Monster Hunter: World

De Monster Hunter-serie draait alweer bijna vijftien jaar mee, met een eerste release op de PlayStation 2 in 2004. Toch werden de PlayStation-platformen na twee delen al ingeruild voor een thuis bij Nintendo, waarmee waarschijnlijk ook de meeste spelers voor het eerst kennis maakten met de serie. Dat was als ze überhaupt al met de serie in contact kwamen. Met Monster Hunter: World probeert Capcom opnieuw het westerse publiek te bereiken door Nintendo achter zich te laten en terug te keren naar de grote jongens. De vraag is natuurlijk of we hier kunnen spreken van een geslaagde jacht of dat we thuiskomen met lege handen.

Net als veel andere gamers was mijn eerste aanraking met Monster Hunter op de 3DS, toen Monster Hunter 3 Ultimate in 2011 verscheen. Hoewel ik mijn best deed om de systemen te leren begrijpen en de wapens onder de knie te krijgen, bleek dat het geen makkelijke taak was. De game verdween al snel onder een dikke laag stof en ik ging verder met andere games. Een vergelijkbaar patroon zag ik bij mijzelf toen Monster Hunter Generations uit kwam. Het leek allemaal maar niet voor mij te klikken: de mechanics, de multiplayer, het verhaal. Iets wat compleet veranderde tijdens de bèta van Monster Hunter: World afgelopen maand. Opeens was de klik er en ik was verkocht.

Op naar de nieuwe wereld

Hoewel het verhaal mij nog redelijk vaag bleef tijdens de bèta, wordt het in de eerste minuten van de game meteen duidelijk. Jij bent een van de vele monsterjagers op de wereld, onderdeel van de vijfde vloot onderweg naar de nieuwe wereld. Met het ontdekken van een nieuw continent tientallen jaren geleden werd er ook een interessant fenomeen geconstateerd: enorme monsters met de naam Elderdragons trokken eens per tien jaar richting de nieuwe wereld.

Waarom de Elderdragons precies richting de nieuwe wereld trokken, bleef jarenlang de vraag. Natuurlijk zijn er speculaties en theorieën, maar het is aan jou om samen met de andere jagers van de vijfde vloot de lijntjes strak te trekken en er nou eens écht achter te komen hoe de vork in de steel zit. Dat gaat niet vanzelf, want zoals de naam al doet vermoeden, hebben we het hier over het algemeen niet over beesten van anderhalve tot twee meter hoog.

Laat de jacht beginnen

Jouw taak als monsterjager bestaat niet geheel onverwacht uit het op monsters jagen. Daarbij mag je denken aan enorme reptielen, razendsnelle katachtige wezens en zelfs enorme dino’s. Omdat ieder monster echter zijn eigen trekjes heeft, is het alles behalve verstandig om blindelings achter een monster aan te rennen in de hoop het uiteindelijk neer te krijgen.

Om die jacht wat makkelijker te maken voor spelers introduceert Capcom met de game een aantal verschillende systemen om je te helpen. De belangrijkste daarvan zijn de vuurvliegjes die iedere jager bij zich draagt tijdens de jacht. Deze vuurvliegjes zijn als het ware jouw speurhonden en helpen je met het zoeken naar sporen, materialen en andere handige dingetjes. Wanneer je dus door een van de verschillende levels loopt, zie je regelmatig jouw vuurvliegjes interessante punten aanwijzen. Zo wordt het dus een stuk makkelijker om paddenstoelen, eetbare planten en materialen te vinden. Belangrijker nog: het wordt een stuk makkelijker om jouw monster te vinden.

Monsters laten namelijk over heel de spelwereld van Monster Hunter: World kleine details achter over hun gedrag. Voetstappen laten je zien in welke richting een monster zich beweegt. Krassen op stenen en de grond laten zien dat een monster heeft gevochten of voor een ander monster is weggerend. Grote karkassen laten zien dat het monster waarschijnlijk bovenaan de voedselketen staat en je er beter niet mee kunt sollen. Het zijn allemaal stukjes informatie die een beter beeld schetsen van het monster en er ook voor zorgen dat jouw vuurvliegjes het monster makkelijk kunnen volgen. Iets wat nodig is, want de open omgevingen van Monster Hunter: World zijn enorm.

Een hele nieuwe schaal

Waar Monster Hunter altijd al goed in is geweest, is het maken van omgevingen die groots aanvoelen, maar dat eigenlijk niet echt waren. In Monster Hunter: World heeft het team echter besloten om dat iets anders aan te pakken. Best logisch ook, aangezien ze nu een krachtbron tot hun beschikking hebben die ze voorheen nooit hebben gehad: de PlayStation 4 en Xbox One. Daarom zijn de verschillende gebieden in de game niet meer kleine losse ruimtes aan elkaar gekoppeld, maar één groot gebied waar je doorheen kan bewegen. Geen laadschermen meer dus wanneer je je van de ene naar de andere omgeving begeeft.

Dat zorgt ervoor dat de vier verschillende omgevingen in World per stuk enorm aanvoelen. Pak bijvoorbeeld het Ancient Forest, waar iedere jager zijn avontuur begint. Dit gebied bestaat uit 17 verschillende zones waar je jezelf doorheen kan begeven, verspreid over verschillende niveaus. Zo zijn er open vlaktes, een kustlijn, dichte bebossing en kun je zelfs hoog de bomen in om daar op compleet verschillende monsters te jagen dan op de grond.

Een bijkomend voordeel van de extra kracht onder de motorkap is dat de game er prachtig uit ziet. Al helemaal wanneer je dit gaat vergelijken met voorgaande delen. Dan heb je het over een verschil nog groter dan dag en nacht. Omgeving variëren van beeldschoon tot lichtelijk misselijkmakend, maar de hoeveelheid details en sfeer die er in de gebieden zit is overweldigend. Hetzelfde gaat overigens ook op voor de designs van de verschillende monsters, ieder duidelijk met een eigen stijl.

Het probleem kan soms zijn dat een gevoel van richting krijgen erg lastig is, omdat veel kleine gangetjes op elkaar gaan lijken wanneer je niet goed oplet. Daarbij is de mini-map niet altijd even duidelijk in wanneer een weg omhoog gaat, of juist dieper de grond in loopt. Het zijn kleine details, maar wel zaken die meespelen wanneer je aan het einde van de jacht bent met nog maar enkele minuten op de klok en een monster dat er vandoor probeert te gaan.

Monsters zo uit je nachtmerries

Die nieuwe, enorme schaal gaat niet alleen op voor de omgevingen, maar ook voor de monsters die er doorheen struinen. Al tijdens je eerste uur in de game kom je monsters tegen waar je maar het beste gewoon voor kunt wegrennen. Monsters zijn namelijk van een enorme schaal, vaak twee tot drie keer zo groot als dat jij bent en delen in verhouding ook evenveel schade uit als dat ze groot zijn. Dit zorgt er dus regelmatig voor dat jij knock-out gaat en terug wordt gebracht naar het kamp, in plaats van dat het monster in stukjes wordt gehakt.

Het mooie aan het hele monstersysteem is dat ieder monster ook zijn eigen persoonlijkheid heeft, zijn eigen gedragspatroon. Veel monsters laten je met rust als jij ze ook niets doet en gaan gewoon hun eigen gang. Sommige monsters zijn echter wat opvliegender dan andere en vallen je direct aan zodra je in het vizier loopt. De keuze tussen Fight or Flight is dan ook compleet afhankelijk van hoe sterk jij in je schoenen staat.

Die persoonlijkheidstrekjes hebben echter niet alleen impact op jou als jager, maar ook op de hele omgeving. Monsters strijden namelijk ook om territorium in de verschillende gebieden. Hierdoor kan het zomaar voorkomen dat wanneer jij een monster richting een ander territorium lokt, deze zal worden aangevallen door een ander monster. Het enige wat jij op dat moment nog hoeft te doen, is rustig achterover te leunen en te genieten van het spektakel.

Wanneer een monster in een gevecht raakt met jou of een ander monster, wordt het voor jou als jager belangrijk dat je het monster leert uit te lezen. Monster Hunter gebruikt namelijk geen gezondheidsbalkjes om te zien hoe ver een monster nog moet worden verwond voordat deze daadwerkelijk neer gaat. Nee, je moet gewoon heel goed opletten. Een monster verandert van boos naar woedend, waarmee aanvallen ook vaker voorkomen. Doe je echt wat schade, dan gaat het monster kwijlen en strompelen. Na verloop van tijd hobbelt het zelfs terug naar zijn nest om daar uit te rusten en weet jij pas dat je het einde van de jacht nadert. De game zal het je niet vertellen, alleen het monster kan dat door middel van zijn acties.

Zoek het zelf maar uit

Wanneer je eenmaal in de Monster Hunter-flow zit, kun je met World tientallen uren in de game zinken. Het leren ontdekken van hoe monsters werken, het verzamelen van materialen en het craften van nieuwe items doet Monster Hunter net zo goed of zelfs nog beter dan menig MMO. Tot het punt komen dat je in de flow terecht komt is echter een ander verhaal, want ook Monster Hunter: World valt in herkenbare valkuilen van de serie.

De game is namelijk nog altijd pittig om in te komen en te leren kennen. Wanneer je begint, krijg je de mogelijkheid gebruik te maken van veertien verschillende wapentypes, ieder met eigen sterke en zwakke punten. Hoe je deze wapens optimaal kunt gebruiken, kom je eigenlijk alleen maar te weten door middel van veel speeluren. De game geeft wel wat kleine hints links en rechts (zoals een overzicht met aanvallen in de rechterbovenhoek van je scherm), maar laat het je vooral zelf uitzoeken.

Daarnaast propt de game ontzettend veel informatie in tutorial-schermen met veel kleine tekst en informatie, zonder je het daarna nog een keer rustig uit te leggen. Handje vast houden? Daar doet Monster Hunter: World niet aan, maar maakt het vooral voor nieuwe spelers erg lastig om in te stappen. Ze proberen het wel en het lukt ze beter dan in voorgaande delen, maar je merkt dat men er vooral vanuit gaat dat je al weet wat je doet voordat je begint. Iets wat vooral voor de westerse markt nog een struikelblok kan zijn.

S.O.S.

Zoals je misschien al wel hebt gemerkt: Monster Hunter: World is alles behalve een makkelijke game, helemaal wanneer je in je eentje speelt. Nu biedt de game opties om dit te vermijden, met in het bijzonder de vier-speler co-op die op ieder moment kan worden ingeschakeld. Met vier spelers op jacht gaan maakt het namelijk een stuk verdraagzamer en voegt een compleet andere dynamiek toe dan wanneer je alleen met je Palico reist. Want hoewel deze meereizende kat er erg schattig uitziet en je deze de meest extravagante outfits aan kunt trekken, kan hij niet op tegen de hulp van drie medespelers.

Toch maakt de game het spelers vaak net iets te lastig om samen aan de slag te gaan. Zo kun je als speler een S.O.S. bericht uitsturen wanneer je in problemen bent op het slagveld. Andere jagers kunnen je dan te hulp komen schieten en je verder helpen, maar hoe lang dit duurt en wie er komt, is altijd maar de vraag. Daarnaast heb ik zelf al regelmatig om hulp geroepen, maar is het mij nog altijd niet duidelijk hoe ik andere spelers dezelfde dienst kan bewijzen en ze te hulp kan schieten.