De game-industrie is er eentje van massaproducten en niche-groepen. Roep Call of Duty en heel de industrie is er over verdeeld, maar laat de naam Monster Hunter vallen en een klein groepje zal snel in discussie schieten. Capcom lijkt er echter alles aan te hebben gedaan om dat te veranderen, want Monster Hunter Generations is toegankelijker dan ooit te voren.

Gamers die op zoek zijn naar een diepgaand verhaal of een achtergrond over de reusachtige beesten die de aardkorst bewandelen, zullen met lege handen achterblijven. Nadat je jouw karakter naar je smaak hebt kunnen samenstellen, krijg je kort een introductie over jouw taak: monsters jagen en mensen helpen die in de problemen zijn. Vijf regeltjes tekst en het verhaal wordt direct naar de achtergrond geschoven om niet meer terug te keren.

Monster Hunter Generations 01

Hoewel het misschien wat kort door de bocht klinkt, is het geen ramp in Monster Hunter Generations. Het is namelijk die taak die op jouw schouders ligt waarvoor je de game gaat kopen en niet een diepgaand verhaal. Verspreid over vier dorpjes, waarvan er drie uit de voorgaande games komen, krijg je tientallen, zo niet honderden opdrachten en verzoekjes van dorpsbewoners. Verzoekjes om materialen en eten uit de natuur te verzamelen en opdrachten om enorme monsters af te slachten.

Dat is dan ook precies het punt waar de game leuk begint te worden: het moment dat je oog in oog staat met een enorme dino, schildpad of kikker die wel drie of vier keer jouw hoogte is. Helaas liepen voorgaande delen nog weleens op de klippen door je te snel in het diepe te gooien met de boodschap: “Je ziet maar hoe je jezelf redt.” Daar lijkt Capcom echter van te hebben geleerd en de game is dan ook een stuk toegankelijker geworden. Dat heeft voor een gedeelte te maken met het feit dat er voor iedere klasse, veertien in totaal, nu duidelijke uitleg is te vinden over hoe wapens werken en hoe je ze het beste kan gebruiken.

Dertien van die klassen zullen voor veteranen al bekend zijn. Zaken als de Double Swords, de Gunlance of de Insect Glaive maken allemaal hun terugkeer. Toch kunnen deze wapens wat pittig zijn in gebruik, vooral ook omdat ze allemaal andere mechanismen gebruiken. Voor beginners is het dan ook juist de nieuwste klasse die interessant is om kennis te maken met de game: de Prowler.

In de wereld zijn er namelijk naast mensen ook katachtigen die intelligentie hebben gekweekt. Denk aan Meowth uit de Pokémon-serie, maar dan in alle soorten en maten. Deze Palico, zoals ze zichzelf noemen, kan je inhuren om mee te nemen op je avonturen, zodat zij met je meevechten, spullen verzamelen en je net een extra zetje kunnen geven wanneer het nodig is. In Generations is het echter ook mogelijk om zelf in de rol van een Palico te kruipen met de Prowler-rol.

Hierbij kies je een van de Palico die in jouw dienst is om op missies te gaan en door de wereld te rennen. Het voordeel van deze rol is dat ze geen items kunnen gebruiken tijdens missies, waardoor het voorbereiden op een missie een stuk gemakkelijker is. In plaats daarvan heeft iedere Palico verschillende skills die ze kunnen ontwikkelen en in het veld kunnen gebruiken. Ook hoeven Prowlers geen items mee te nemen op missies om bijvoorbeeld ertsen te verzamelen of vissen te vangen. Hier zijn ze zelf handig genoeg voor, waardoor ze ook ideaal zijn voor opdrachten waarbij je veel producten moet verzamelen.

Hoewel de Prowler een waardevolle toevoeging is aan de game, is het niet de grootste verandering in de serie. Die zijn namelijk te vinden in de vorm van Hunter Arts en Hunting Styles. Om ze los van elkaar uit te leggen is echter lastig, omdat de twee nauw met elkaar verbonden zijn. De Hunting Arts zijn speciale aanvallen die je tijdens je avonturen verdient door het vrijspelen van nieuwe wapens en progressie te maken in de game. Denk daarbij aan bijvoorbeeld een extra krachtige combo voor je zwaard en schild, een driedelig schot voor je pijl en boog of de mogelijkheid om een herstelpunt neer te leggen voor je team. Je voelt hem al aankomen: sommige Arts zijn klasse-gebonden, terwijl andere op ieder moment zijn in te zetten.

‘Ieder moment’ is misschien niet de juiste verwoording, want Hunting Arts zijn alleen te gebruiken wanneer je een specifieke balk hebt weten te vullen. Dit doe je door aanvallen van monsters te ontwijken en zelf schade aan te richten. Hoeveel je hiervoor moet doen verschilt echter per Art, waardoor je goed moet opletten waar en wanneer je ze gebruikt. Goed gebruik kan een benarde situatie omzetten naar een succesvolle jacht, maar gebruik hem verkeerd en je kan zwaar in de problemen komen.

Hoeveel Arts je in kan zetten hangt daarentegen weer af van de Hunting Style die je gebruikt. In totaal zijn er vier verschillende Styles waar je uit kan kiezen. De Guild Style is de standaard stijl en het makkelijkste om te vergelijken met voorgaande games. Hierbij hebben spelers de standaard set aanvallen voor het wapen wat ze kiezen en toegang tot twee Hunter Arts. De Striker Style is vooral voor mensen die graag het gevecht induiken en met gebalde vuisten door het leven gaan. Doordat Strikers drie Hunter Arts kunnen gebruiken, hebben ze toegang tot een breed scala aan aanvallen.

Spelers die minder gebruik willen maken van hun Arts kunnen vooral terecht bij de andere twee stijlen. De Aerial Style is vooral geschikt voor spelers die graag op effectieve wijze een monster neerhalen. Wanneer je met de Aerial Style speelt, kan je namelijk monsters als springplank gebruiken om zo hetzelfde monster te beklimmen en neer te halen, in plaats van een hoog randje te moeten zoeken. Echter hebben ze maar ruimte voor één Art. Hetzelfde gaat op voor jagers met de Adept Style: met slechts één Art moeten ze het hebben van hun goede timing om monsters op het laatste moment te ontwijken. Wanneer ze dit echter doen, kunnen ze wel meteen in de tegenaanval gaan en veel schade aanrichten.

Het mooie aan zowel de Arts als Styles, is dat ze een ander effect hebben afhankelijk van de klasse die je gebruikt, waardoor je continu kan experimenteren om te kijken wat voor jou werkt. Zo werken de langzame wapens effectief met de Adept Style, maar kan je korte wapens weer goed gebruiken met de Striker of Aerial Style. Toch zal je pas later in de game een stevige indruk achterlaten op de verschillende monsters wanneer je sterkere wapens begint te krijgen. Dat is dan ook precies hetgeen wat je bezig blijft houden in Monster Hunter Generations: de jacht naar grotere monsters en sterkere wapens.

Met iedere missie krijg je namelijk weer nieuwe materialen om nieuwe wapens en bepantsering te fabriceren. Daarbij kan van alles nodig zijn: ertsen uit stenen, botten van monsters die je een kopje kleiner hebt gemaakt of speciale insecten die je tijdens de jacht hebt gevangen. Gelukkig heeft Capcom ook op dit vlak verbeteringen doorgevoerd.

Zo is het niet meer altijd nodig om heel specifieke materialen te hebben om nieuwe wapens te ontwikkelen, maar volstaan items uit een specifieke klasse vaak al. Ook kan je nu tijdens je missie items uit je rugzak terug sturen naar je kist met materialen. Hierdoor is het niet meer nodig om halverwege je missie plots te stoppen omdat je rugzak vol is. Het zijn kleine verbeteringen, maar het maakt wel duidelijk dat Capcom goed heeft gekeken naar voorgaande delen.

Dat is dan ook misschien wel de beste omschrijving voor Monster Hunter Generations: een opsomming van meer dan tien jaar ervaring binnen de serie en die samenbrengen tot een viering van wat Monster Hunter is. Op één vlak na dan: de multiplayer. Hoewel er de mogelijkheid is om tot maximaal drie vrienden te verzamelen om op jacht te gaan, is voor mij gebleken dat ik net zo graag alleen de wildernis in ga.

De game leunt op een systeem waarbij je zelf een groep kiest om mee op pad te gaan, maar heeft geen goede systemen ingebouwd om te zorgen dat je ook daadwerkelijk samen op pad gaat. Daardoor komt het er bijna altijd op neer dat de rest al met een missie bezig was wanneer je bij de groep kwam, waardoor je niet meer mee kon met de missie, of dat mensen binnen dezelfde groep verschillende missies kiezen en ook allemaal een eigen missie gaan doen.

Op die momenten valt het hele principe van multiplayer weg en schiet het niet op. Om nog maar te zwijgen over de communicatie, die toch vrij cruciaal is in een game als deze. Wanneer er een dino acht keer mijn formaat voor me staat, heb ik geen tijd om even een bericht te gaan typen of te gaan zoeken in een voorgeprogrammeerde lijst. Op dat moment kom je tot de conclusie dat de 3DS simpelweg niet het geschikte platform is voor multiplayer.