Pikmin 3 – Doet denken aan vroeger

De voedselvoorraden op je eigen planeet lopen op hun einde en jij wordt, met nog drie anderen, aangewezen om op zoek te gaan naar een nieuwe planeet met verse voedselvoorraden. Tijdens de verkenning stort je ruimteschip echter neer en raak je genoodzaakt de hulp van tientallen kleine, felgekleurde aliens in te zetten. Als dat allemaal gebeurt, weet je dat je in de wereld van Pikmin 3 bent beland.

Want dat is namelijk het verhaal achter het nieuwste deel van een van Nintendo’s meest unieke gameseries tot nu toe. In Pikmin 3 raakt de voedselvoorraad van de planeet Koppai op en worden Alph, Brittany en Charlie aangewezen om een nieuwe planeet te gaan verkennen waar leven mogelijk zou moeten zijn en voedsel aanwezig is. Wanneer de drie neerstorten, zullen ze individueel gebruik moeten maken van de Pikmin om te overleven en terug te kunnen keren naar Koppai.

Wanneer het drietal echter weer samen is, komt er een geheel nieuw gameplay element om de hoek kijken en dat is het feit dat je het team kunt opdelen in drie losse groepjes, ieder onder de leiding van een van de ruimtevaarders om zo meer gedaan te krijgen voordat de zon onder gaat. Ondanks dat het concept leuk is, gebruikte ik het zelf alleen wanneer de game het verplicht stelde door bepaalde puzzels zo op te stellen dat je ze alleen maar met drie personen kunt doen. Wanneer ik het namelijk buiten de puzzels probeerde, resulteerde dat toch al vaak in het feit dat terwijl ik bezig was met het verzamelen van fruit een andere groep werd opgepeuzeld door vijanden. Simpelweg omdat, wanneer je in gespreide groepen gaat werken, je het overzicht kwijtraakt en je de aandacht maar op één groep kunt richten.

Zoals uit de avonturen van Kapitein Olimar al is gebleken, zijn de Pikmin extreem nuttige wezentjes. De Pikmin, kleine aliens die worden geboren uit zaadjes, gaan blind voor je de strijd in en volgen elk commando tot de letter op. Dat nemen ze misschien wel iets te letterlijk, want al snel blijkt dat als je Pikmin niet precies op je doel mikt, ze simpelweg stil blijven staan en niets doen. Klaar dus om opgepeuzeld te worden door de nogal vijandige leefomgeving van de wezens.

Toch zul je dit zoveel mogelijk proberen te voorkomen, omdat de Pikmin ontzettend nuttig zijn en ze cruciaal zijn om het einde van de dag te halen. Pikmin kunnen namelijk niet alleen vijanden verslaan, maar ook fruit dragen, obstakels kapotmaken, bruggen bouwen en nieuwe paden openen. Maar dat gaat niet zomaar, aangezien niet elk obstakel door elke Pikmin kan worden verholpen. Zo kunnen enkel gele Pikmin elektrische hekken onschadelijk maken, terwijl andere Pikmin bij dezelfde klus enkel een flinke elektrische opdonder zouden krijgen.

Het drietal zal zich echter niet redden met enkel de rode, gele en blauwe Pikmin die we kennen uit de eerste twee delen. Dat is gelukkig ook niet nodig, want voor het eerst zien we ook grijze en roze Pikmin, ieder weer met unieke functies. Zo zijn de grijze Pikmin van steen, wat betekent dat ze log zijn, maar wel zichzelf door ruiten heen kunnen gooien en veel schade aanrichten op vijanden. De roze Pikmin zijn daarentegen een stuk zwakker, maar hebben kleine vleugeltjes waardoor ze over water en heuvels kunnen vliegen en nieuwe gebieden en items kunnen ontdekken.

De ontdekking van nieuwe gebieden is dan ook cruciaal in de game en, aangezien je niet direct alle soorten Pikmin tot je beschikking hebt, loont het om terug te gaan naar vorige gebieden om bepaalde obstakels alsnog te doorbreken om daar schatten en fruit te vinden. Dit helpt dan ook zeker de speelduur te verlengen, aangezien alles in een stroomversnelling lijkt te raken zodra je door de vier grote gebieden heen bent en plots de aftiteling over het beeldscherm rolt.

Nieuw zijn twee extra modi die door Nintendo in de game zijn gestopt en dat zijn de excellente Mission Mode en de Bingo Battle. In de Mission Mode nemen één of twee spelers het op tegen de klok om in een korte tijd zoveel mogelijk items en munten te verzamelen terwijl ze het opnemen tegen vijanden en de krachten der natuur. Interessanter is echter de Bingo Battle waarin twee spelers het tegen elkaar opnemen. Iedere speler krijgt daarbij een bingo-kaart met daarop zestien verschillende items en vijanden en diegene die als eerste een rij op zijn kaart vol heeft door de benodigde items en vijanden terug te brengen naar zijn schip wint. Het eerlijkste hierbij is echter wel dat beide spelers gebruik maken van een Pro-controller of WiiMote en niet van de GamePad, aangezien spelers met de GamePad een oneerlijk voordeel hebben.

Pikmin 3 gebruikt de Wii U’s GamePad namelijk om de kaart van de omgeving weer te geven. Ideaal tijdens de singleplayer omdat je gemakkelijk een overzicht krijgt van je Pikmin, de gevaren en de verschillende items, maar oneerlijk in de multiplayer om diezelfde reden. Spelers met de Pro-controller of de WiiMote hebben die mogelijkheid namelijk niet, waardoor zij het puur op basis van verkenning moeten doen. Naast dat de GamePad wordt gebruikt om de kaart weer te geven, kan de hele game ook op de tablet worden gespeeld waardoor je TV niet altijd aan hoeft te staan en je ook eens wat anders kunt doen terwijl je aan het spelen bent.

Maar waar Pikmin 3 echt straalt is niet de geweldige gameplay, het gevoel van verkenning of zijn uitdagingen. Nee, het is de grafische pracht en praal waar Pikmin 3 heel veel punten scoort. De prachtige natuurlijke wereld waarbij paardenbloemen gigantisch zijn en waterlelies groot genoeg zijn om honderd Pikmin te dragen wekt een ontzettend nostalgisch gevoel op. Het gevoel van toen je klein was en in de herfst door het bos ging wandelen om lekker door de bladeren heen te trappen, dat gevoel weet Pikmin in ieder gebied weer terug te brengen. Pikmin 3 is dan ook een van de weinige Nintendo-games waarbij de graphics zorgden voor een glimlach op mijn gezicht en een algemeen wow-gevoel.