No Man’s Sky

Als je tien mensen vraagt wat ze als een indie-game bestempelen, zullen er negen zeggen dat zo’n game vaak klein, pixelig en kort is. Het is niet altijd de waarheid, maar vaak past deze beschrijving wel vaak bij indie-game. Toch is er een independent studio die het groots aanpakt, extreem groot. Het Engelse Hello Games is van plan om met No Man’s Sky grenzen te verleggen in een vrij letterlijke zin, want als het aan hen ligt zal niemand van ons de hele wereld verkennen die zij voorschotelen. Een hele toffe belofte, maar gaat No Man’s Sky meer bieden dan eindeloos exploreren op je PlayStation 4 of pc of blijf je de David Attenborough van de ruimte?

In 2013 kwamen de eerste berichten tevoorschijn over het nieuwe project van Hello Games. Een jaar later op de E3 kregen we de eerste beelden te zien en werd duidelijk dat Sony een exclusiviteitscontract heeft met de mensen achter dit ambitieuze project. Mensen met een Xbox One hebben dus voorlopig pech en zien No Man’s Sky aan hun neus voorbij gaan. De eerste trailer zorgde voor een stroom aan extreem positieve reacties vanuit de hele industrie en voor een groot deel leek het me ook terecht, maar er zijn een aantal vraagtekens die ik tot op de dag van vandaag niet kan wissen. De game zag er schitterend uit en het idee was ook tof om een eeuwig durende ruimtegame neer te zetten, maar er lijkt nog steeds amper een doel te zijn.

Voordat ik voorbarige conclusies ga trekken, is het misschien zo fijn om even samen te vatten wat No Man’s Sky lijkt te zijn. In deze game ben je een ruimteonderzoeker die het universum doorreist om verschillende planeten te bezoeken. Op elke planeet die je vindt zijn er verschillende resources, diersoorten en andere interessante dingen. Met deze gegevens bouw je een encyclopedie op en hoe verder je in de game komt, hoe vijandiger en onherbergzamer de planeten zullen zijn. Alle informatie is met medespelers te delen, waardoor je sneller een zo groot mogelijke encyclopedie samenstelt. Tijdens het exploreren zijn er echter genoeg gevaren die je kan tegenkomen. Zo zijn er verschillende groepen die niet altijd even vriendelijk zijn tegen jou en je hebt de Sentinels die de planeten beschermen tegen hebberige en destructieve onderzoekers. Gelukkig heb je ook een aantal wapens tot je beschikking en zijn er dus spaarzame momenten dat je flink van je af moet vechten. Persoonlijk ben ik erg blij met deze ontwikkeling, want het leek er heel lang op dat we een soort van spacesimulator zouden krijgen zonder enige vorm van actie. Toch mogen de wapens dus af en toe uit de kast.

Zoals eerder gezegd probeert Hello Games een game te maken die niet uit te spelen is en dit doen ze door een immens universum te creëren met triljoenen planeten. Al deze planeten worden willekeurig gegenereerd en de studio beweert dat ze allemaal uniek zullen zijn. Heel ambitieus, en als je het mijn vraagt bijna onmogelijk, want op een gegeven moment krijg je toch het gevoel dat je op een bepaalde planeet bent geweest. Ook heeft elke planeet zijn eigen planten, dieren en grondstoffen, maar ook dit kan toch niet eindeloos variëren, vraag ik me hardop af. Toch hebben vooral de planten en grondstoffen een belangrijke functie, want hiermee kun je bepaalde voorwerpen maken die je helpen met het overleven. Denk aan het maken van bommen die grotten creëren waardoor je op een koude planeet niet doodvriest of betere armour waardoor je geen kanonnenvoer bent als je het een keer aan de stok hebt met een aantal Sentinels. Het verzamelen van deze spullen is dus erg belangrijk voor je encyclopedie, maar zorgt er ook voor dat je sterker wordt en gevaarlijke planeten kan bezoeken.

Wat tot op de dag van vandaag nu precies het verhaal en het ultieme doel van No Man’s Sky zijn, is ook nog onduidelijk. Er zijn op veel planeten wel rare symbolen en monumenten te vinden die hinten naar andere beschavingen en kleine stukjes van het verhaal prijsgeven, maar het uiteindelijke doel van No Man’s Sky is heel erg vaag. Toch, ondanks alle bedenkingen, heeft dit sci-fi project mijn volledige aandacht. De grafische stijl van deze game spreekt mij ontzettend aan, want ondanks dat het er behoorlijk minimalistisch uitziet, is het wel prachtig met al zijn kleuren en design. Ook het idee van een eeuwig durende game prikkelt de verbeelding, want jij als gamer wilt toch die grenzen opzoeken en zien of het geen glad marketingpraatje is van de slechts vijf(!) Britse mannen achter No Man’s Sky.

Op 22 juni zullen we er dus echt achter komen wat No Man’s Sky te bieden heeft en of het daadwerkelijk de potentie heeft om de grote verrassing van 2016 te worden. In grote lijnen lijkt dit wel te lukken, alleen zijn er een paar kleine dingen die de boel kunnen verpesten. Zo blijf ik kleine twijfels hebben over het actiegehalte van de game, want blijft de game wel leuk als je 90 procent van de tijd alleen maar aan het exploreren bent. Toch heeft No Man’s Sky een mysterieuze vibe om zich heen die mij aanspreekt, waardoor ik toch graag zelf wil zoeken naar de antwoorden op mijn vragen.