Studio Ghibli en Level-5: twee ongekend populaire studio’s op het gebied van anime en videogames. Maar nog nooit eerder sloegen de twee grootmachten de handen in één om een videogame te maken. Nu ligt Ni No Kuni: Wrath of the White Witch in de winkel en rijst de vraag: kunnen deze twee Japanse grootmachten wel samenwerken?

Ni No Kuni ligt al sinds 2010 in de winkel. Waarom nu dan een recensie zal je jezelf misschien afvragen? Dat is heel simpel: de game die in 2010 verscheen was een Nintendo DS-game die enkel in Japan verscheen. Door het succes in het land van de Rijzende Zon werd er besloten om de game om te zetten naar de PlayStation 3, flink uit te breiden en deze ook naar het westerse vaste land te brengen. Het is dan ook deze PlayStation 3-versie waarmee we aan de slag zijn gegaan.

Ni_No_Kuni_Wrath_of_the_White_Witch_02 Ni No Kuni: Wrath of the White Witch, zoals de game volledig heet, gaat over Oliver, een Amerikaanse jongen die door een dramatische reeks van evenementen zijn moeder verliest. Wanneer zijn tranen op zijn knuffel vallen, komt deze tot leven met het verzoek mee te komen naar de Andere Wereld. Deze wordt namelijk beheerst door de kwaadaardige White Witch en het is aan Oliver om deze te verslaan. Als hij dan ook nog eens hoort dat hij hiermee mogelijk zijn moeder terug kan krijgen, is de keuze snel gemaakt.

Deze Andere Wereld is een bijzondere plek: Oliver kan vrij reizen tussen ‘onze’ wereld en de Andere Wereld door een magische spreuk. Hij zal dan ook regelmatig terugkeren naar onze wereld omdat elke persoon in onze wereld een zielsverwant heeft in de Andere Wereld. Regelmatig zal je dan ook in onze wereld hints moeten verzamelen om in de Andere Wereld puzzels op te lossen. Deze puzzels zijn vaak van niet al te moeilijk niveau, omdat de game ook een jonger publiek aan moet spreken. Toch zijn er een aantal hersenkrakers te vinden tussen de verschillende puzzels waar zelfs Professor Layton moeite mee zou hebben.

Wanneer je niet aan het puzzelen bent, komt de ware aard van Ni No Kuni naar boven: de Japanse RPG. Het grootste gedeelte van de tijd zul je doorbrengen in de gevechtsschermen. Hier is gekozen voor deels passief, deels actief gevechtssysteem: je karakters kunnen kiezen uit een aantal vooraf ingestelde spreuken en deze gebruiken op de vijand. Deze spreuken en aanvallen moeten echter altijd weer even afkoelen. In die tijd kun je één van de vele karakters besturen om aanvallen van de vijand te ontwijken en items tijdens het gevecht op te pakken.

Het systeem werkt leuk en went makkelijk wanneer je alleen in een gevecht bent. Maar wanneer je met meerdere van je reispartners op het veld staat, kan het systeem gaan irriteren. Je partners zijn niet extreem intelligent en missen de tactiek om bijvoorbeeld niet in een keer al hun magie op te maken of vijanden te ontwijken om zo schade te ontlopen. Hierdoor zul je vooral tijdens de grotere gevechten regelmatig in paniek rondjes moeten rennen terwijl je partners uitgeteld op de grond liggen.

Maar zoals we al zeiden, ben je nooit alleen. Je zal namelijk niet alleen Oliver of een van zijn reisgenoten besturen; in de Andere Wereld kunnen namelijk diegene met getrainde magische krachten ook Familiars besturen. Familiars zijn monsters die je tegenkomt in de wereld en hebt weten te vangen tijdens gevechten. Zoals het al doet vermoeden is er dan ook een erg hoog Pokémon-gehalte aan de game. Met meer dan 75 starters, die allemaal ook nog eens drie evoluties hebben, zijn er meer dan genoeg Familiars te vangen om je een flink aantal uren zoet te houden.

Mocht je even geen zin hebben om op de verschillende Familiars te jagen, dan kun je ook nog aan de slag met de vele verschillende side-quests. Deze kleine missies bestaan vaak uit het oplossen van een puzzel, het verzamelen van een aantal items of Familiars of het verslaan van groepen vijanden zodat burgers van de verschillende dorpjes en steden zich weer veilig voelen. Voor het voltooien van deze missies krijg je dan weer andere items en Guilders (inderdaad, de gulden is de officiële valuta in de game!) en stempels.

Deze stempels komen allemaal mooi op je verzamelkaarten te staan en heb je een stempelkaart vol, dan kun je deze in laten wisselen voor verschillende nieuwe krachten. Deze krachten helpen je de game net wat makkelijker door te komen: denk aan vijanden die meer items laten vallen of de mogelijkheid om net wat sneller over de wereldkaart te rennen.

Al met al is er genoeg te doen in de Andere Wereld. En dat is een heel plezierige ervaring door het vrolijke uiterlijk van de game. Door de samenwerking tussen Studio Ghibli en Level-5 komt er een wereld tot leven die zo vrolijk en kleurrijk is dat we die niet snel zullen vergeten. Vooral tijdens de tussenfilmpjes, allemaal met de hand ontwikkeld door Studio Ghibli, keken wij de ogen uit en wil je continu meer zien. Daarnaast spatten de kleuren van het beeldscherm af en alles ziet er eigenlijk altijd prachtig uit. Of je nu over een grote vulkaan loopt of met een boot over de open wateren reist, de wereld gaat nooit vervelen.

En dat is maar goed ook, want regelmatig zal het Game Over-scherm tevoorschijn komen. Dit omdat, ondanks alle schattigheid en vrolijkheid, Ni No Kuni toch nog heel lastig kan zijn. Vooral wanneer je even niet goed oplet kun je zo overspoeld worden door vijanden die je zonder al te veel moeite met de grond gelijk maken. Je zult dan ook regelmatig tactisch te werk moeten gaan om de reis van een stad naar de andere te overleven.