My Memory of Us

Wanneer we denken aan games die zich afspelen tijdens de Tweede Wereldoorlog, komen namen als Call of Duty en Battlefield 5 meteen naar boven. Uiteraard zijn dat niet de enige games die zich tijdens deze periode afspelen. In de schaduw van deze grote en populaire titels bevinden zich vaak ook kleinere games met een al even boeiende kijk op deze oorlog. My Memory of Us behoort tot deze categorie.

Begin 2017 onthulde de Poolse ontwikkelaar Juggler Games diens nieuwste titel, genaamd My Memory of Us. Men koos ervoor om een zeer moeilijk onderwerp te behandelen in deze game, namelijk de Holocaust. De gebeurtenissen spelen zich af  in een Joods getto in Polen en zijn gebaseerd op waargebeurde feiten, maar worden allegorisch weergegeven. Vanuit de herinneringen die de hoofdpersoon als kind zijn bijgebleven, beleef je de Holocaust op een aparte manier. Toen men echter de term robots ging gebruiken, begonnen de vraagtekens bij vele gamers op te duiken. We keken of deze bijzondere combinatie van stijlen een game hebben opgeleverd die eer doet aan de tragische gebeurtenissen.

Vrienden voor het leven  

In My Memory of Us herbeleef je de kindertijd van een jongen en een meisje uit twee verschillende werelden die elkaar leren kennen en vrienden worden. Samen beleven ze de gekste avonturen en halen ze voldoening uit de tijd die ze met elkaar doorbrengen. Hun goede tijd samen wordt al snel verstoord, wanneer een boze koning samen met zijn robotsoldaten Polen binnenvalt. Mensen worden uit hun eigen huis gezet en moeten aan de andere kant van een muur gaan wonen in een gebied dat afgezonderd is van de rest van de stad.

Beide kinderen beseffen dat ze zich moeten verschuilen, maar willen elkaar niet uit het oog verliezen. Ze besluiten om samen te ontkomen aan de kwaadaardige macht die Polen in zijn greep houd. Op hun avontuur leren ze andere mensen kennen die elk hun eigen verhaal te vertellen hebben.

Samen sterk

Progressie maken door het verhaal heen doe je door beide personages samen puzzels te laten oplossen. Daarbij moet je rekening houden met zowel de zwakke als de sterke kanten van ieder personage. Het meisje kan hard wegrennen en met een katapult schieten op bepaalde objecten. De jongen kan dan weer stilletjes voorbij een groep vijanden sluipen en personages verblinden met de weerkaatsing van het licht op zijn spiegeltje. Het zijn slechts een paar voorbeelden van de dingen die je kunt doen om elkaar te ondersteunen.

Je bestuurt in de game weliswaar twee kinderen, maar de moeilijkheidsgraad van sommige puzzels ligt een stuk hoger dan het IQ van een kind. Je krijgt aanwijzingen van personages in je omgeving, maar wat er nu exact dient te gebeuren moet je zelf ontdekken.

Daarnaast loopt de besturing ook niet altijd van een leien dakje. Lopen, over obstakels heen stappen, sprinten, elkaars handen vastpakken, wisselen tussen beide personages en enkele vaardigheden krijgen elk hun eigen knop toegewezen. Dat is uiteindelijk ook niet geheel onlogisch, maar de knoppen zijn zodanig willekeurig gekozen dat meerdere acties tegelijk uitvoeren geen simpele opdracht is.

In dit hele avontuur staat vriendschap centraal. Dat wordt nog eens extra duidelijk wanneer de game uitlegt dat je met een simpele druk op een knop elkaars handen kunt vasthouden. Aan het begin van je avontuur is het belang van deze optie niet meteen duidelijk. Je kunt elk personage gerust apart besturen, maar later zal je leren dat hun vriendschap elk obstakel kan overbruggen met dit simpele gebaar.

Kleur met betekenis

Het Steampunk-design en de overheersende grijstinten passen perfect bij de setting. We weten allemaal dat de Holocaust zeker geen tijd was waarin er plaats was om vol vreugde en geluk door de straten te lopen. Het was een donkere en moeilijke periode voor het Joodse volk. De keuze van de ontwikkelaar om het bij grijstinten te houden is dan ook zeer doordacht

De enige kleur die opvallend veel voorkomt in de game, is de kleur rood. Deze wordt gebruikt om aan te duiden dat bepaalde objecten van belang zijn om een puzzel op te lossen. Tal van personages en de hoofdpersonages in de game dragen rode kledij om aan te duiden dat deze vijanden zijn van het Nazi-leger.

Ook de keuze om rood te gebruiken als enige kleur is een doordachte keuze geweest en een knipoog naar een bekende scène uit de Tweede Wereldoorlogfilm Schindler’s List. Dit is een zwart-wit film waarin tijdens een bepaalde scène er ineens een meisje opduikt met een rode jas. Een visuele metafoor die ook door Juggler Games wordt gehanteerd.

Sprakeloos vertellen

Beide personages die je bestuurt, spreken op geen enkel moment echt tegen elkaar. De enige vorm van dialoog bevindt zich in de cutscenes. Deze zijn ingesproken door Patrick Stewart, die we vooral kennen als Professor X uit de X-Men films. Hij speelt een oudere versie van het jongetje dat je gedurende je hele reis bestuurt.

De andere personages in het spel proberen zich verstaanbaar te maken door geluidjes te maken of een voorwerp weer te geven in een spraakballon. In combinatie met de achtergrondmuziek moet je er op die manier zien achter te komen welke emotie het personage wil uitdrukken.

Allegorie?

Eerder in deze review gebruikte ik al eens het woord “allegorisch”. Een moeilijk woord om aan te duiden dat je op een symbolische manier een idee hebt over een bepaald thema of onderwerp en dat ook gedurende het hele verhaal gebruikt in het spel. Iets wat de ontwikkelaar van My Memory of Us perfect hebben voltooid.

Het robotleger staat symbool voor het Nazi-leger dat Polen binnenviel en ook de boze koning heeft een onderliggende betekenis. Elk vijandig personage is een robotachtig wezen, waarin we als onderliggende boodschap meekrijgen dat deze mensen, net zoals robots, geen hart hadden voor hun medemens. Het mag er dan wel wat kinderlijker uitzien, een opvallende manier van denken die goed is uitgewerkt, zorgt er net voor dat de titel volledig tot zijn recht weet te komen.