Wanneer je naar een beurs als gamescom gaat, heb je altijd een lijstje met games die je graag wilt spelen. Zo was dat voor mij ook niet anders. De teleurstelling is des te groter als je echter na drie dagen weer vertrekt en die ene game niet hebt gespeeld. Helaas was dat dit jaar bij mij het geval met Mirror’s Edge Catalyst. Toch hebben we de game gezien en hebben we een goed beeld gekregen van wat we mogen verwachten.

Naast dat de game op de beursvloer te spelen was, gaf EA achter gesloten deuren ook presentaties met een uitgebreide demo waarbij we een goed beeld kregen van de game. Eén ding is al snel duidelijk: het team is terug naar de tekentafel gegaan om nog eens goed naar de serie te kijken en heeft een aantal belangrijke elementen in de game veranderd.

Misschien wel de grootste wijziging is de wereld waar je in speelt. Oké, je speelt nog steeds in Glass, de stad die ook het toneel vormde voor het vorige deel. Ook de duidelijk aanwezige kleuren zijn nog altijd terug te vinden in de game, nog altijd in hoge aantallen. Wat echter verdwenen is, zijn de losse levels waar je doorheen racet. Mirror’s Edge Catalyst zal namelijk een volledige open wereld bevatten waarin je los kunt gaan. Op ieder moment kun je vrij rondrennen over de daken van de stad, maar ook onder de grond en in de riolen. Zolang je de route maar weet te vinden.

Om die routes allemaal wat makkelijker te maken, introduceert DICE een kaart die je altijd op kunt roepen om je route uit te stippelen. Niet een hele grote schok voor een open wereld-game. Toch is het een hele verandering voor een serie waarbij het origineel welgeteld één route had om door de game heen te komen. Die route wordt daarna bijna letterlijk in de gamewereld voor je uitgestippeld. Faith en andere personen maken namelijk gebruik van Runner’s Vision, waarmee objecten rood kleuren om je de ideale route aan te geven. Echter zit je nergens aan vast. Neem je liever een andere route, dan is dat ook helemaal prima. De keuze is aan jou.

Die vrije keuze vormt dan ook een van de drie pilaren die centraal staan in Mirror’s Edge Catalyst. Ook de tweede pilaar brengt flinke veranderingen met zich mee, dat is namelijk het verhaal van Faith. Volgens de dames en heren van DICE hebben we niet te maken met een sequel of een prequel. Nou ja, misschien wel een prequel. Dat weten ze zelf nog niet. Mirror’s Edge Catalyst is namelijk een reboot van de serie waarbij de gebeurtenissen uit het origineel nog niet gebeurd zijn. Misschien gaan ze nog gebeuren, maar dat weet het team zelf momenteel ook nog niet.

In plaats daarvan zien we de ontwikkeling van Faith: waarom ze een runner is geworden en belangrijker nog, waarom ze een runner blijft. Het leven in Glass gaat namelijk niet over rozen. Ondanks het vriendelijke en commerciële uiterlijk van de stad is er namelijk een totalitair regime. Iets waar niet alleen Runners als Faith het niet mee eens zijn, maar ook andere partijen. Hoe deze strijd echter gaat uitpakken is nog een groot vraagteken.

De derde en laatste pilaar binnen de ontwikkeling is immersie, iets dat niet veranderd is ten opzichte van het origineel. Net als in het origineel speel je de game opnieuw vanuit de eerste persoon. Dit terwijl je in hoge snelheid tussen gebouwen springt, over muren rent en slidings maakt. Wat dan wel weer opvalt, is dat die immersie tijdelijk wordt verbroken wanneer je een vijand uitschakelt via een speciale aanval. Deze aanvallen kun je uitvoeren wanneer je je in de juiste situatie bevindt en je alles goed weet te timen.

Je aanvallen, inclusief speciale aanvallen, zijn wel belangrijker geworden in Mirror’s Edge Catalyst. Als je wilde, kon je in het origineel nog terugvallen op wapens die je op de grond tegenkwam. Om echter trouw te blijven aan de ethos van de Runners is er in Catalyst gekozen om geen gebruik te maken van je wapens. Je zult het dus echt moeten hebben van je snelheid, je vuisten en soms een goedgeplaatste trap in het kruis. Uiteindelijk is het dan ook vaak een betere keuze om te ontwijken en gebruik te maken van je omgeving dan de confrontatie op te zoeken. Iets wat ook in de demo die we zagen sterk naar voren kwam.

In de demo, die overduidelijk live werd gespeeld (de ontwikkelaar faalde meerdere keren bij verschillende sprongen), zagen we Faith namelijk infiltreren in een grote wolkenkrabber. Nadat ze is binnengeslopen door een openstaand raampje begint eerst het puzzelen. Geen paniek: je hoeft geen Rubik’s Cube op te lossen en ook je Sudoku-schriftje mag aan de kant blijven. Dit puzzelen gaat namelijk in de vorm van Enviromental Puzzles: puzzels waarbij je van A naar B moet komen door slim gebruik te maken van je omgeving. Zo zagen we Faith over muren rennen, om daarna aan vlaggenmasten salto’s te maken en uiteindelijk onder een lift te hangen. Natuurlijk had je ook een andere route kunnen gebruiken om hetzelfde punt te bereiken. Sommige routes zijn korter, maar vereisen wel een betere timing en skills om ze te halen.

Nadat je merkt dat je niet de enige in het gebouw bent, breekt natuurlijk de hel los en voordat je het weet staan er tientallen vijanden voor je neus, soms met enkel een wapenstok, maar iets te vaak met pistolen of geweren. In dat geval is het, zoals eerder al aangegeven, verstandiger om ze gewoon voorbij te rennen en alleen als het uitkomt ze een tik op de neus te verkopen. Kom je namelijk tot stilstand en wil je dan het gevecht aangaan, dan kun je het wel schudden. Uiteindelijk eindigt de demo met een indrukwekkende sprong door een raam. Waar deze zal eindigen is echter nog een groot vraagteken.

Om daar achter te komen zullen we de game begin volgend jaar moeten spelen. Mirror’s Edge Catalyst ligt op 23 februari in de winkels voor PlayStation 4, Xbox One en pc.