Lego The Incredibles

Bijna elke bekende film of franchise wordt tegenwoordig ondergedompeld in het Lego-universum. Zo zijn er Lego Star Wars-games, Indiana Jones-games maar ook Marvel en DC vechten het uit in de kleurrijke Lego-wereld. Nu Disney Pixar’s The Incredibles II te bewonderen is in de bioscoop, hadden we niet anders verwacht dan dat ook deze film een Lego-sausje zou krijgen. De vraag is of deze game de Pixar-kwaliteit weet vast te houden.

Ruim vijftien jaar lang beheerst ontwikkelaar TT Games de markt wat betreft Lego-games. Om de zes maanden komt er wel een of andere Lego-versie uit van een bekende film of franchise. De opzet is vrijwel altijd hetzelfde: de verhaallijnen uit de bekende films zijn aangepast en worden ondersteund met een hoop extra scènes. Voeg daarbij de nodige droge humor en de Lego-game is compleet. Pixar Studios staat erom bekend enorm veel aandacht te schenken aan hun films. Zo is deel een van The Incredibles alweer veertien jaar geleden en komt nu pas deel twee uit. Helaas heeft de Lego-variant van het bronmateriaal iets minder aandacht gekregen dan ik gehoopt had.

Klassiek Lego bouwpakket

Laten we eerst voorop stellen dat TT Games een prima game heeft afgeleverd. Als je kijkt naar het standaard recept dan hebben ze dit wederom prima voor elkaar gekregen. Een tiental levels, een open wereld waar je objecten kunt verzamelen en een waslijst aan personages om mee te spelen. In The Incredibles bevinden we ons in de stad New Urbem, waar nog steeds de No-Supers-wet geldt. Dat zou opzich geen probleem zijn als de stad niet overspoeld wordt door misdaadgolven. De familie Parr kan natuurlijk niet stil toekijken en besluit hier wat aan te doen. Elk familielid heeft zo zijn eigen krachten. Zo is vader, Mr. Incredible, ontzettend sterk en weet hij alles op zijn pad te verwoesten. Moeder, Elastigirl, kan zich in allerlei bochten wringen. Zoon Dash is ontzettend snel en dochter Violet heeft psionische krachten. Ook hun nieuwste telg Jack-Jack blijkt over allerlei verschillende krachten te bezitten.

Met alleen deze personages gaat de game snel saai worden, dus de ontwikkelaar slingert weer een reusachtig aanbod aan speelbare personages onze kant op. Zo kunnen we ook met bijvoorbeeld Frozone aan de slag, maar ook met personages uit andere Pixar-films. Bijvoorbeeld Dory uit Finding Dory of Lightning McQueen uit Cars. Het gebruiken van personages uit andere werelden vind ik een sterke en verfrissende zet, omdat het de mogelijkheden uitbreidt.

Op elkaar kunnen bouwen

Meer dan ooit staat in deze Lego-game het samenwerken centraal. Naarmate je verder komt in het verhaal worden er nieuwe helden geïntroduceerd die de krachten van de familie Parr aanvullen. Dit is ook wel nodig, want met de krachten van de familie red je het niet. Zo moest ik een keer een reusachtig tandwiel bevriezen met Frozone terwijl Dash een motor aan de praat probeerde te krijgen. Elastigirl schoot meerdere malen te hulp als er een brug gemaakt moest worden. Zo kon mijn met elektriciteit bewapende personage Helectrix makkelijk over de rug van Elastigirl de afrond overbruggen.

De verhaalmissies zijn overigens over het algemeen vrij makkelijk en echt gericht op de jongere gamers. Toch liep ik als achtentwintigjarige meerdere keren vast in puzzels en moest ik goed kijken wat er precies moest gebeuren. Het is door het camerawerk niet altijd duidelijk waar je heen moet. Meerdere keren bleef de camera achter een object steken terwijl ik al de hoek om was. Ook staan de levels weer bol van de verwoestbare objecten voor onze diepgewortelde verzamelwoede. Zo moet je een flinke hoeveelheid studs (muntjes), Minikits om voertuigen mee te bouwen en gouden stenen verzamelen. Gelukkig hoef je dit niet in een keer te doen en kun je altijd terugkeren om je zoektocht af te ronden.

Steen voor steen

TT Games weet de herkenbare formule op te frissen met een nieuwe gameplay mechanic. De zogeheten Incredistenen. Deze stenen kun je in elk level vinden en zijn nodig om een platform te activeren. Als je alle doelen bereikt hebt, kunnen je personages gezamenlijk een object bouwen om de missie af te ronden. Juist dit element geeft meerwaarde aan de co-op-modus, want je moet beiden snel genoeg op knoppen duwen om het voor elkaar te krijgen.    

Buiten de standaard missies kun je ook New Urbem bezoeken. Deze open wereld staat bol van de zijmissies en verzamelobjecten. Net zoals in de missies zijn hier ook platformen waar je objecten op kunt bouwen, echter krijg je in de open wereld in plaats van een object een flinke hoeveelheid studs. Daarnaast zijn er ook speciale platformen met het Pixar-logo erop. Dit onderdeel vond ik de leukste toevoeging. Ga je namelijk op een van deze platformen bouwen dan krijg je een Pixar-personage uit een andere film. Zo kreeg ik al snel Dory uit Finding Dory, Merida uit Brave en Russell uit Up.

Het enige wat jammer is aan deze Pixar-platformen is het feit dat niet alle bekende Pixar-personages zijn gebruikt. Zelf kon ik ook geen logica vinden in de keuze van deze personages. Waarom Russell en niet hoofdpersonage Carl? Hetzelfde geldt voor Pixars paradepaardje Toy Story. Waarom krijgen we wel Woody, maar geen Buzz? Deze kleine dingen laten het doen lijken alsof er willekeurig wat personages zijn toegevoegd. Want eerlijk is eerlijk, The Incredibles-films hadden nou niet echt een grote selectie aan personages.

Tot slot zijn de zogeheten ‘wijken’ in de stad ook een goede toevoeging. Elke wijk wordt geteisterd door een speciale crimineel. Zo is bijvoorbeeld in de ene wijk Bomb Voyage (een Franse mimespeler gespecialiseerd in bommen) en is in een andere wijk de Vissersbende aan de gang. Elke schurk heeft zo zijn eigen speelstijl en wordt geïntroduceerd met een nieuwsbericht. Bevrijd je uiteindelijk het gebied, dan wordt je kaart geüpdatet met alle vindbare objecten in deze regio. Erg klein detail, maar wel grappig.  

Lego Chaos

Hoewel ik zelf enorm gek ben op de Lego-games, vraag ik mij wel af wanneer TT Games grote vernieuwingen gaat aanbrengen. Laten we beginnen met technische slordigheden. Meerdere keren bleef ik steken met een personage tussen onzichtbare objecten en heeft de game ontzettend last van pop-in. Vooral dit laatste werkt erg verwarrend. Zo moest ik meerdere keren uitwijken omdat er opeens een boom voor mijn neus stond. Gezien het feit dat New Urbem niet de grootste Lego-wereld is wat TT Games heeft gemaakt, vind ik dit erg slordig. Het is overigens niet de eerste keer dat we deze technische foutjes zien.

Qua verhaal heb ik nog steeds geen idee waar ik nou eigenlijk naar heb zitten kijken. De game springt namelijk van de hak op de tak. Zo sta ik het ene moment ijsdieven in elkaar te slaan en vecht ik op het andere moment met Jack-Jack tegen een wasbeer. Qua connectie met de film is er ook niet echt nagedacht. De game begint namelijk bij deel twee en eindigt met deel een, terwijl de sequel in het echt een vervolg is. Keuzes als dit kunnen verwarrend werken en kunnen zelfs spelplezier verminderen.

Als ik een Lego-game speel, wil ik dat mijn innerlijke kind geprikkeld wordt. Het verhaal komt in een flits voorbij en de vele technische foutjes kunnen op den duur storend werken. Toch heb ik mij enorm vermaakt met The Incredibles. Het is en blijft een game waar de humor en het verzamelen centraal staat. Je bent uren zoet met het verzamelen van studs of objecten en de lekkere droge humor dikte alles nog even goed aan. Wel hoop ik dat TT Games om de tafel gaat zitten om hun formule een flinke boost te geven. De vertrouwde, vrolijke sfeer en co-op-modus zijn dik in orde, maar er mogen nieuwe elementen bij komen.