Lego City Undercover ligt deze week in de schappen. Dit is natuurlijk niet de eerste game rondom de populaire bouwstenen. De laatste jaren worden we vooral getrakteerd op Lego games rondom bekende films, maar 20 jaar geleden werd de basis gelegd voor deze Lego games. Hoogste tijd dus om eens de geschiedenisboeken in te duiken. Bij welke game begon het nu allemaal? We lieten Jermaine zijn jeugd herleven door hem de eerste Lego game genaamd Lego Island te laten spelen.

Tijd van walkman en plastic stenen

Als klein jochie waren er voor mij een paar dingen heilig: Buiten spelen, videogames, een walkman (voor de jonkies een soort iPod maar dan dik en zwaar) én Lego. Mijn jeugdig hartje sloeg in 1997 dan ook over toen ik Lego Island voor de pc in mijn handen kreeg geduwd. In 1997 kregen we niet een downloadcode voor de game, maar een kartonnen doos van ongeveer 30 cm lang met foto’s van de game erop en waarin een boekje zat inclusief een CD.

Het was even zoeken, maar uiteindelijk vond ik hem terug met een flinke laag stof erop. Doordat de game al flink wat jaartjes oud is, moest ik even wat instellingen op mijn pc veranderen om de game überhaupt te kunnen spelen. Het is uiteindelijk gelukt en bij het horen van de eerste geluiden werd ik terug gezogen naar de jaren ’90 van de vorige eeuw.

Lego Island screen
Pixel Vault

Blokje voor blokje

Hoewel er in 1995 al een Lego game verscheen voor de Sega Pico kwam de hype pas echt op gang met Lego Island voor Microsoft Windows. Ontwikkelaar Mindscape kreeg de eer om de speelgoedblokjes tot een mooie digitale game om te toveren en daarin zijn ze zeker geslaagd. Destijds vond de ontwikkelaar de technologie niet goed genoeg voor de game en is er zelfs nagedacht om een eigen engine te maken. Uiteindelijk werd er gekozen voor DirectX waardoor ze aardig in de buurt kwamen bij hun oorspronkelijke visie. Dat ze veel vertrouwen in de game hadden, bleek dan ook uit de plannen voor de toekomst. Zo wilden ze na Lego Island nog vier andere games maken die aansloten bij de gebeurtenissen uit Lego Island. Zelfs werd er een tijd lang nagedacht over het maken van een televisieserie rondom de karakters van de game.

In Lego Island neem je de rol aan van pizzabezorger Pepper Roni en ben je vrij om Lego eiland te verkennen en deel te nemen aan races op het land en de zee, pizza’s te bezorgen of de gebouwen van het eiland aan te passen. Uiteindelijk krijg je te maken met de ontsnapte gevangene The Brickster, die alle legostenen van het eiland wil hebben. Gelukkig werd je geholpen door een stel agenten en Mr. Infomaniac. Deze game had alles wat je als kind van een Lego game kon verwachten. Politiemensen, een gestoorde crimineel, mogelijkheden tot bouwen, racewagens en pizza.

Jeugdherinneringen

Wat ik vroeger echt helemaal te gek vond, was het gevoel van vrijheid die je kreeg in Lego Island. Als je de game nu vergelijkt met een andere game dan is het eiland even groot als het gemiddelde huis maar in die tijd was het reusachtig. Ook het gevoel dat je alles kon aanpassen, zorgde ervoor dat je als kind je creativiteit kwijt kon. Zo kon je bijvoorbeeld de Lego poppetjes een pet op doen, maar ook een bloem op hun hoofd plaatsen. Het slaat nergens op, maar dit was humor. Voor die tijd was het een game die heel wat in zijn mars had en waar je flink wat uren in kon stoppen.

Misschien wel een van de sterkste punten van deze game waren de karakters. Dit maakte eigenlijk alle tekortkomingen in de game goed. Elk personage die je tegenkwam, had een unieke persoonlijkheid waardoor je ze van ver weg al kon herkennen. Ook het stemmenwerk werd door flink wat bekende acteurs gedaan. Zo werd hoofdrolspeler Pepper Roni ingesproken door dezelfde stemacteur die het personage Andy van de Toy Story-films insprak. De reden waarom deze unieke persoonlijkheden opvielen, was het slimme schrijfwerk van de makers. Overal waar je kwam, kon je een cutscene tegenkomen waarop je een paar karakters met elkaar zag praten of waar iets mis ging.

Creatief met digitale stenen

Naast het feit dat de game genoeg mogelijkheden had, kon je er ook voor kiezen om vrij over het eiland rond te lopen. Je werd nergens toe verplicht en het spel zelf bevat maar vijf echte missies. Het bezorgen van pizza’s, een monteur uit de brand helpen met het bouwen van een wagen, het ziekenhuis bijstaan en racen met een racewagen of een jetski. De racebaan was lang genoeg en gevuld met allerlei grappige obstakels zoals reuzepizza’s en een reusachtig skelet. Verder zit er niet echt een plot in de game. Het enige moment waar je een soort verhaallijn voorgeschoteld krijgt, is wanneer je The Brickster per ongeluk vrijlaat en je hem moet vangen voordat het eiland vergaat.

De game had overigens een enorm goede en gevarieerde soundtrack. Zo had je tijdens de scènes met politieagenten muziek die zo uit een detectivefilm uit de jaren ’20 kwam. Als je op het strand aankwam, werd er surfmuziek gespeeld en als je over het eiland dwaalde, werd je begeleid door een jazzy deuntje. Elke plek had zijn eigen stijl en paste perfect bij het beeld wat je zag.

Het enige minpunt wat ik toen en nu ondervond, was de besturing. Je bestuurt alles met de pijltjestoetsen, maar deze zijn totaal niet goed afgestemd, waardoor je regelmatig alle kanten op schiet. Het is even wennen, maar dat kan aardig frustrerend zijn als je net voorop ligt bij een race en je uit de bocht vliegt.

Uit het oog maar niet uit het hart

Is het een top game als je het vergelijkt met Legogames van nu? Absoluut niet, de game is erg verouderd en we zijn tegenwoordig een veel hogere kwaliteit gewend van Lego games. Toch heeft Lego Island de basis gelegd voor een goedlopende franchise en zie je na 20 jaar Lego games nog steeds dezelfde soort humor. Op een gegeven moment ben ik de game uit het oog verloren, maar als je als game na 20 jaar nog steeds een glimlach op mijn gezicht kunt toveren, dan doe je iets heel goed.

Welke herinneringen heb jij bij Lego games?