Rage 2

Ruim negen jaar geleden kwam id Software met een gloednieuwe franchise. Rage moest een bijzondere combinatie worden tussen FPS en een grootschalige RPG die zich afspeelt in een post-apocalyptische setting. Hoewel veel gamers akkoord gingen met het concept van Rage, bleek de uitvoering allesbehalve perfect te zijn. Inmiddels wil id Software met hulp van Avalanche Studios bewijzen dat de franchise wel de moeite waard is met de release van Rage 2.

Het is altijd een spannend gebeuren wanneer twee gevestigde gamestudio’s de samenwerking aangaan om met ieders expertise aan de slag te gaan. Id Software staat natuurlijk bekend als het brein achter Doom en Quake terwijl Avalanche Studios praktisch gezien vooraan loopt als we het hebben over open wereld-games met sandbox-achtige physics engines zoals Just Cause. Met de aankondiging van de samenwerking voor Rage 2 trokken veel nieuwsgierige gamers hun wenkbrauwen op, maar hoe dynamisch is dit duo nu eigenlijk?

Autoriteitsproblemen

Hoewel de originele Rage het niet bijzonder goed deed en het negen jaar lang stil is geweest rondom de franchise, pakt Rage 2 het verhaal op waar Rage dit achtergelaten heeft. Rage 2 speelt zich nog steeds af op een aarde die tot de apocalypse is gebracht na het inslaan van een asteroïde. Na de gebeurtenissen van Rage is de mensheid vooral bezig om de planeet weer leefbaar te maken.Dit project wordt echter al snel op pauze gezet, want na dertig seconden blijkt al dat The Authority helemaal niet verslagen is.

Voor wie Rage destijds overgeslagen heeft: The Authority is het neo-fascistische regime onder de leiding van de totaal niet charismatische General Cross. Aan het einde van Rage wordt General Cross verslagen, maar wat we aan het begin van Rage 2 al leren, is dat Cross zichzelf heeft laten klonen. Hierdoor is hij praktisch onsterfelijk. Als de fascistische slechterik die hij is, wil hij de wereld zuiveren van de zwakke mensen, zodat er levensruimte ontstaat voor het voortbestaan van zijn zelfgemaakte ras van supermutanten.

Bij dit creëren van zijn levensruimte en het decimeren van de inferieure mensheid, vernietigt hij ook Wellsprings, de thuisbasis van onze protagonist: Walker. Hierna vertrekt Walker op een totaal cliché, maar compleet over de top wraakverhaal met maar een doel: General Cross aan het kruis nagelen.

Van 0 naar 140 in tien seconden

De wraak van Walker begint zoals eerder vermeld al na dertig seconden. Direct nadat je kiest of Walker een man of een vrouw is, krijg je een pistool in je handen gedrukt en word je het vuurgevecht ingestuurd. Dezelfde strategie hebben we al eerder van id Software gezien in Doom uit 2016 en het is duidelijk dat dit in deze franchise net zo goed werkt. Het zet namelijk direct de toon en maakt je duidelijk dat deze game een shooter is met haar op de tanden. Geen poespas, mikken en schieten!

Dat het schieten bijzonder fijn aanvoelt, is ook niet meer verrassend. Id Software weet verdraaid goed wat het doet als het aankomt op het ontwikkelen van shooters. De wapens hebben fantastische sound-assets, zien er tof uit en de terugslag is net voldoende. Leg daarbovenop een laagje ultraviolence en de basis is gelegd voor een absolute knaller.

Dit garandeert echter niet dat de muren niet scheef gebouwd worden. Rage 2 is een open wereld-game en dit gedeelte berust op de expertise van Avalanche Studios. Al rap wordt duidelijk dat dit gedeelte minder overtuigend gelukt is dan de schietmechanics. Over het algemeen voelt de wereld tamelijk saai en repetitief aan. Aan de ene kant is dit logisch: narratief gezien speelt de game zich af na een apocalypse. Toch ben ik ervan overtuigd dat de wereld een stuk levendiger en dynamischer had aangevoeld met een meer variabel landschap, in plaats van de overwegend bruine ondertoon van alles om je heen.

Daarbij moet wel vermeld worden dat de gloednieuwe Apex Engine van Avalanche Studios hier erg goed uit de verf komt. De game loopt heel stabiel en is fantastisch geoptimaliseerd. Explosies zien er impactvol uit en uitgebreide vista’s renderen gaat zonder hort of stoot.

Wat is het nut?

Desondanks dat de wereld een beetje suf aanvoelt, heb ik het meeste moeite met het verhaal. Het verhaal is namelijk erg matig en bestaat eigenlijk uit niets minder dan fetch-quests. In totaal zijn er acht missies waarbij je ergens heen moet, daar moet je dan de boel overhoop schieten om vervolgens terug te rijden om naar een expositie van lore te luisteren terwijl de game doet alsof het een interessant verhaal neerzet.

In realiteit probeert de game meer een sandbox-achtig iets te zijn waar veel dingen te doen zijn. Er zijn bandietenschuilplaatsen om uit te ruimen, basissen om te beroven, nieuwe upgrades om te vinden en nog meer dingen om op te blazen. Waar het echter allemaal op neerkomt, is dat je grote groepen vijanden met gemak omlegt, om vervolgens de boel een beetje te looten en dan naar het volgende kerkhof-to-be rijdt om daar nog eens hetzelfde te doen.

Een reden om dit te doen, is zodat je upgrades kunt bemachtigen. Deze upgrades stellen je in staat om je auto’s te voorzien van raketten en kanonnen, kun je je wapen modificeren om te voldoen aan jouw speelstijl en kun je Walker sneller en sterker maken. Het punt is alleen dat je al vanaf het begin van de game praktisch gezien een god op aarde bent. De gehele game heb ik op hard difficulty gespeeld zonder maar een keer echt in de problemen te komen. De eindbaas is zelfs zo bizar simpel, dat ik verbaasd was toen de credits opeens voorbij kwamen rollen. Heel erg voelbaar zijn de effecten van de upgrades dus niet.

Ik heb ook even geprobeerd om de game op Nightmare te spelen, maar dit zorgde er alleen voor dat de game ongebalanceerd raakte in de andere richting. De zwakste vijand drie keer een headshot moeten geven met een shotgun haalt voor mij het plezier en de uitdaging uit de game.

Catharsis op het scherm

Nu heb ik veel negatiefs te zeggen over de game, maar toch heb ik Rage 2 met een grijns op mijn gezicht zitten spelen. De combat is namelijk echt fantastisch, los van dat er geen uitdaging in zit. In je eentje een klein leger uitschakelen met explosies, boomerangs, shotguns en machinegeweren is gewoon erg bevredigend. Soms heeft een mens die catharsis gewoon even nodig, maar dat neemt niet weg dat de gameplay eentonig kan worden.

Samen met de uitstekende prestaties van de Apex Engine kun je tijdens de combatsequenties even compleet opgenomen worden in de bubbel van de game, om vervolgens te reflecteren op hoe karig het verhaal is tijdens de downtime.

Uiteindelijk is Rage 2 wederom het bewijs dat twee goede dingen niet altijd een goede combinatie maken. In de game zijn elementen te vinden van waar id Software en Avalanche Studios in hun eigen gebied goed in zijn. Ze zijn er in ieder geval niet in geslaagd om het beste van beide werelden te combineren in een gebalanceerd geheel. Voor nu is het zo’n gevalletje van pils met chocomel…