Resident Evil 7 Demo – Weer eens wat anders
Wie aan Resident Evil denkt, denkt aan slome kopknagers en deze figuren van lood in hun hoofd voorzien. Om het plaatje compleet te maken voegt Capcom daar gewoonlijk kilometers aan backtracking en een snelcursus ‘hoe maak ik drugs van planten’ aan toe. Dit alles mag je als speler ervaren in een mooie third-person view met camerapunten die soms onmogelijk zijn. De aankondiging van Resident Evil 7 deed me dan ook weer huiveren, alleen niet uit angst. Vooral omdat Capcom al lang niet meer een ‘echte’ Resident Evil heeft getoond, al was Revelations zeker niet verkeerd. De demo van Resident Evil 7 gaf mij daarentegen weer erg veel hoop en ook weer wat angst.
“Waarom?”, vraag je je misschien als onwetende af. Nou, dat is heel erg simpel uit te leggen. De demo van Resident Evil 7 heeft namelijk niets weg van de kenmerken die ik zojuist op jullie virtuele bordje gooide. Ondanks het feit dat Capcom gegarandeerd niets van de demo in de uiteindelijke game gaat verwerken, heeft de ontwikkelaar wel aangegeven dat Resident Evil terug moet naar datgene wat de game hoort te doen: angst zaaien onder de gamers. Dat ze dat met deze demo proberen duidelijk te maken is een absolute zekerheid. Capcom is enkele oude trucjes nog niet verleerd, maar heeft ze in een heel ander en nieuw jasje gestoken.
Om te beginnen zijn we af van de clunky besturing en de verschrikkelijke camerastandpunten, want er is nog maar een camerastandpunt, namelijk first person view. Klinkt niet als een big deal, maar het geeft de game een heel andere feel dan voorheen. Vergelijkingen met de inmiddels verwijderde demo van P.T. en het geannuleerde Allison Road werden al heel snel getrokken. Nu ben ik zelf van mening dat deze allebei van een heel ander kaliber waren, maar ik snap de link. Ook Capcom benut de subtiele jumpscares, mindfucks en ‘ik hoor wat, maar zie niks’-tactieken verbazingwekkend goed.
De stap naar de first person view is bewust genomen, namelijk voor… VR, je raadt het al. Capcom wil met Resident Evil 7 meeliften op de hype rondom virtual reality. Ik ga heel eerlijk zijn, ik kan niet vrolijker worden dan van Resident Evil in virtual reality. Mijn hart verlangt naar een urenlange scarefactory op m’n snufferd, sinds de annulering van Allison Road des te meer. Resident Evil 7 lijkt dat gat lekker op te vullen, als ik de demo mag geloven. Het enige probleem wat ik er nu mee heb is dat ik niet zo goed weet waar Resident Evil 7 over gaat. Ik snap dat het een teaser is, maar c’mon…
Het enige wat op te maken is uit de demo van de game is dat je (in de demo dan) in de huid kruipt van een ondergewaardeerde cameraman die met een tweetal journalisten op pad is om een huis te gaan bekijken waar zoals gewoonlijk vreemde dingen gebeuren. Daarmee haakt Capcom in op de ‘found footage’-rage die in de horrorindustrie al voor veel films gezorgd heeft. Uiteraard is er ook echt iets niet in de haak in dat huis, waar jij al vlot achter kunt komen. Terwijl je lekker wakker wordt van een ongepland tukkie op de vloer krijg je slechts één doel: wegwezen uit dat huis.
Nu zou Resident Evil, Resident Evil niet zijn als dat niet zomaar kan. In de eerste kamer tref je gelijk herkenbare dingen aan. Ik noem een VHS-speler waar je eerst nog een videoband voor moet vinden, een piano waar je niks mee kunt en een zekeringkast met…BINGO!…één zekering te weinig. Half gaar slenter je dan ook de kamer uit, op zoek naar je weg naar buiten. Uiteraard zijn de deuren naar buiten op slot gedraaid en dien je eerst een sleutel te vinden (ook lekker typisch). Intussen hoor je gestommel, onverklaarbare geluiden en vind je objecten waar je echt geen touw aan vast kan knopen. Dat het huis er verre van fris uitziet, helpt ook wel mee aan het sfeertje. Rob Geus zou er niet vrolijk van worden… man man man.
En zo tref je in een krap kwartiertje meerdere elementen aan die bekend aanvoelen, maar door de totale verandering van aanpak als vernieuwend ervaren kunnen worden. Hoewel de Resident Evil 7 Demo een stuk minder psychologisch werkt dan P.T. weet het me wel erg te intrigeren. Vooral op grafisch gebied wist de demo me zelfs te verbluffen op enkele punten. Call me stupid, maar hoe een hand oogt in een first-person game maakt of breekt al veel voor mij. Dat sommige dingen amper veranderen, zoals hoe een NPC eruit ziet en beweegt, neem ik voor lief. Ik ben al lang blij dat de game niet verstoken blijft van degelijke voice-acting, als ik de demo mag geloven. Voelt de demo aan als een authentieke Resident Evil? Nee. Voelt de demo aan als een Resident Evil die ik van voor tot achter wil spelen? Hell to the rubberducking yes!