Persona 4 is voor vele gamers een van hun favoriete JRPG’s. De gameplay was tof, het verhaal hield je op het puntje van je stoel en de game was lastig genoeg om je 80 uur bezig te houden. Maar veel mensen vergeten misschien dat ook de soundtrack van die game fenomenaal is. Die mensen krijgen echter een herkansing in de vorm van Persona 4: Dancing All Night en jeetje, wat is die muziek lekker!

Persona 4: Dancing All Night is, zoals de naam al doet vermoeden, een dans-game in het mysterieuze universum van Persona. Een aantal maanden na de avonturen in Persona 4 is iedereen weer teruggekeerd naar zijn of haar vertrouwde leventje. Yu is weer terug in Tokio, Naoto is weer in terug in haar vertrouwde rol als detective en Rise heeft de spotlight weer opgezocht. Wanneer heel het Investigation Team echter door Rise wordt gevraagd om als achtergronddansers te dienen, kunnen ze het niet weerstaan om ja te zeggen.

Zo gezegd, zo gedaan en iedereen is druk aan het oefenen in aanloop naar het Love Meets Bonds Festival waar het hele team zal optreden. Maar wanneer er in aanloop naar het festival geruchten ontstaan over een video die de ziel steelt van iedereen die kijkt, voel je hem al aankomen. Je wordt opnieuw een mysterieuze wereld ingesleept waarin je probeert op te lossen wat er nou eigenlijk aan de hand is.

Het zijn dan ook de eerste uren dat Dancing All Night erg aanvoelt als de game waar het een spin-off van is. Je maakt kennis met een van de ‘ontvoerde’ personen, moet een paar dansjes doen en dan nog een laatste dans wanneer deze persoon echt in de problemen zit. Het voelt bijna te systematisch en wordt zelfs een beetje saai. Dit ondanks dat het team zoals altijd een flinke dosis humor heeft en de eerste paar uur ieder lid van het Investigation Team de kans krijgt om in de spotlight te staan. Het is echter pas in de tweede helft van de game dat het allemaal wat losser wordt en de game meer zijn eigen tempo begint te volgen.

Toch gaat de game nooit vervelen, omdat het verhaal zoals gewend van de serie, goed in elkaar zit. De interactie tussen karakters is eigenlijk altijd leuk, wat wordt ondersteund door de goede voice-acting in de game. Niet alle klassieke Engelse stemmen zijn aanwezig in de game, maar ook de onbekende stemmen wennen snel. Het feit dat iedere zin wel wordt bijgestaan door een gezichtsuitdrukking en emoticon maakt het beeld helemaal af.

Maar ondanks dat je voor twee-derde van de tijd met het verhaal bezig bent, kom je uiteindelijk voor de muziek in de game. Tussen de verhaalsecties door mag je namelijk zelf het podium op met een van de karakters om je beste moves uit de kast te halen. Dit doe je op een van de 30 tracks die stuk voor stuk zijn geremixt door een selectie van Japanse artiesten, wat resulteert in een heerlijke soundtrack die je ook buiten de game om prima kan luisteren en op momenten ook weer laat verlangen naar Persona 4.

Als je niet te druk bent met het luisteren naar de muziek, moet er natuurlijk ook nog gedanst worden. Dat doe je door, zoals je gewend bent van dansgames, op het ritme op een van de beschikbare knoppen te drukken. De game maakt hierbij handig gebruik van de ruimte op je scherm. Terwijl Teddie, Chie of een van de anderen los gaat op de beat, komen de knoppen vanuit het midden naar het scherm naar buiten. Op dat moment ram je op de knop (of knoppen, afhankelijk van wat je voorgeschoteld krijgt) en houd je de combo gaande. Om de boel wat af te wisselen krijg je soms ook ringen voorgeschoteld die je moet zien te raken door op het juiste moment op een van de sticks of schouder knoppen te drukken. Doe je dit allemaal lang genoeg goed, dan kom je in de Fever-mode en stromen de punten binnen.

Of je het goed doet, is echter altijd maar de vraag. Het puntensysteem van Persona 4: Dancing All Night is namelijk redelijk vaag. Je kunt tijdens het dansen vier verschillende beoordelingen krijgen voor je moves: Perfect, Great, Good of Miss. De eerste en laatste spreken vrij voor zich, maar de rest is nogal vaag. Wanneer is iets goed en wanneer geweldig? Hetzelfde geldt voor je combo: scoor je perfect, dan loopt deze op en mis je, dan stopt de combo. Maar in sommige gevallen had ik een combo van over de 200 en verdween deze spontaan, zonder ook maar een duidelijke melding te geven wat ik nou eigenlijk verkeerd deed.

Ben je na zo’n 12 uur door het verhaal van de game heen, dan kan je de nummers nog eens dunnetjes over doen in de Free Play-modus. Nummers die zijn vrijgespeeld kunnen daar op verschillende moeilijkheidsgraden gespeeld worden, waar je sowieso uitdaging zal vinden. Het verhaal is namelijk alleen maar op Easy of Normal te spelen, waardoor de Hard-modus je sowieso een uitdaging geeft. Is dat nog niet voldoende, dan kan je met het geld wat je tijdens het dansen hebt verdiend ook nog extra outfits, accessoires en items kopen die de ervaring nog een nieuwe twist geven.

In een game als deze is het misschien een gegeven, omdat ontwikkelaar Atlus weinig rekening hoeft te houden met verschillende situaties, maar dan nog. Persona 4: Dancing All Night ziet er ontzettend goed uit. Alle stilstaande art is haarfijn uitgewerkt, maar ook de dansscènes zien er prachtig uit. Je hebt er absoluut weinig tijd voor om naar te kijken, maar als je even een momentje neemt, zie je pas hoe goed die game er echt uit ziet. In een game waar alles scripted is, is dit misschien niet de grootste prestatie, maar het moet toch zeker genoemd worden.