Mothergunship

In de media wordt AI geportretteerd als een angstaanjagende onstopbare kracht. Volgens professoren en techfilantropisten kan het gebruik van AI zomaar uit de hand lopen wanneer ze doorslaan in een redelijk simpele taak als het verzamelen van postzegels. In Mothergunship is dit niet anders en moet je dealen met de consequenties.

De gouden tijd van roguelike games leek een paar jaar geleden zijn hoogtepunt in populariteit te hebben bereikt. Tegenwoordig is battle royale de grote hype waar veel ontwikkelaars van mee willen snoepen. Dit betekent echter niet dat we nooit meer roguelike games tegenkomen. Mothergunship is bijvoorbeeld een nieuwe release die zich nog diep in het inmiddels ietwat verouderde gameformat begeeft. Tijd om te kijken of de game zich staande houdt.

Naamloze soldaten winnen de strijd

In Mothergunship kruip je in de huid van een naamloze soldaat. In de game wordt er naar je verwezen als The Recruit. Hoewel jouw naam dus niet belangrijk blijkt te zijn, is de rol die je speelt in de game er een van leven of dood. Het zit namelijk zo. De Melkweg wordt geteisterd door een losgeslagen AI die de opdracht heeft gekregen om alle informatie te analyseren en op te slaan op een externe harde schijf.

Op zich is hier niets ergs aan, maar de AI is vervolgens van mening dat een kopie net zo goed is als het origineel en om ruimte te besparen, wordt het origineel vernietigd. De mensen op Aarde vinden dit toch tamelijk problematisch. Strijden tegen een schijnbaar superieure intelligentievorm is echter niet zo makkelijk. Op het moment dat je met de game begint, zijn er nog maar een handjevol mensen over die het verzet vormen.

Als The Recruit ben je de uitvoerende kracht van dit verzet. Als een losgeslagen projectiel word je de schepen van de kwaadaardige AI in gestuurd om daar in een sabotagemissie data te extraheren en vervolgens het schip op te blazen. Het uiteindelijke doel: het vinden van het Mothergunship, dat ogenschijnlijk de linchpin is van de gehele operatie, en ook deze uit de lucht knallen. Hoe doe je dit? Met heel veel wapens!

In het hol van de metalen leeuw

Eenmaal aangekomen op zo’n vijandelijk schip wordt gelijk duidelijk wat je van de game kunt verwachten. Mothergunship is een fast-paced twitch shooter met roguelike elementen. Deze elementen zijn prominent aanwezig in verschillende lagen van de game. Ten eerste is de layout van de schepen nooit hetzelfde. Denk hierbij aan verschillende lengtes van kamers die je moet doorwerken voordat je bij het einde komt, maar ook aan de verschillende kamers en de verschillende vijanden die op je pad geworpen kunnen worden.

Deze vijanden versla je door ze neer te schieten. Hoe je dit precies doet is de tweede laag waar de roguelike elementen aan te pas komen. Het meest unieke deel van deze game zijn namelijk de wapens, want deze mag je zelf bouwen. In de game zijn er drie verschillende soorten items. Dit zijn: connectors, lopen en caps. De connectors geven de mogelijkheid om op meerdere punten dingen vast te maken. Dit kunnen andere connectors zijn, maar ook lopen of caps. De lopen bepalen wat voor soort kogels je schiet. Denk hierbij aan shotguns, lasers, raketten, granaten etc. De caps veranderen de stats van alle wapens die aan dezelfde arm zitten als de cap. Denk hierbij aan meer of minder terugslag, meer of minder precisie of meer of minder damage.

In totaal heb je twee armen en aan elke arm kun je dus creatief je eigen wapens maken. Je kunt er bijvoorbeeld ook voor zorgen dat je met een creatieve constructie aan elke arm zes lopen hebt hangen. Dit is volstrekt mogelijk en het ziet er erg tof uit. Ik vond de vrijheid die je hierbij krijgt en het craften van de wapens sowieso een leuke mechanic die voor voldoende variatie en smaken zorgt tijdens het spelen.

Intergalactisch winkelen

Die onderdelen voor het creëren van je wapens liggen niet zomaar op de grond. Sommige vijanden laten tijdens hun tijdige sterven een muntje vallen. Deze muntjes kun je vervolgens spenderen in een winkel om nieuwe onderdelen te kopen. Deze winkels vind je door het level heen en als je pech hebt kom je er überhaupt geen tegen in een level. Anderzijds kan het ook zo zijn dat je wel winkels tegenkomt, maar geen muntjes krijgt.

Ondanks dit kun je de game spelen, al kan dit dan wat moeilijker zijn. Mothergunship is sowieso geen makkelijke game. De hoeveelheid boze robots die jouw kant op worden gestuurd zorgt ervoor dat je door de game succesvol een bullet hell-gevoel krijgt. De game krijgt het goed voor elkaar om de verschillende elementen te introduceren en geleidelijk de moeilijkheid op te schroeven, dus het voelt niet alsof je direct het diepe in wordt gesmeten.

Onaf product

Hoewel ik me erg vermaakt heb met de game, zijn er toch een paar schrijnende gebreken. Aan de gameplay ligt het niet, want het rondspringen, schieten en wapens bouwen voelt prettig en verloopt soepel. Ook kan het niet liggen aan hoe de game eruitziet. De game is namelijk mooi met leuke particle physics en lichteffecten.

Het zwakke punt is het verhaal. Of beter gezegd, het gebrek aan een verhaal. Begrijp me niet verkeerd, er is een verhaal aanwezig in de game en dit wordt ook op een leuke humoristische manier naar voren gebracht. Al blijft er wel een heleboel onduidelijk. Hoe die winkels precies terechtkomen in die vijandelijke ruimteschepen, waarom vijanden muntjes hebben en hoe jij überhaupt in staat bent om daar succesvol iets te kopen, wordt pas duidelijk nadat je ongeveer tien uur gespeeld hebt.

Het is na die plottwist na tien uur dat het verhaal van de game opeens ophoudt, terwijl er nog lang niet een einde aan het verhaal is gebleken. Je krijgt namelijk een bericht van ontwikkelaar Bad Posture Games dat het verhaal verder zal gaan in een toekomstige update. Zeggen dat de game nog niet af is voelt dus als een understatement.

Natuurlijk kun je prima verder met spelen. Het is tenslotte toch een roguelike, dus er zijn altijd nieuwe schepen die je kunt plunderen. Het probleem is dat zonder die narratieve drijfveer de zin van het spelen voor mij veranderde in onzin. Ik vind dit erg jammer, want ik heb me die eerste tien uur perfect vermaakt.