Pokémon Sun en Moon

Met Pokémon Sun en Moon als Games van de Maand in november bij Pixel Vault hebben we een interessante maand achter de rug, waarin de site rijkelijk gevuld werd met diverse Pokémon-artikelen. Alle oudere games die ik deze maand gespeeld heb om me klaar te maken voor een tripje naar Alola, hebben ervoor gezorgd dat ik over Pokémon droom ondertussen. Toch is deze maand natuurlijk niet compleet zonder een review van Pokémon Sun en Moon.

Sfeer in Alola

Pokémon Sun en Moon bieden ons alweer de zevende generatie aan de vechtende monsters. Dit is het eerste deel dat ons van het vasteland afhaalt en ons meeneemt op vakantie naar Alola. Het vakantiegevoel is sterk in deze game en dat is eigenlijk aan alles te merken. Het lekkere zonnetje, tenzij je natuurlijk Moon speelt of Sun enkel in de avond aanraakt, de immer vrolijke mensen en de muziek voorzien de game van een sfeer op het eiland waar je eigenlijk niet meer kwijt wilt.

Iets wat er ook voor zorgt dat je liever niet meer achter je 3DS vandaan komt na een aantal uur gespeeld te hebben, is de verscheidenheid in omgeving. De diversiteit tussen de verschillende steden op de verschillende eilanden is er zeker eentje om te prijzen. In eerdere Pokémon-games waren er natuurlijk ook al verschillen te vinden tussen de dorpen en steden waar de trainer doorheen kwam, maar nergens was het zo duidelijk als in Alola. Het ene moment loop je door een stadje dat omgetoverd is tot een soort Chinatown, terwijl je je vervolgens in het Wilde Westen waant op een ranch met Taurussen.

Het verhaal

Het verhaal komt na een sterke start aardig traag op gang en het duurt misschien even voordat het verhaal je echt gaat boeien, maar als het eenmaal zover is, krijg je daar een enorm spannende ervaring voor terug. Pokémon Sun en Moon heeft wat verhaal betreft een volwassener tintje gekregen. Zo wordt er duidelijk gesproken over de dood van Pokémon (ja nog duidelijker als destijds in Lavender Town) en worden er thema’s aangehaald die meer in een game voor volwassenen thuishoren dan in een game gericht aan jonge kinderen.

Het doel van de game is hetzelfde als die van zijn voorgangers: vang ze allemaal en word de beste trainer. De uitvoering hiervan is echter net iets anders. De welbekende Pokémon Gyms maken plaats voor zeven diverse Trials die elk een andere ervaring bieden. De Trials zijn net iets meer dan de simpele gevechten die de Gyms bieden, je zult namelijk echt een bepaalde taak moeten uitvoeren. Zo heb je de Trial waarin het draait om gras-Pokémon, waarbij je verse producten moet verzamelen om te koken.

Heb je dit uiteindelijk tot een mooie maaltijd om weten te vormen, dan komt de Totem-Pokémon tevoorschijn om je uit te dagen tot een gevecht. Bij elke Trial is het de bedoeling om uiteindelijk de Totem-Pokémon te verslaan waarna je voorzien wordt van een nieuwe Z-power crystal, waar ik verderop nog op terugkom. Wanneer je alle Trials op een eiland hebt gedaan mag je het opnemen tegen de sterkste vechter op het eiland, namelijk de eiland Kahuna. Deze persoon dient als een soort eindbaas voor het gehele eiland en stelt je team lekker op de proef. Mocht je deze test met succes behalen, krijg je een aantekening in je trainerboek en kun je jouw weg vervolgen naar het volgende eiland.

Ook het zonovergoten Alola ontsnapt niet aan bad guys die het voorzien hebben op andermans Pokémon en de baddies in deze game komen in de vorm van Team Skull. Hun kleding doet de naam zeker eer aan gezien ze helemaal in het zwart gehuld zijn en duidelijk voorzien zijn van accessoires in de vorm van schedels. Door hun bewegingen en het gegeven dat ze in rijmvorm praten, komen ze nogal sullig over en in het eerste deel van de game lijken ze ook niet meer dan dat. Na verloop van tijd nemen ze toch wat meer ruimte in in de game en zijn niet meer zo onschuldig als je in eerste instantie misschien dacht.

Z-powers

In Pokémon Sun en Moon maken de Mega Evolutions die we leerden kennen in de vorige twee delen plaats voor het gebruik van Z-power crystals, waarmee je een unieke kracht uit je Pokémon kan halen. De crystals komen in diverse varianten zoals de verschillende beschikbare types en een aantal Pokémon hebben zo hun eigen crystal. De drie starters hebben bijvoorbeeld een eigen crystal die een unieke aanval vrijspeelt. Daarnaast zijn Snorlax en natuurlijk mascotte Pikachu voorzien van een eigen crystal.

De diverse crystals kun je aan je Pokémon geven waarna je deze per battle eenmaal kan activeren. Naast dat sommige van deze Z-powers een lachsalvo uitlokken, want je personage doet een specifiek dansje om hem te activeren, zorgt het voor diverse en oogstrelende acties. Elke crystal en aanval die de Pokémon bezit zorgt voor een eigen Z-power waarvan elke actie enorm indrukwekkend is. Ik merkte bij mezelf dat ik er naar uitkeek om elke diverse Z-power uit te proberen en daar ook behoorlijk wat tijd aan kwijt ben geraakt. Het biedt enorm unieke en mooie beelden die een absolute verbetering zijn op de game.

Frisse Alolaanse wind

In een game waarvan de franchise al langer bestaat, kun je ervan uitgaan dat de gameplay veelal hetzelfde zal zijn en de verschillen met name in de kleine dingen terug te zien is. Hoewel Sun en Moon een totaal nieuwe ervaring bieden door de Island Trials in plaats van Gyms, betekent dit niet dat de rest van de game vrij is van verrassingen. Zo is de game een stuk toegankelijker gemaakt voor nieuwe spelers doordat je op elk moment informatie kan bekijken over de aanvallen van je Pokémon. Daarnaast wordt je voorzien van een handig berichtje of een aanval wel of niet effectief is op een Pokémon, maar daarvoor moet je deze wel eerst eenmaal verslagen hebben.

De Alola-regio voorziet ons van een nieuwe lading aan Pokémon die in de meeste gevallen vrij ongeïnspireerd overkomen. Maar her en der zitten er een aantal verfrissende tussen die de eilanden overspoelen. Ook een aantal oude Pokémon hebben een transformatie gehad waardoor ze een nieuw uiterlijk en type hebben gekregen. Iets wat nog niet eerder is voorgekomen binnen de franchise, maar in de meeste gevallen zeer goed uitpakt. In sommige gevallen dan net weer iets minder (ik kijk naar jou langnek-Exeggutor). Ook keert de Pokémon Zygarde terug, zij het net iets anders dan in X en Y. Dit keer mag je aan de slag om diverse cellen te verzamelen in de Zygarde-cube. Deze liggen overal verspreid op de diverse eilanden. Op deze manier kun je een Zygarde krijgen op 10%, 50% en 100%, eigenlijk zoals bekend vanuit de anime.

Wanneer je eerder al zes Pokémon in je party had en je ving een zevende, dan ging deze automatisch naar je box. Zeer vervelend als je net die Pokémon mee wilde nemen en je hem weer op moest gaan halen. Dat is nu niet meer aan de orde, gezien je gevraagd wordt of je je nieuwste aanwinst naar een box wil sturen of liever in je party houdt. Ook hoef je niet meer oneindig nee te drukken als je niet wilt dat je Pokémon een nieuwe aanval leert: eenmaal is eindelijk genoeg. Dit alles zorgt voor een flinke verademing binnen de gameplay. Daarnaast is je Pokédex niet langer een levenloze zakcomputer, maar is nu voorzien van een enige echte Rotom die je te pas en te onpas tips geeft.

Een nieuwe vorm van vechten wordt ook geïntroduceerd op de Hawaï-achtige eilanden, namelijk de Battle Royal. Hierin nemen vier trainers met elk één Pokémon het tegelijk tegen elkaar op. Het biedt inderdaad een nieuwe manier van vechten die zeer interessant oogt, maar in werkelijkheid niet heel veel anders is dan een gewone battle. Hoewel het een nieuwe dimensie biedt aan vechten, moet ik heel eerlijk bekennen nog niet volledig onder de indruk te zijn.

Van alle nieuwe dingen is de volgende toch zeker wel de tofste: je kunt namelijk op elk moment een Pokémon oproepen om je een stukje te verplaatsen. Waar je eerder diverse HM’s nodig om het water op te gaan of het luchtruim te betreden, word je nu voorzien van een ride pager waarmee je diverse Pokémon op kan roepen om een stuk verder te komen. Naast dat het gewoon geweldig is om een ritje te maken op een Pokémon en het er ook nog eens zeer tof uitziet, zorgt het er eindelijk voor dat de HM’s overbodig worden. Niet langer is het nodig om een Pokémon om te dopen tot HM-Pokémon en deze te voorzien van alle nutteloze aanvallen die je daarna niet meer kan verwijderen.

Schaduwzijde van Alola

Hoewel Pokémon Sun en Moon naar mijn mening absoluut een van de beste titels van de afgelopen jaren binnen de franchise zijn, zijn toch ook deze games niet zonder enkele minpunten. Echter moet ik zeggen dat ik er erg naar moest zoeken, gezien je overweldigd wordt door alles wat wel goed uitgevoerd is. Natuurlijk kan ik het hebben over een aantal kleine dingetjes zoals het derp-hoofd van jouw trainer die altijd op dezelfde blije stand lijkt te staan wat er ook gebeurt. Verder is vrij duidelijk dat Alola helemaal weg is van regenbogen en dat de Grunts van Team Skull een soort spastische rappers moeten voorstellen, maar laten we eerlijk wezen, dit kunnen we ze wel vergeven.

Wat iets meer kwalijk te nemen is, zijn de gigantische frame drops die te ervaren zijn wanneer je een dubbelgevecht aangaat. Nergens in de game lijkt dit een probleem te zijn, totdat er vier Pokémon in het veld staan en de game begint te stotteren van hier tot en met, iets wat toch zeer jammerlijk en storend is. Wat ik daarnaast vrij jammer vond, was dat ze ons behoorlijk wat vrijheid leken te beloven wat betreft het verhaal in deze games, maar dat dit niet naar voren komt in de gameplay. In principe bieden ze een eiland waar je meerdere richtingen op kan, maar in eerste instantie is alles afgesloten op één weg na. Hierdoor wordt je bij het doorlopen van het verhaal recht op je doelen af te gaan. Daar tegenover staat wel dat wanneer alle wegen vrij zijn, je een aardige verkenningstocht kan maken over het eiland.

Hoewel dit al de zoveelste games in de Pokémon-franchise zijn, lijkt The Pokémon Company nog lang niet moe te zijn van de vechtende monstertjes. Naar mijn mening worden de Pokémon elke generatie net iets minder, maar de games daarentegen juist steeds beter. Met Pokémon Sun en Moon krijgen we een lading nieuwe mogelijkheden voorgeschoteld die de titels zowel interessant maken voor de terugkerende spelers als de nieuwelingen. Alola weet spelers daarnaast te voorzien van een flink aantal speeluren die toch al snel richting de 50+ gaan als je alles probeert te ontdekken. Als fan van de franchise mag deze game dan ook zeker niet op jouw plank ontbreken.