In 2008 wisten EA en DICE vrijwel iedereen te verrassen met een game genaamd Mirror’s Edge, een game waarin een jongedame genaamd Faith en de extreme sport van freerunnen centraal staan. De game werd door critici wisselend ontvangen, maar wist toch een fanbase op te bouwen die grotendeels waren gecharmeerd van de unieke vibe die de game ademde. Nu, anno 2016, keren beide partijen terug met Mirror’s Edge Catalyst, een deel wat tussen het spreekwoordelijke wal en schip valt. Het is namelijk geen remake, maar ook geen vervolg. Wat het wel is, is een echte Mirror’s Edge.

Vooral die laatste conclusie zal voor de meeste mensen de doorslaggever moeten vormen of deze game voor hem of haar is weggelegd. Ook in Mirror’s Edge Catalyst staan de freerunning-skills van Faith namelijk centraal. Na het spelen van de gesloten bèta van de game ben ik tot de conclusie gekomen dat dit freerunnen tot in de puntjes lijkt uitgewerkt. Het is vlot, snel en soepel, zolang je in beweging blijft. Net zoals in de echte wereld is er geen klap aan freerunnen als de vaart er constant uit wordt gehaald. De kunst is dan ook om je door niets of niemand af te laten remmen. Wanneer je dat lukt, ga je een daverende run tegemoet.

MEC2

De bèta die ik heb gespeeld was dan misschien niet bijzonder lang, maar een indruk van alle activiteiten in de City of Glass heb ik er wel door gekregen. De variatie van deze activiteiten loopt helaas niet erg ver uiteen. Overal staan mede-runners op je te wachten om je iets te overhandigen, wat jij dan in een bepaalde tijd naar de eindbestemming moet brengen. Het voelt allemaal een beetje hetzelfde aan, maar dat is dan ook het risico dat je hebt met dit soort games. Het meest verslavende lijken dan ook de community-challenges te zijn. Bereik de finish in een zo snel mogelijke tijd. Hoe je er komt, dat is aan jou. Een in het rood uitgestippeld pad geeft je een gegarandeerde route, maar deze is lang niet altijd de snelste, zoals DICE zelf al aangeeft.

Sowieso is de kleur rood, zoals ook in het originele deel uit 2008, de kleur om in de gaten te houden. Vrijwel heel de wereld is gehuld in sereen wit, maar objecten die je in je halsbrekende capriolen kan benutten lichten rood op wanneer je je Runner Vision aanzet. Ook zie je op muren die je kan beklimmen wat voetafdrukken van je voorgangers staan, zodat je niet als een mafketel tegen muren op hoeft te rennen om er achter te komen dat je de top ervan niet haalt. Nu is DICE de kwaadste niet. Gedurende de gehele bèta kreeg ik constant aanwijzingen over het knoppengebruik en de mogelijkheden die Faith beheerst (wat overigens geen overbodige luxe is als je heel je leven lang shooters hebt gespeeld). De knoppenconfiguratie van Mirror’s Edge Catalyst wijkt behoorlijk af van de standaard first person-game. Springen doe je niet met X (PS4) of A (Xbox One), maar met je linker trigger. Sliden daarentegen doe je weer met de linkerbumper. Je zult merken dat je meer dan eens faalt in je run, omdat die omschakeling tijd vergt.

Nu gebruik je in de doorsnee first person-game (wat vaak een shooter betreft) je triggers voor richten en schieten, maar Faith behoedt zich voor wapengeweld. De enige die wapens benutten, dat zijn de guards van K-sec, en die vinden jouw vorm van voortbewegen niet zo’n succes. Je zult je dan ook meer dan eens moeten ontdoen van die guards, al zul je moeten vertrouwen op je gemene linkse en een ferme karatetrap. Dit werkte in de bèta voornamelijk goed, al kan dat ook komen door de tergend slechte AI van de tegenstanders. Ok, Faith is snel op de voetjes, maar je gaat me niet vertellen dat een guard niet ziet dat je opzij bent gestapt. Vaak rennen ze dan ook naar de richting waar je vandaan kwam, wat een trap in de rug wel erg vergemakkelijkt. Ook staan ze tijdens je run gezellig te wachten tot je ze een genadeschop geeft. Dat is allemaal leuk voor je ononderbroken traject, maar het is wel allemaal veel te gemakkelijk.

Het is me in ieder geval duidelijk geworden waar DICE zich het meeste op heeft gericht, en dat is hoe de game oogt. Ik zou liegen als ik zeg dat de game niet mooi is, want Mirror’s Edge Catalyst ziet er wonderbaarlijk mooi uit. Vooral het rondrennen over de daken van de stad loopt verschrikkelijk soepel en de cutscenes doen ook weer exact wat ze horen te doen. Dat is mede te danken aan de puike voice-acting, die geloofwaardig overkomt. Helaas gooide frame drop tijdens deze cutscenes wel een flinke lepel roet in het eten, maar zoals EA zelf zegt, is het daarom ook maar een bèta. Hopelijk worden de minpunten dan ook uit het eindproduct gepoetst. We zullen het in juni allemaal zien. Als dat namelijk het geval is, freerun ik als eerste naar de winkel.