Het is inmiddels onomstotelijk bewezen dat Mirror’s Edge gamers in twee kampen wist te verdelen: lovers en haters. De redenen om de game tof te vinden of juist helemaal de grond in te boren liepen ver uiteen, maar over één ding was iedereen het wel eens: Faith is een bikkelharde bazin. Haar achtergrondverhaal gaf haar meteen de status van ‘wijffie waar je niet mee moet sollen’. Nu Mirror’s Edge Catalyst al een tijdje te spelen is, valt alleen wel op dat zelfs de ontwikkelaar van beide games, DICE, niet goed weet hoe het nu eigenlijk zit met Faith Connors. Het is tijd om beide versies langs elkaar te leggen en daarmee Faith toe te voegen aan de League of Extraordinary Characters.

In beide gevallen is Faith een atletische jongedame met Aziatische roots, die niets liever doet dan rennen over de daken van de stad. Nog vroeg in de twintiger jaren heeft Faith al het een en ander meegemaakt. Zo verloor ze op 7-jarige leeftijd haar moeder in de November Riots, een protestmars tegen de regering, maar volgens Mirror’s Edge Catalyst ondergaat haar vader hetzelfde lot. In beide gevallen verliest Faith uiteindelijk ook haar zusje uit het oog, de jongere Kate of Caitlyn. Volgens de originele Mirror’s Edge raakt Faith op 16-jarige leeftijd op het dievenpad, terwijl in Catalyst juist wordt verteld dat ene Noah haar meteen na de rellen adopteert. Volg jij het nog?

Wat in beide versies van Mirror’s Edge identiek lijkt te zijn, is de kunst van het problemen opzoeken, waar Faith heer en meester in is. Faith is er niet vies van om tijdens een standaard run haar neus in andermans zaken te steken, wat haar nogal eens in de problemen brengt. In de comic, gebaseerd op de game Mirror’s Edge uit 2008, zijn het foto’s van haar vader die niet voor haar ogen bestemd waren die haar uiteindelijk in de problemen brengen. Op zoek naar de fotograaf, locatie en beweegredenen voor de foto’s mengt ze zich in zaken die ver boven haar pay grade uit lijken te steken, waarbij ze kwaad bloed zet bij Silvine Security Systems en diens hoofd, Sebastian Silvine. De eerste officiële run van Faith eindigt dan ook in een hoop materiële schade en letsel bij haarzelf en anderen.

In de opvolgende game, de originele versie van Mirror’s Edge, weet Faith het maar niet voor elkaar te krijgen om uit de problemen te blijven. Wanneer ze tijdens een gezellige en onschuldige run met haar vriendin Celeste bijna van het dak geschoten wordt, blijken de rapen gaar op het kantoor van Robert Pope, een sympathisant van de Libertas-beweging (waar de ouders van Faith toe behoorden) en burgemeesterskandidaat van de stad. Terwijl Faith zich wat op de achtergrond houdt vanwege de ontwikkelingen in de stad, hoort ze via de politiescanner van haar zus Kate, die daar is om onderzoek te doen naar wat inbraken, dat er geschoten is op het kantoor. Als de grote zus die ze is, snelt ze naar de plaats delict uit angst dat haar zus Kate (die bij de politie werkzaam is) wat overkomen is. Wat ze aantreft is Kate naast het lichaam van Pope, die enkel een briefje met de woorden ‘ICARUS’ en ‘to the highest’ in zijn hand heeft. Helaas voor de zusjes is het voor de rest van de politie een optelsom; een lichaam en iemand ernaast, dat zal de dader wel zijn. Kate draait op voor de moord, waarvan Faith zeker is dat het gepland is.

Wat daarna volgt is een kat-en-muis-spelletje tussen de runners en het hoofd van de beveiliging van Pope, die duidelijk meer weet van diens dood. Terwijl Faith alle zeilen bij moet zetten om de onschuld van haar zusje te bewijzen, wordt ze aan alle kanten tegengehouden door beveiligers van de stad, maar ook haar eigen mede-runners die niet allemaal even betrouwbaar blijken. Uiteindelijk weet Faith haar zusje te bevrijden, maar wel tegen de prijs van een leven als voortvluchtige.

In Mirror’s Edge Catalyst lopen de zaken geheel anders. Daarin wordt verteld dat beide ouders van Faith de November Riots niet hebben overleefd en dat iemand genaamd Noah Kekai haar onder zijn hoede neemt, haar opvoedt en haar onbedoeld inspireert om Runner te worden. Het enige waar Noah op hoopt is dat ze neutraal blijft en zich niet bij de rebellengroep Black November voegt, die strijden tegen de regering, ook wel The Conglomerate genoemd. Zolang ze als Runner haar kicks haalt uit haar levensstijl gaat dat allemaal nog wel, maar zodra dit afneemt lonkt alsnog de opstandeling in haar.

Nog voor ze met de regering in aanraking komt kruist iemand anders haar pad, een man genaamd Dogen. Zoals ook in de originele versie van Mirror’s Edge weet Faith ook hier precies op de verkeerde plek op de verkeerde tijd te belanden. Wanneer ze in aanraking komt met handlangers van Dogen die een deal aan het afwerken zijn, raakt ze met ze in gevecht. Helaas blijkt ze niet opgewassen tegen Dogen’s mannen en ze wordt al snel afgevoerd naar hem. Wanneer ze eindelijk de man achter de misgelopen deal ontmoet, ontdekt ze dat Dogen in het bezit is van een tekening die haar moeder ooit gemaakt heeft. Dogen en Erika Connors waren geen vreemden van elkaar en wanneer Dogen te weten komt dat Faith Erika’s dochter is, raakt hij op z’n zachtst gezegd geïntrigeerd.

Dogen probeert Faith te rekruteren voor zijn eigen zaakjes, maar Faith wil slechts een ding: die tekening. In een poging om een klassieke ‘snatch and run’ uit te voeren weet Faith te ontkomen, maar ze moet alsnog de tekening achterlaten in haar ontsnapping. Noah raakt hiervan op de hoogte en lijkt op z’n zachtst gezegd ‘not amused’. Om de boel weer recht te breien gaat Faith alsnog in op Dogens aanbod om voor hem te werken. In ruil voor een aantal klusjes zou zij de tekening van haar moeder krijgen. Simpel zat.

Tenminste, zo lijkt het een tijdje. Wanneer Faith de opdracht krijgt om ergens een prototype van een vaccin te stelen, blijkt iemand haar voor te zijn geweest. Helaas is Faith degene die het alarm laat afgaan en ontsnappen uit de faciliteit lijkt de enige oplossing. Alles lijkt goed te gaan tot een van de KrugerSec guards haar stopt en op het dak van het gebouw een handgemeen met haar aangaat. Terwijl Faith een aanval van hem ontwijkt, slipt de wachter en valt van het gebouw, zijn dood tegemoet. Dit blijkt een behoorlijke impact op Faith te hebben. Dogen kan daar allemaal niet mee zitten en is furieus dat Faith zich niet aan de deal heeft gehouden. Geen vaccin en geen laboratorium in brand betekent voor Dogen einde afspraak en geen tekening.

Gebrand op het verwerven van haar moeders tekening contacteert Faith Dogen voor een herkansing, waarbij ze belooft alsnog het vaccin te vinden. Dogen gaat akkoord, met de kanttekening dat hij het binnen drie dagen wil hebben. Zo niet, dan volgen er consequenties. Gedurende de zoektocht naar het vaccin ontdekt ze dat deze in het bezit is van een Runner genaamd Celeste (hé, daar is ze weer), met wie ze tijdens een opdracht bevriend is geraakt. Celeste heeft het vaccin gestolen om zo haar zusje te genezen van kanker. Dit zet Faith voor een moeilijke keuze. Breekt ze de Runners’ Code en steelt ze van een van haar eigen soort of bedriegt ze Dogen en verliest ze iedere kans op de tekening van haar moeder?

Gezien die tekening alles voor haar betekent gaat ze toch voor optie één en steelt Faith het vaccin van Celeste. Uiteraard laat Celeste het daar niet bij zitten en achtervolgt Faith, waarna zelfs een handgemeen volgt. Inmiddels is KrugerSec op de hoogte van een Runner op de vlucht, waardoor zowel Faith als Celeste in de problemen dreigen te komen. Op dat moment krijgt Faith last van haar geweten en help Celeste ontsnappen, terwijl ze het vaccin teruggeeft. Terwijl Celeste ontsnapt probeert Faith uit alle macht KrugerSec af te weren, maar het mag niet baten. Faith wordt gearresteerd en voor twee jaar in jeugddetentie geplaatst.

Precies hier begint het echte verhaal van de game Mirror’s Edge Catalyst, waar we omwille van spoilers niet op in zullen gaan. Dat is een verhaal dat door jou als gamer zelf ervaren dient te worden. Eén ding kan ik je wel garanderen: Faith weet nog steeds de problemen op te zoeken. Noah ergert zich gegarandeerd weer aan Faiths bemoeizucht en onbedachtzaamheid en Dogen is ook nog niet klaar met haar. En wat Faiths zusje betreft, misschien zie je die ook nog wel. Ik zeg niks in ieder geval. Welke van de twee verhalen je ook prefereert, het mag duidelijk zijn dat Faith haar best heeft gedaan om een plekje in onze League te verdienen. Dus, alsjeblieft Faith, bij deze. Een ereplek in onze League of Extraordinary Characters. Zolang je maar niet wegrent.