Anime is nog altijd mateloos populair en de games die rondom de populairste series verschijnen komen in rap tempo uit. Zagen we recent nog games van Naruto en Sword Art Online, zijn nu de piratenavonturen van Monkey D. Luffy aan de beurt in One Piece: Burning Blood. Maar waar andere games gelijk lopen aan de serie of een compleet nieuw verhaal maken, kiest Burning Blood om terug te grijpen op een keerpunt uit de serie. De vraag is echter hoe goed die keuze bevalt.

Fans zullen je zeggen dat er een aantal keerpunten waren in One Piece die de serie stevig op zijn kop zette. Geen van die keerpunten had echter dezelfde impact als de Paramount War. Het was niet eens een echte oorlog, maar eerder een groot slagveld. Eentje waarbij de ‘broer’ van Luffy, Ace D. Portagas, uiteindelijk om het leven zou komen en de hoofdrolspeler uit One Piece voorgoed zou veranderen. De manier waarop deze slag wordt verteld raakt jammer genoeg kant noch wal.

De verhaalmodus van de game is ingedeeld in vier verschillende hoofdstukken. Hierin krijg je afwisselend de controle over de vier verschillende hoofdpersonen van deze slag: Monkey D. Luffy, Edward ‘Whitebeard’ Newgate, Sakazuki ‘Akainu’ en uiteindelijk Ace D. Portagas. Maar in plaats van een logisch verhaal dat begint op het punt waar Ace gevangen wordt genomen en eindigt bij zijn dood, begint Burning Blood ergens halverwege. Op het moment dat Luffy aankomt bij Marineford, waar Ace zal worden geëxecuteerd. Hoe Luffy en zijn bondgenoten daar zijn gekomen, wat er daarvoor is gebeurd of hoe Ace gevangen is genomen, komen we nauwelijks te weten.

Om toch een poging te doen om het verhaal van verschillende perspectieven te laten zien, speel je tot vier keer toe bijna dezelfde route. De route waarbij Luffy aankomt op Marineford en Ace uiteindelijk ten onder gaat. Daarbij is iedere route wel ietsje anders en eindigen ze op andere punten in het verhaal, hoewel het resultaat altijd hetzelfde is. Omdat je continu dezelfde route doorloopt, krijg je wel een probleem: gevechten worden van twee kanten bekeken, maar de uitkomst is altijd hetzelfde, wat het resultaat van het gevecht ook mag zijn.

Mooi voorbeeld: na een gevecht tussen Luffy en de drie Admiralen zal Luffy ontsnappen om bij zijn broer in de buurt te komen. In de route van Luffy is het logisch dat hij wint en zo voorbij de drie admiralen weet te komen. Speel je echter de route van Akainu, een van de admiralen, dan kan je het gevecht gewoon winnen. Maar het resultaat is alsnog hetzelfde: Luffy weet te ontsnappen en komt dichter bij zijn broer in de buurt. Dat is voor het totaalplaatje belangrijk, maar in de game is het gewoon niet logisch.

Gelukkig is niet het avontuur het belangrijkste gedeelte, maar het gevechtssysteem. Dat zit redelijk goed in elkaar, al zijn ook hier kanttekeningen te plaatsen. Net als in bijvoorbeeld de recente Naruto-game Ultimate Ninja Storm 4 werkt One Piece: Burning Blood met een 3v3-systeem. Hierbij heb je beschikking over hooguit drie verschillende vechters die tijdens het gevecht elkaar afwisselen. Is één team volledig uitgeschakeld, dan is het natuurlijk einde oefening. Dat punt komt vaak eerder dan verwacht. De gevechten tegen een computergestuurde vechter zijn namelijk compleet uit balans. Waar jij met een goede combinatie tien tot vijftien procent van de HP weet weg te schrapen, kunnen zij met eenzelfde combinatie tot wel 70 procent wegwerken. Bij het laatste gevecht tussen Ace en Akainu was het zelfs zo erg dat Akainu in een enkele combinatie je van de kaart kan blazen. Iets wat bij mij bijna resulteerde in een gebroken controller.

Om toch een poging te doen jezelf te verdedigen tegen zulke combinaties, moet je vertrouwen op een aantal onderdelen. Iedere vechter heeft als basis een tweetal aanvallen: een lichte en een zware. Daarbij zijn er block-breakers waarmee je door de verdediging van de tegenstander kan breken, maar die kosten meer tijd om op te laden. Daarnaast heeft ieder karakter nog drie speciale moves die hij of zij kan gebruiken, meestal als aanval maar in sommige gevallen ook als verdediging. Het wordt pas echt interessant als je ook de ‘Abilities’ gaat combineren met je aanvallen en verdediging.

In de wereld van One Piece zijn er namelijk zogeheten Devil Fruit die de eter speciale krachten geeft. Denk daarbij aan Luffy’s rubberen lichaam of de vlammende vuisten van Ace. Door deze krachten hebben ze een streepje voor op de gewone mens, maar in situaties met andere eters levert het explosieve situaties op. Wanneer je tijdens een gevecht in Burning Blood namelijk je abillities krijgt, heb je tijdelijk extra kracht om in de aanval te gooien. In de tegenaanval daarentegen kunnen sommige vechters aanvallen ontwijken door hun lichaam te veranderen in bijvoorbeeld vuur, rook of elektriciteit. Ook kunnen ze een extra laag verdediging krijgen. Maar ook die kunnen gebroken worden: een speciale aanval kan de ability breken en dan zal die, in ieder geval voor een tijdje, niet meer beschikbaar zijn.

Het grootste nadeel aan het gevechtssysteem is echter het tempo, of eerder het gebrek daaraan. Natuurlijk kan je een aantal standaardaanvallen aan elkaar koppelen, zoals vijf lichte aanvallen of drie zware aanvallen. Maar een combo maken van lichte, zware en speciale aanvallen lijkt er gewoon niet bij te zijn. Karakters komen altijd weer even tot stilstand of animaties duren te lang om een volgende aanval te ontwijken. Hierdoor kan het vechten op momenten frustrerend zijn, helemaal in combinatie met de overweldigende kracht van sommige tegenstanders.

Natuurlijk is het avontuur niet het enige onderdeel in One Piece: Burning Blood waarin je de vechtkunsten van de veertig vechtersbazen op de proef kan stellen. In totaal zijn er, naast het verhaal, vier verschillende modi waarin je aan de slag kan, met als simpelste de Free Battle. Hierin kan je de strijd aangaan tegen de AI, of een tweede speler op de bank. Daarbij mag je zelf kiezen wie je gebruikt en in welke van de tien omgevingen je speelt. Datzelfde kan je natuurlijk ook online doen in de Online Battle. Daarbij heb je dan ook nog de keuze om puur voor de lol te spelen of te werken aan je ranking. Voor iets meer uitdaging kan je terecht in de Wanted Versus-modus. Hierin krijg je een of meerdere vijanden voorgeschoteld die je moet uitschakelen in ruil voor een beloning, vaak in de vorm van Beli (de valuta in de wereld van One Piece). Dit geld (dat je ook in de andere modi verdient) kan je daarna weer uitgeven aan nieuwe vechters. Daarbij zijn de Special Wanted-gevechten het leukste, omdat deze (in tegenstelling tot het verhaal) wel logische gevechten voorschotelen. Denk daarbij aan een gevecht tussen Luffy, Sabo en Ace (de drie ‘broers’) of gevechten die gebaseerd zijn op situaties uit de serie.

Als laatste, maar ook meteen meest opvallende modi is er de Pirate Flag Battle. Hierin sluit je aan bij een van de verschillende piraten-groepen en strijd je voor punten in een wekelijks kampioenschap. Door je schip over een kaart te verplaatsen kom je zo op verschillende locaties en moet je, afhankelijk van de locatie, tegen AI of andere gamers strijden. Door die gevechten te winnen verdien je weer punten en zo zal jouw ‘crew’ stijgen in de rankings. Wanneer jouw crew dan aan het einde van het kampioenschap bovenaan staat, krijg je een dikke bonus die je weer kan gebruiken om nieuwe vechters te kopen.

Dit alles is gehuld in een stijl die meteen aan anime en manga doet denken, ondanks dat alles 3D is. Spike Chunsoft heeft gekozen voor een dikke laag cell-shading en die komt de game dan ook ten goede. Alle karakters zijn goed herkenbaar en zien er strak uit met al hun details. Hetzelfde gaat voor de (deels) verwoestbare arena’s waar je in zal strijden, al valt het aantal locaties een beetje tegen. Voor een serie waarvan de anime al meer dan zevenhonderd afleveringen telt, zou je wel kunnen verwachten dat er meer dan slechts tien interessante omgevingen zijn voor een gevecht. Maar ja, beggars can’t be choosers.