Tijdens de E3 was Nintendo als laatste aan de beurt met een bescheiden persconferentie. Toch bleek het er één die toch wel flink indruk achterliet op de game-wereld met de nieuwe beelden van de aankomende Zelda die de subtitel ‘Breath of the Wild’ kreeg. In de twee dagen erna volgden er nog een aantal bescheiden onthullingen, zoals de releaseperiode van Pokémon GO en Paper Mario: Color Splash, en werd er een nieuwe Mario Party, genaamd Star Rush, uit de doeken gedaan. Nu is het zo dat Nintendo jaarlijks na de E3 een pers-event organiseert waarin meer beelden van de daar getoonde games te zien zijn en sommige games ook gespeeld kunnen worden. Zo ook dit jaar en Pixel Vault was erbij om deze beelden te bekijken en ook onze handen op een aantal games te leggen.

Dit jaar vond het event plaats in Maarssen in een enorm glazen gebouw, dat passend de naam ‘de Glazen Ruimte’ droeg. Terwijl we door de ingang liepen was er direct zicht op een enorme rij aan televisies waarop het logo van Breath of the Wild te zien was. Maar voordat we daarmee aan de slag konden, werden we verwacht bij een presentatie, waarbij we gameplay van een viertal games te zien kregen. Het was aan Paper Mario: Color Splash om de boel af te trappen en de welbekende loodgieter deed dat in stijl, gezien de gameplay erg overtuigend was. In Color Splash, die wat gameplay betreft vergelijkbaar is met Paper Mario Sticker Star, zijn delen van de wereld van hun kleur ontnomen en is het aan jou om de kleur terug te brengen naar de wereld. Hierbij maak je gebruik van een hamer en verf, waarbij je de verf her en der kunt aanvullen door het oprapen en slopen van diverse voorwerpen.

Nintendo Preview Event - paper mario colorsplash

Een Mario-game zou dat niet zijn als er niet diverse Toads te vinden waren in de levels, zo ook in Color Splash. Nu is het zo dat de verschillende Toads meestal moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn, maar Nintendo lijkt daar verandering in te willen brengen door hier elke Toad een eigen persoonlijkheid te bieden. De een is bloedserieus, terwijl de ander mopperiger is en er is ook een groep neefjes die jou proberen op te lichten. Humor is ook een grote factor in het vijfde deel van de Paper Mario-franchise en zowel visuele grapjes als woordgrapjes passeren de revue, denk aan ‘Toadally Pumped’.

Opnieuw zullen vijanden het op jou voorzien hebben en wanneer je in contact met hen komt, zal er een gevecht starten. In deze titel val je aan met kaarten die in eerste instantie wit zijn, maar door ze te vullen met verf meer kracht gaan bevatten. Door de wereld heen liggen ook ‘echte voorwerpen’, die er grafisch heel anders uitzien dan de rest van de game. Deze kun je verwerken in een kaart en eventueel later gebruiken. Zo werd ons een vijand met een vlammende hamer getoond en met gebruik van een brandblusser, wat een enorm over-de-top cutscene als gevolg had, werd er korten metten met deze hamer gemaakt.

Vervolgens kon de Wii U heel even rusten, want het was tijd voor de 3DS om te stralen met Dragon Quest VII: Fragments of the Forgotten Past. Dit is een remake van de in 2000 uitgekomen titel voor de PlayStation. De beelden laten een typische game binnen het JRPG-genre zien, die zich afspeelt op een klein eiland, dat naar eigen zeggen het enige eiland ter wereld is. Het hoofdpersonage en zijn vrienden verbazen zich hierover, maar het is daadwerkelijk waar: zij zijn de enige mensen op de wereld. Al snel kom je erachter dat het voor jou mogelijk is door de tijd te reizen en in het verleden terecht te komen. Hier wordt duidelijk dat er vroeger diverse eilanden waren, maar dat deze het door omstandigheden niet overleefd hebben. Zo lieten ze ons een eiland zien waar alle vrouwen ontvoerd waren en simpele biologie maakt dan duidelijk dat overleven heel erg lastig wordt. Door deze vrouwen te bevrijden is de toekomst van het eiland zeker gesteld en zal deze in het heden ineens op de kaart verschijnen.

Dragon Quest VII zal diverse eilanden bevatten die te redden zijn en bevat daardoor wel een overkoepelend verhaal, maar deze bestaat uit meerdere korte stukken. Ons werd verteld dat dit ervoor zorgt dat de titel zich makkelijk verleent als kort tijdverdrijf, omdat je korte verhalen kan spelen doordat elk stuk zijn eigen geschiedenis heeft. Toch betekent dit niet dat de speelduur ook kort zal zijn, want gemiddeld zal er toch wel een 100 uur in de game gaan als je hem wil uitspelen.

Na Dragon Quest was het de tijd voor wat concurrentiestrijd en werden meerdere 3DS-systemen gepakt voor een potje Mario Party: Star Rush. Tijdens de E3 werd deze onthuld en de grootste vernieuwing aan de game is dat iedereen op hetzelfde moment aan de beurt is, zodat je nooit hoeft te wachten. Het klinkt misschien heel verwarrend, maar in de praktijk lijkt dat aardig mee te vallen. Waar Mario Party eerder echt een spelbord had, is het nu meer een groot vak, opgedeeld in kleinere vakjes. Om van vakje naar vakje te gaan, gooi je een dobbelsteen en het cijfer bepaalt hoeveel vakjes je mag lopen. Iedereen gooit tegelijk de dobbelsteen en bepaalt daarna waar hij naartoe gaat en zal zich daarheen verplaatsen. Dit alles gebeurt op hetzelfde moment.

Elke speler begint met een Toad, maar over het bord zijn diverse bekende personages verspreid en wanneer je over hun vakje loopt, zal deze zich bij jouw team voegen. Hoewel de standaard Toads gewoon een reguliere dobbelsteen van één tot zes hebben, hebben de andere personages elk een unieke dobbelsteen. Zo heeft Mario een dobbelsteen waar ook een zeven en een nul op staan en Donkey Kong heeft een dobbelsteen met daarop vier keer een nul en twee keer een tien; nogal high-risk versus high-reward dus eigenlijk. Ook de bosses verschijnen op de kaart zodra de spelers op het juiste vakje aanwezig zijn en ontstaat er een strijd waarbij degene die wint een ster ontvangt. Toch moedigt de game je altijd aan je best te blijven doen ook al sta je op het punt om te verliezen, want iedereen ontvangt muntjes die aan het eind per tien muntjes worden omgezet in een ster.

Na wat vriendelijke onderlinge competitie was het dan toch eindelijk tijd voor het paradepaardje van Nintendo op de E3 dit jaar, namelijk The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Terwijl er door een demo heen gelopen werd, werden wij voorzien van commentaar, maar eigenlijk zeiden de beelden al genoeg. Duidelijk is dat de wereld in deze Zelda-game immens en volledig interactief zal zijn. Je hebt niet meer één duidelijke manier waarop je iets aan kan pakken, maar door de toevoeging van stealth en de manier waarop je invloed kan uitoefenen op je omgeving kun je alles op tig verschillende manieren doen. De demo speelde zich af op een klein deel van de volledige wereld, namelijk op The Great Plateau, waar onder andere de Temple of Time zich bevindt. Hier zijn diverse vijandelijke kampen te vinden waar je op diverse manieren binnen kan vallen. Je kunt naar binnen sluipen en de wapens van de vijand jatten, zodat ze gedwongen worden je te belagen met andere voorwerpen zoals stenen, of je rent met je zwaard boven je hoofd gewoon naar binnen en bekijkt je kansen; de mogelijkheden zijn eindeloos.

Net als in de echte wereld is het in Hyrule niet overal even warm en is er zelfs een enorm sneeuwgebied te betreden waarvoor je eerst goed uitgerust moet zijn, wil je niet eindigen als een ijspegel. Nu kun je een warme jas aantrekken, maar als je deze niet kan vinden kun je altijd proberen wat hete pepers te zoeken. Door de wereld heen zijn verschillende eetbare voorwerpen te vinden, waarvan je sommige kunt verzamelen door te jagen en andere door om je heen planten kaal te plukken. In de kampen van vijanden kun je meestal wel een kookpot vinden waar je diverse materialen in kan gooien in de hoop dat er een eetbare maaltijd uitkomt. Het opbakken en eten van hete pepers zorgt voor een flinke warmteboost waarmee Link dan eindelijk het sneeuwgebied kan betreden.

Ook maakten we tijdens deze presentatie kennis met de telekinetische kracht. Hiermee kun je metalen voorwerpen verplaatsen en bijvoorbeeld kisten die buiten jouw bereik zijn, naar je toe halen. Daarnaast werd duidelijk dat dit een grote rol speelt in het manipuleren van de wereld. Aan het einde van de presentatie konden we kort kijken naar een voorbeeld hiervan. Na het verslepen van een kist, kon hier een trap opgelegd worden waardoor deze als een soort van hefboom ging dienen.

Dit betekende het einde van de presentatie en luidde het begin in om onze eigen handen op de games te leggen. Beneden werden we ontvangen in een ruimte waarin duidelijk werd dat de hoofdrol ook op dit event weggelegd was voor Link, gezien de posters en het gedeelte dat afgezet was om de game te kunnen spelen. Gezien het even duurde voordat we daarmee aan de slag mochten, konden we even rondkijken bij de andere games die gespeeld konden worden. Helaas waren dit veelal games die recent uitgekomen zijn. Ook heel leuk om te spelen, maar het kriebelde toch wel om bijvoorbeeld even de nieuwe Paper Mario te kunnen spelen.

Toch was de aankomende Dragon Quest te spelen, hoewel dit hetzelfde gedeelte was als we tijdens de presentatie mochten aanschouwen. De besturing werkt heel duidelijk en simpel en grafisch ziet het er allemaal even prima uit op het kleine scherm van de handheld. Ook was de binnenkort uitkomende titel Monster Hunter Generations aanwezig, maar na kort spelen bleek in ieder geval dat ik niet weggelegd ben om een monsterjager te worden. Na meerdere keren dood te zijn gegaan besloot ik maar enkel mee te kijken met een veteraan op het gebied van de franchise en werd me duidelijk hoe lekker het eigenlijk allemaal werkte. Het enige wat eigenlijk miste was een duidelijke introductie van de knoppencombinatie, maar dat is misschien ook niet vreemd als je middenin een titel valt.

Nadat deze games ons behoorlijk vermaakt hadden, was het dan de tijd voor de afspraak waarbij Zelda gespeeld kon worden. Hoewel er later nog een uitgebreide Hands-on volgt op Pixel Vault, zou dit stuk niet compleet zijn zonder een kleine uitleg over wat we konden spelen. Nadat de tablet van de Wii U in handen was, volgde een uitleg, want we zouden twee demo’s gaan spelen. De eerste duurde een kwartier en plaatste ons middenin de open wereld, waardoor verkennen een grote rol speelde. De tweede demo was het begin van de game en er werd verteld dat dit ook de daadwerkelijke intro van de game gaat zijn wanneer die uitkomt. Beiden maakten een enorme indruk, zowel grafisch als de manier waarop je de volledige vrijheid hebt om je eigen richting te bepalen.

Hiermee was het alweer het einde van het Nintendo Preview Event en hoewel er momenteel niet veel titels in het verschiet lijken te liggen voor Nintendo, bieden de games die eraan komen voldoende om liefhebbers een tijd zoet te houden. Helaas, maar ook logisch, nog steeds geen extra informatie over de mysterieuze NX. Duidelijk wordt wel dat Link de hoofdrol heeft voor Nintendo op het moment. Meerdere games werden benoemd en waren speelbaar, maar iedereen die aanwezig was kon zijn enthousiasme over Breath of the Wild nauwelijks bedwingen. Het is enkel jammer dat er nog vrij weinig van het verhaal bekend is, zelfs na het spelen van de game. Het blijft dus momenteel even afwachten hoe dit zich straks zal gaan ontvouwen.