“One does not simply walk into Mordor” was ooit het devies van Boromir in de Lord of the Rings. Het is zelfs zo’n bekende spreuk dat het internet vol staat met memes geïnspireerd op deze tekst. Nonsens, Mordor is niet zo moeilijk te bewandelen hoor. Daar kom je in de eerste 10 minuten van Middle Earth: Shadow of Mordor al snel genoeg achter.

Om te beginnen is Shadow of Mordor een game die zich afspeelt in het Lord of the Rings-universum, waar dan ook grotendeels de overeenkomst ophoudt. De ontwikkelaar heeft al eerder uitgelegd waarom “Lord of the Rings” niet in de titel verwerkt is. Men wil graag een game voorschotelen die simpelweg gebaseerd is op de wereld die Tolkien heeft geschapen, niet een game vol bekende gezichten die mogelijkerwijs de LotR-ervaring van de doorgewinterde fan verpesten. Je speelt de game dan ook met een onbekende Ranger, genaamd Talion. Zijn taak is het beschermen en bewaken van de Zwarte Poorten van Mordor. Zonder al te veel te spoilen kan ik melden dat dit niet verloopt zoals gepland. Maar in plaats van dat je sterft, word je door The Black Hand (een handlanger van Sauron) verbannen uit de dood. Sterven kun je dus niet meer. Dit klinkt als een geschenk, maar voor Talion ligt dit anders. Waarom kan ik niet vertellen zonder het hele verhaal weg te geven, daarvoor zul je echt zelf de game moeten spelen. Jouw doel is dan ook het opzoeken van The Black Hand, aangezien hij de enige is die de vloek kan verbreken.

Shadows of Mordor

Maar om even op het wandelen in Mordor terug te komen, je wandelt er namelijk ‘wel’ zo naar binnen. Mordor is namelijk vrij groot en in het begin vrij dun bezaaid. Na de beknopte tutorial is het al vrij snel aan de speler wat hij wilt doen. Je wordt namelijk niet verplicht om je aan de verhaallijn te houden. De tutorial wordt je uitgelegd door een Wraith, een geestverschijning die erg veel weg heeft van een Elf. Wie deze Wraith is, wordt later in het verhaal steeds duidelijker. Dan wordt ook duidelijker waarom deze maar niet van je zijde wijkt. De hulp van deze Wraith geeft je diverse skills, waarvan de meest primaire Focus en Archery zijn. Ook geeft hij je de skill om je vijanden al van grote afstand te identificeren, alsook interactieve objecten in de wereld. Ook tijdens combat zal de Wraith je bijstaan.
Na wat ronddolen zul je snel genoeg orcs en Uruk tegen het lijf lopen. Wegrennen is en blijft een optie, maar daar heb je de game niet voor gekocht. Battle it will be.

Mensen die eerder de Batman Arkham-games gespeeld hebben, zijn in het voordeel, want de combat is nagenoeg hetzelfde. Tussen al het hakken door zul je regelmatig moeten blocken. Wanneer dit het geval is, wordt on-screen aangegeven. Wanneer je een vijand genoeg verzwakt hebt, kun je deze afmaken met een finishing move. Wel is het daarbij verstandig om ervoor te zorgen dat er geen vijanden meer om je heen staan, gezien deze finishing moves onderbroken kunnen worden door een andere vijand. Naarmate je genoeg succesvolle hits achter elkaar hebt kunnen scoren, krijg je de optie om wat verwoestendere moves te proberen. Ik merkte zelf dat je door het constante gehak deze moves vrijwel onbenut laat. Naarmate je steeds meer vijanden verslaat, krijg je steeds meer XP die je kunt besteden aan extra skills. Zo nu en dan zit er tussen de massa’s orcs een zogeheten ‘worm’. Deze orcs hebben vitale informatie over hoger geplaatste Uruk. Het is dan ook de truc om deze te bewaren voor het laatste, te sparen en daarna uit te horen. Zij kunnen je uiteindelijk vertellen waar deze Uruk zich ongeveer begeven en wat hun sterke en zwakke punten zijn. Na de ondervraging is de worm uiteindelijk alsnog de klos.

Wanneer je uiteindelijk je benodigde informatie over een Uruk hebt vergaard, wordt het tijd deze op te zoeken. Deze Uruk vormen namelijk de enige echte uitdaging in de game. De rest van de orcs zijn namelijk vrij dom. Sneaken is een skill die je bezit, maar een standaard orc geeft er niet veel om of je sneakt of niet. Zelfs al sta je pal voor hem, dan duurt het vaak even voor hij doorheeft dat je geen andere orc bent, maar een mens. Hierdoor worden stealthkills in mijn optiek dan ook wel erg makkelijk. Ga in een struikje zitten, lok meerdere orcs achter elkaar naar je toe en de groep dunt al snel uit. Of klim op een muur, voer een kill vanuit de lucht uit en een andere orc komt even kijken, terwijl je naar boven klimt om dit dunnetjes over te doen. Dit zag ik eerder al in Assassin’s Creed en de game wordt dan ook veelvuldig met deze franchise vergeleken. Maar dit is meer om het feit dat je in elk district van Mordor torens vindt om te beklimmen en een stuk van de map vrijgeeft. Deze torens vormen ook je respawnpunt.

Maar ik dwaal af, we hadden het over de Uruk. Deze vormen een groep kapiteins in het leger van Black Hand. Daarboven staan ook nog enkele Warchiefs die een rol in het verhaal spelen. De uitdaging in het verslaan van deze kapiteins schuilt in het Nemesis-systeem. Wanneer je namelijk faalt in het verslaan van een kapitein, zal deze namelijk sterker worden en leren van je vorige battle met hem. Deze kapiteins zijn overigens ook een stuk slimmer en hebben je vrij snel door. Ook hebben ze vaak een hele schare aan orcs bij zich, die het nog moeilijker maken om je doel uit te schakelen. Het is dus raadzaam om de zwakheden van je target te achterhalen voordat je je in een gevecht stort. Hoe vaak ik al niet head first in een gevecht gedoken ben terwijl mijn target kwetsbaar bleek te zijn voor stealthkills? “Knowledge is power” laten we maar zeggen. Het verslaan van een kapitein wordt beloond met een rune waarmee je je wapens (zwaard, dolk en boog) kunt upgraden. Wanneer je de slag te pakken hebt, zou je zeggen dat dat leger snel genoeg uitgeroeid is. Niets is minder waar, nieuwe kapiteins worden constant gerecruteerd en stijgen door onderlinge strijd vlug in rang.

Tot zover het concept van de game, nu mijn bevindingen. Om te beginnen de pluspunten. Er is genoeg te doen in Mordor. Diverse sidequests kunnen je uren bezighouden. Het verhaal zit ook netjes in elkaar. Hoe verder je komt, hoe meer je te weten komt over de Wraith die je ondersteunt. Gedurende dit proces kom je overigens wel een grote bekende tegen, namelijk Gollum. Deze is bijzonder geïnteresseerd in de Wraith en lijkt deze ook ergens voor nodig te hebben. De cutscenes zijn ook erg mooi. Nu heb ik de game op een next-gen console gespeeld, maar dat zal niet veel verschillen op de current gen. De variatie in de Uruk (lees kapiteins) is toch wel hetgene dat ik zelf het grootste pluspunt vind. Iedere Uruk ziet er anders uit en lijkt ook een eigen persoonlijkheid te hebben. Hierdoor is iedere Uruk een uitdaging, elke Uruk reageert anders op jouw aanvalstechniek.

Helaas zijn er ook wat minpunten. Om te beginnen, grafisch. De game is niet bijzonder mooi. Nu is Mordor vrij doods en duister, maar hierdoor zou je denken dat de game wel wat geraffineerder zou kunnen zijn. Zoveel valt er namelijk niet te renderen. De AI is over het algemeen ook niet de beste. Zoals ik eerder al aangaf, zijn de gewone orcs niet erg oplettend. Hoe vaak ik voor een orc ben gaan staan, heb gewacht tot zijn pijltje bijna rood werd en ben weggerend zonder dat ik daar de consequenties van moest ondervinden is niet meer bij te houden. Ook het zicht van boogschutters in wachttorens is niet erg ver, om van hun gehoor nog maar niets te zeggen. Picking off targets is gewoonweg iets te makkelijk. Vooral als je dit met je boog doet. Je pijlen raken wel vlug op, maar als je goed rond gaat kijken steken her en der nogal wat reservepijlen in het houtwerk.

De Uruk zijn gelukkig dus wel wat slimmer, maar hebben ook hun beperkingen. Ook zij lijken geen idee te hebben waar die pijlen iedere keer vandaan komen, als je je verstopt natuurlijk. Wanneer een Uruk daarentegen niet geschaad kan worden door ranged attacks, dan weten ze ineens wel waar je zit, of je je nu verstopt of niet. Ook ontbreekt logica nogal eens. Waarom zou je een stronghold, waar een Warchief de baas is die zich bijna bevuilt wanneer hij een Caragor ziet, volhangen met Caragor-aas? En waarom ruiken orcs Talion eigenlijk niet? In de films kan een orc een mens al van kilometers afstand ruiken, maar in deze game lijkt iedere orc verkouden. En wat is het nut van het wegwerken van de Warchief’s bodyguards, wanneer deze bij het confronteren van de Warchief er toch ineens weer naast staan? Allemaal kleine dingetjes en ik bekijk het misschien te negatief, maar het bederft wel een beetje mijn spelervaring.

Daarnaast is het ook erg jammer dat de game pas na enkele uren wat interessanter wordt, tenzij je door de storyline heen rusht. Pas na vele uren spelen, welgeteld 10, waarbij ik de verhaallijn en enkele sidequests heb doorlopen, komen de variabelen die in vele interviews werden vermeld tevoorschijn. Waar Talion de eerste uren alleen maar Uruk de kop af maait, kun je na verloop van tijd pas kiezen om een Uruk te sparen en te ‘branden’. Hierdoor kun je de Uruk voor je op pad sturen en je smerige klusjes laten opknappen. Helaas komt dit voor sommige mensen te laat, en zijn ze inmiddels een beetje uitgekeken op het constante hakken. Degenen die dit punt wel passeren, geven vaak ook eerlijk toe dat de game vanaf dat punt wat uitdagender wordt.