, je richt om je heen met de muis en je schiet met je linkermuisknop. Je rechtermuisknop is daarentegen behouden voor het gebruik van de Dash-functionaliteit. Met Shift, Q en de spatiebalk kunnen andere krachten gebruikt worden. Het is vaak een tactisch dansstuk waarbij je tussen vijanden door vliegt voordat je ze een kopje kleiner maakt.

Het is lang niet altijd een schot in de roos. Regelmatig kom je vijanden tegen die vergelijkbare kwaliteiten hebben, waardoor ze jou vanuit onmogelijke hoeken weten om te leggen. Daarnaast wil het nog wel eens gebeuren dat je blijft haken in verdwaalde objecten na een Dash die net in de verkeerde richting was. Resultaat: een onfortuinlijk einde van onze ‘held’. Gelukkig is de game vlot genoeg waardoor je na een simpele druk op de R-knop weer in actie komt.

Grafisch geweld

Dat Ruiner een bijzondere eigen stijl heeft, blijkt wel vanaf het moment dat je de game opstart. Reikon Games heeft zelf aangegeven zeer geïnspireerd te zijn door cyberpunk anime en dat is goed te merken. Wanneer het verhaal verder uit de doeken wordt gedaan, gebeurt dit vaak in dialogen verteld middels stilstaande afbeeldingen. Daarbij lijkt ieder stukje artwork zo uit een jaren ‘80 animeklassieker te komen, iets wat de game een eigen smoel geeft.

Dit wordt ook nog eens benadrukt door het kleurenpalet van de game, waarbij zwarte en rode tinten de boventoon voeren. Het verhaal vertelt over een wereld in de schaduw van een veilige stad en dat wordt duidelijk in de visuele stijl van de game. Dat zorgt er echter wel voor dat de game op den duur zwaar wordt voor je ogen, helemaal wanneer er continu weer beelden over het scherm flitsen en er van alles in je oor wordt geschreeuwd. Ruiner is zeker een bijzondere ervaring, maar soms iets te overweldigend in zijn enthousiasme.

Nu de rest nog?

Hoewel Ruiner een vermakelijke (en lastige) game is, blijft vijf uurtjes natuurlijk wel wat aan de korte kant. Helemaal als je met het gevoel achterblijft dat de game nog niet helemaal af is. Dat gevoel is overigens niet te wijten aan de gameplay of het visuele design: dat steekt voor het grootste gedeelte prima in elkaar. Het probleem hierbij is het verhaal. Je eindigt op een cliffhanger, zonder al te veel antwoorden en met de wetenschap dat er nog DLC aan moet komen die meer duidelijkheid gaat bieden. Iets wat niet helemaal eerlijk is tegenover gamers die geld hebben neergelegd voor de game.

Daarnaast lijkt het dat Reikon veel meer plannen had voor de game, maar deze niet in de uiteindelijke game kon stoppen. Zo staan op de website van de game korte gifjes van gebieden die niet in de huidige game zitten en is er concept art te vinden die de stad boven Rengkok laat zien. Ruiner is dan ook een mooie eerste poging voor een jonge studio als Reikon, maar zeker geen perfecte poging. Hoewel de game vermakelijk is met de content die het nu biedt, kan het beter worden.