Mass Effect: Andromeda

De verwachtingen waren hoog toen BioWare vijf jaar geleden bekendmaakte dat er een nieuw deel in de maak was. Niet de inmiddels bekende Commander Shepard en zijn team gingen de hoofdrol spelen, maar een totaal nieuwe groep karakters in een heel ander zonnestelsel. Een gewaagde stap die de nodige consequenties met zich mee kan brengen, maar weet Mass Effect: Andromeda zich staande te houden tussen de andere delen van de serie of gaat het gebukt onder de felle kritiek op de animaties?

Naar de sterren en daar voorbij…

Ontwikkelaar BioWare wil met dit nieuwste deel duidelijk een nieuwe weg inslaan. De originele trilogie wordt daarom ver naar de achtergrond verplaatst en komt af en toe in kleine cameo’s voorbij.  In de hoofdrol het Andromeda Initiative: een organisatie die een toekomst voor alle rassen wil garanderen. Na de gebeurtenissen uit Mass Effect 1 en 2 is namelijk niets meer zeker. Daarom zet het initiatief een enorm project op poten. Het doel van dit project is om met kolonisten van de belangrijkste rassen op zoek te gaan naar nieuwe werelden in een onbekend zonnestelsel om daar uiteindelijk een samenleving op te bouwen.

Omdat de zonnestelsels in Mass Effect en Mass Effect 2 al helemaal zijn uitgekamd, moet de groep uitwijken naar het Andromeda-stelsel. Helaas voor de aankomende kolonisten ligt dat duizenden lichtjaren en ongeveer zeshonderd menselijke levensjaren verder. Tijd voor een stevig dutje dus. De kolonisten reizen in vier grote arken richting Andromeda, waarin er voor de vier rassen van de Council een plekje is gereserveerd: Salarians, Asari, Turians en niet te vergeten mensen.

Na een cryoslaap van een ruime 600 jaar blijkt het Andromeda-universum niet helemaal de oase te zijn waar iedereen op hoopte. Zo hebben je voorgangers er al een flink potje van gemaakt en gooit ook het nieuwe alienras de Kett flink wat roet in het eten.

Wie is Ryder?

Zoals vanouds mag je eerst je eigen karakter maken. Je kunt weer kiezen tussen een vrouwelijk en een mannelijk karakter en je kunt een aantal uiterlijke kenmerken aanpassen. Deze keer staat niet commander Shepard in de spotlight, maar Scott of Sara Ryder. Als je bijvoorbeeld de mannelijke Ryder kiest, dan is de vrouwelijke Ryder je zus en andersom. De vader van deze twee, Alec Ryder, wordt qua uiterlijk aangepast aan jouw versie van Ryder. Heeft jouw Ryder bijvoorbeeld een donkere huidskleur, dan heeft je vader deze ook.

Vooral in het begin komt het verhaal van Mass Effect: Andromeda over als een verzameling sciencefiction-clichés met flink wat plotlijntjes die je wellicht al eens eerder hebt gezien. Dat is op zich niet heel erg, want ik werd wel meegenomen in het verhaal. Nieuwe karakters, nieuwe werelden en nieuwe situaties vragen nu eenmaal om de nodige uitleg en daardoor komt het verhaal van Andromeda langzaam op gang.

Lasers vliegen om je oren

Al vrij snel kun je je wapens afstoffen en de Kett laten zien dat zeshonderd jaar slapen je goed heeft gedaan. Gelukkig lijkt het gevechtssysteem in Andromeda op die van de voorgaande games, maar wel met wat kleine verbeteringen. Zo heb je nu als Ryder veel meer vrijheid over welke vaardigheden je wil ontwikkelen en kun je wisselen wanneer je maar wil. Ben je bijvoorbeeld meer van het sluipwerk of gebruik je graag biotics, dan kun je daarin investeren zonder dat je aan een bepaalde klasse vastzit.

Ook de nieuwe jump-jets maken je stukken behendiger dan in voorgaande delen. Zie je een granaat op je afkomen, dan kun je deze ontwijken door een stukje omhoog te vliegen en je tegenstander vanuit de lucht om te leggen. Ook kun je deze jump-jets gebruiken om sneller aanvallen te ontwijken wanneer je in het nauw wordt gedreven. Het zoeken van dekking heeft ook de nodige upgrade gekregen. Waar je dit voorheen nog handmatig moest doen, gaat dat nu automatisch zodra je met je wapen getrokken bij een muurtje komt. In het begin is dit even wennen, maar het werkt erg goed.

Hoe snel en vloeiend het vechten ook aanvoelt, is de AI soms precies het tegenovergestelde. Dit geldt voor zowel je teamgenoten als vijanden. Meerdere keren zie je je teamgenoten heen en weer rennen terwijl er een stuk of tien agressieve Kett op je aan het schieten zijn. De Kett daarentegen zijn soms erg strategisch bezig, maar kunnen ook twee meter van je verwijderd zijn en je niet eens opmerken. Dat is jammer en dit haalt de vaart uit de snelle gevechten. Sommige eindbazen zijn daarentegen erg goed uitgewerkt, en het verslaan van deze vijanden voelt dan ook echt als een overwinning.

De toerist uithangen

Al snel werd bekend dat Mass Effect: Andromeda open werelden kreeg en je als speler veel meer de vrijheid krijgt wat betreft het verloop van je missies. Dit is gedeeltelijk waar; iedere wereld is nog steeds een gesloten gebied, maar deze zijn zo groot dat je wel eventjes zoet bent om alles te ontdekken. Dat is totaal geen straf, want de werelden zijn ontzettend mooi vormgegeven en erg divers. Een van je hoofddoelen is het bewoonbaar maken van planeten. Deze zie je naarmate je verder komt in de game, daadwerkelijk veranderen. Zo start je bij een woestijnplaneet waar zandstormen de boel terroriseren, maar is dit later een leefbaar gebied voor je kolonie.

Natuurlijk hoef je de planeten niet lopend te verkennen, want je krijgt al snel toegang tot de Nomad, een terreinvoertuig dat je op allerlei manieren kunt aanpassen door middel van modificaties. Zo kun je schilden verhogen of de boost van je Nomad langer maken. De Nomad is ook onmisbaar bij het doen van zijmissies doordat je aardig wat keren van punt A naar punt B moet rijden om iets op te halen. Het ruime aanbod van de zijmissies is een fijne afwisseling van het hoofdverhaal, maar zijn qua inhoud vaak meer van hetzelfde. Zo moet je regelmatig allerlei planten scannen, mineralen verzamelen, etc.

Gezichtsbedrog

Voorafgaande aan de release van Mass Effect: Andromeda kreeg de game een bak van kritiek over zich heen. De slechte gezichtsanimaties werden regelmatig genoemd en zouden soms hilarisch slecht zijn. Helaas is dit inderdaad op sommige momenten waar en komt de kritiek niet uit de lucht vallen. Vooral de vrouwelijke Ryder heeft hier last van en trekt soms gezichten alsof er een scheet dwarszit. Ook enkele karakters kijken je aan alsof hun ziel zojuist is leeggezogen. Het toppunt is toch wel dat een karakter een lach op haar gezicht had, terwijl er zojuist iets ergs gebeurd was. Dit zijn bugs die het verhaal enorm onderuit kunnen halen. Hoe erg je dit vindt, is natuurlijk een persoonlijke kwestie, maar slordig is het helaas wel…

Samen sta je sterk

Ook in Andromeda kun je weer vriendschappen of relaties met je teamgenoten opbouwen en moet je bepaalde keuzes maken om dit voor elkaar te krijgen. In het begin vond ik mijn teamgenoten maar erg weinig diepgang hebben, maar dit werd later ruimschoots goedgemaakt. Langzamerhand krijg je een steeds betere band met je team en wil je ook echt naar je teamgenoten luisteren. Ondanks de soms slechte animaties moet ik toch voor BioWare opkomen, want de aliens die door Andromeda rondzwerven, zijn uitstekend gemaakt. De nieuwe rassen zijn mooi vormgegeven en ook de oude bekende rassen zien er weer piekfijn uit. Mocht BioWare besluiten om een vervolg te maken, dan hoop ik dat we de mogelijkheid krijgen om eens als een van deze rassen te spelen.

Net als in Mass Effect 3 is deze keer weer een multiplayer-modus toegevoegd. Qua opzet lijkt dit op zijn voorganger: je neemt de rol aan van een van de leden van Apex en kiest een klasse. Aan het begin van elke missie kun je nog wat aanpassingen doen, maar daar blijft het bij. Wel heb je de keuze uit 25 personage-kits, bekende alienrassen en 40 unieke wapens. In de multiplayer komt het nieuwe gevechtssysteem goed uit de verf en de nieuwe locaties en vijanden zijn een verfrissing voor de simpele multiplayer. Net als in de singleplayer kun je snel schuilen voor vijandelijke kogels en kun je snel schakelen tussen viewpoints.

De opzet van de multiplayer-modus blijft simpel; zo moet je hordes aan vijanden verslaan en na afloop het gebied verlaten. De samenwerking met teamgenoten speelt daarbij een belangrijke factor, omdat je heel makkelijk in het nauw gedreven wordt. Overleggen met teamgenoten is dus essentieel en kan, als je met onbekende mensen speelt, nog wel eens frustrerend zijn. Sommige spelers willen liever alles saboteren of solo spelen, en dan gaat het al gauw mis. Aan het einde van elke missie kun je nieuwe uitrusting krijgen en ga je door met de volgende missie. Simpel, maar doeltreffend.

BioWare heeft zeker zijn best gedaan op deze nieuwe Mass Effect. Zo zijn er genoeg herkenbare elementen, maar heeft het ook de nodige nieuwe onderdelen toegevoegd. Vaak zie je als ontwikkelaars een nieuwe weg inslaan, dat de game aardig wat kinderziektes heeft. Ook met Andromeda is dat niet anders. Helaas komt de game nooit echt in de buurt van de eerste twee delen en is het vooral een klein broertje van. De echte diehard-fans kunnen hier moeite mee hebben, maar als je gewoon een vermakelijke sci-fi RPG zoekt, dan kun je jezelf gerust uitleven met Mass Effect: Andromeda.