Kingdom Hearts 3

Voor mij is Kingdom Hearts een van de eerste games die ik zonder ouderlijke begeleiding gespeeld heb. Daarmee heeft de reeks een nostalgische status bereikt in mijn leven en keek ik samen met veel anderen jarenlang uit naar de komst van Kingdom Hearts 3. Nu het eindelijk zover is, voldoet Kingdom Hearts 3 aan onze verwachtingen of schiet het juist tekort?

Square Enix had een bijna onmogelijke taak met Kingdom Hearts 3. Kingdom Hearts 2 kwam uit in 2006 en de ontwikkelaar heeft tot 2017 meerdere kruimels aan verhalen verspreid in het universum dat naast originele delen ook stukjes Disney, Pixar en Final Fantasy bevat. Al deze verhaallijnen moesten in Kingdom Hearts 3 tot een einde komen. Bovendien moesten de mechanics aanvoelen als een game uit 2019 en niet iets dat in het vorige decennium was blijven hangen. Ik dook mijn kindertijd opnieuw in om te zien of dit alles Square Enix gelukt was.

Er was eens…

Kingdom Hearts draait voornamelijk om de strijd tussen het licht en de duisternis. Alle legendes in het universum hebben het hierover, met in het centrum de Keyblade wielders die het licht willen beschermen of juist voor zichzelf willen hebben. De Kingdom Hearts zelf speelt een centrale rol in veel van deze conflicten, doordat het de bron van al het licht moet zijn. In de meeste Kingdom Hearts-games stappen wij in de schoenen van Sora, die in zijn zoektocht naar zijn verloren vrienden steeds weer over de strijd om het licht struikelt.

Het verhaal wordt voornamelijk voortgedreven door het reizen tussen diverse werelden die steeds weer overgenomen dreigen te worden door verschillende soorten kwaad. Zoals we gewend zijn van Kingdom Hearts is het grootste deel van deze werelden gebaseerd op Disney- en Pixar-verhalen zoals Tangled en Toy Story. Daarnaast komen er een aantal bekende werelden, zoals Twilight Town en Keyblade Graveyard, voor en krijgen we te maken met nieuwe gebieden zoals Scala Ad Caelum.

De werelden zijn mooier en levendiger dan ooit. Waar de werelden voorheen voornamelijk gevuld waren met functionele personages kom je in Kingdom Hearts 3 regelmatig NPC’s tegen die iets te zeggen hebben, of dit nu tegen elkaar of tegen Sora is. Hoewel de interactiviteit met NPC’s op zich niet heel bijzonder is, is dit een verrassende stap voor Kingdom Hearts en geeft je het gevoel dat er daadwerkelijk iemand is voor wie je de werelden steeds redt.

De keerzijde hiervan is dat het over het algemeen nog steeds om Disney-werelden draait. Al verwachtte ik natuurlijk geen totale omslag in een van de kernpunten van de reeks, zijn mijn favoriete werelden de originele werelden, of op z’n minst Disney-werelden met unieke verhaallijnen. De beroemdste scène van Frozen nogmaals zien (en horen) voegt letterlijk niets toe aan het geheel. Die hebben we waarschijnlijk al veel te vaak gezien. Geef mij maar liever een vervolg op een bestaand verhaal, zoals bij Big Hero 6 of Monsters, Inc. het geval is.

Verdwalen in een Disney-’wereld’

Hoewel Kingdom Hearts altijd al redelijk voorspelbaar is geweest op het gebied van de gameplay, probeert Kingdom Hearts 3 het net iets anders te doen. De werelden bestaan nog steeds uit dezelfde bouwstenen, namelijk uit verhaallijnen, exploratie en combat. De afzonderlijke bouwstenen zijn alleen een beetje gefinetuned, waardoor de game een stuk frisser aanvoelt.

Zo zijn de gebieden die je ontdekt een stuk minder lineair dan voorheen en zijn er vaak meerdere manieren om je doel te bereiken. Het is nu zelfs bijna mogelijk om te verdwalen op de paden door diverse werelden. De schattenjager in mij forceerde mij hierdoor om alle mogelijke wegen te bewandelen op zoek naar kisten. Ook heb ik een heleboel onzichtbare tranen laten vloeien nadat ik per ongeluk verder ging met het verhaal en daardoor niet meer terug kon.

Bovendien was het verloop van de verhalen veel voorspelbaarder in oudere games. Je kon er zeker van zijn dat je halverwege een wereld één mini boss tegenkwam en daarna één eindbaas. In Kingdom Hearts 3 is dat verloop minder gestructureerd en kan het zomaar zijn dat je meerdere mini bosses tegenkomt of dat het onderscheid tussen eindbaas en tussenbaas vager is geworden.

Daarnaast zijn de gevechten ten opzichte van elkaar diverser geworden en bestaat er tussen de verschillende baasgevechten meer variatie. Ze zijn unieker geworden. Al deze gevechten passen mooi bij de werelden waarin ze plaatsvinden en hangen bijvoorbeeld minder vast aan de traditionele opstelling van Sora, Donald en Goofy die op hun vijanden inhakken. Zo vecht je in de wereld van Big Hero 6 vliegend op de rug van Baymax tegen de baas.

Een wildwaterbaan zoals nooit tevoren

Het frisse gevoel houdt helaas maar een aantal uur aan voordat je deze vernieuwingen gewend bent en het nieuwe oud wordt. Het vechtsysteem helpt daar niet bepaald aan mee. De gevechten bestaan voornamelijk nog uit dezelfde elementen: normale aanvallen, magie-aanvallen en de zogeheten ‘links’ die de summons van vorige delen vervangen. Ook de flow attacks van Kingdom Hearts 3D: Dream Drop Distance keren terug, waarbij Sora gebruik kan maken van zijn omgeving om tegenstanders aan te vallen.

Wel is het makkelijker dan ooit om te wisselen van Keyblade. Je kunt er in Kingdom Hearts 3 namelijk drie selecteren waaruit je kunt kiezen tijdens een gevecht. De Keyblades kun je allemaal upgraden om de stats te verbeteren en je aantal form changes te verhogen. Dit is een mechanic die in Kingdom Hearts: Birth by Sleep al geïntroduceerd werd en in Kingdom Hearts 3 uitgebreid is. Elke Keyblade krijgt namelijk een eigen form change, wat bij alle versies gepaard gaat met unieke vechtstijlen, aanvallen en krachtige finishing moves die simpelweg prachtig zijn om naar te kijken.

Mijn minst favoriete vernieuwing in het gevechtssysteem zijn de attractions. Tijdens een gevecht kan Sora een van de vele Disneyland-ritten oproepen, waardoor je het trio regelmatig rond ziet springen in een wildwaterbaan of rondjes ziet draaien in theekoppen. Deze mechanic begint als een interessante toevoeging, maar wordt al snel afgezaagd. Doordat de aanvallen ongebalanceerd krachtig zijn, wordt de game een stuk minder uitdagend en dat zegt veel voor een Kingdom Hearts-game. Het belangrijkste is echter dat ik persoonlijk mijn gevecht tegen de eindbazen niet serieus kan nemen wanneer Sora op een carrousel zit te gieren alsof hij een kermis bezoekt en niet tegen zijn aartsvijand aan het vechten is.

You’ve got a friend in me

Een andere toevoeging aan de combat in Kingdom Hearts 3 zijn de team attacks. Dit zijn speciale aanvallen waarbij je samenwerkt met je kameraden om extra schade toe te richten. Zo beklim je in de wereld van Toy Story regelmatig een raket met Woody en Buzz, waarmee je lekker tegen de speelgoedmechs aan kunt vliegen.

Nog een leuk extraatje in Kingdom Hearts 3 zijn bepaalde combo finishers waarin Sora willekeurig samen met Donald of Goofy een combo afmaakt met een flashy move die meer impact heeft op het vijandelijke front. Deze aanvallen staan apart van de team attacks omdat ze automatisch geactiveerd worden in plaats van via een knopje en dus op een natuurlijke manier in de flow van het gevecht passen. Op verhaaltechnisch niveau geeft dit mooi weer hoe goed de drie vrienden samenwerken en hoe zeer ze gegroeid zijn de afgelopen jaren.

Het wordt dan ook snel duidelijk dat kameraden belangrijker dan ooit zijn. Het is namelijk eindelijk mogelijk om meer dan drie mensen in een team te hebben. Vroeger moest je regelmatig Donald of Goofy thuislaten omdat je andere personages mee moest nemen in hun verhaal. Dit was storend, aangezien je ze wel in cutscenes zag en het hierdoor bijna onmogelijk was om een gebalanceerd team op te zetten. Nu is het mogelijk om gezellig met vijf man op pad te gaan.

Button mashing galore

Ondanks de diverse vernieuwingen aan het vechtsysteem voelt de combat niet erg nieuw aan. Erger nog, doordat er aan de basis niets veranderd is, vallen de veranderingen bijna helemaal in het niets. Baasgevechten duren nog steeds lang vanwege het feit dat bazen hele balken aan levenspunten hebben. Om de zoveel tijd wordt tijdens een gevecht een ander stadium bereikt of maakt de baas weer eens gebruik van een speciale aanval. Dit wordt helaas al snel een voorspelbaar patroon waardoor het vechten saai wordt. Bovendien bestaan de gevechten voornamelijk uit hersenloze button mashing, aangezien je nauwelijks nog afgestraft wordt voor een gebrek aan strategie. In tegenstelling tot voorgaande delen komt er in ieder geval op de normale moeilijkheidsgraad nauwelijks voorbereiding of tactiek bij de gevechten kijken.

Hierdoor voelde ik me enerzijds krachtig, maar tegelijkertijd raakte ik snel verveeld en dat wil je niet. Hoewel de gevechten op een grotere schaal dus interessant opgesteld zijn en unieke mechanics bevatten ten opzichte van elkaar, stellen de gevechten op zich weinig voor. Dit is jammer, want net als alle delen van de game is ook de combat prachtig om naar te kijken. De game heeft namelijk twee modi: default en stable.

In de stable mode wordt de framerate op een maximum van 30 FPS gezet, waardoor de performance stabiel blijft en je dus geen last hebt van bijvoorbeeld frame drops. Dit zorgt er echter wel voor dat de game er minder mooi uitziet. In principe is deze modus niet eens nodig, doordat de game in default mode zelfs op een normale PlayStation 4 soepel loopt en makkelijk rond de 60 FPS blijft, ook tijdens hectische gevechten waar je het tegen tientallen Heartless opneemt. Het is dan ook zonde om er pas op het laatst achter te komen dat je eigenlijk voor niets de schoonheid van Kingdom Hearts 3 mist.

Gummi Ship revamped

Zoals ik al eerder vermeld heb verloopt het verhaal in Kingdom Hearts door naar allerlei werelden te reizen. Dit reizen gebeurt in Kingdom Hearts 3 opnieuw met het bekende Gummi Ship, al heeft dit aspect van de game een complete make-over gekregen. Het is namelijk minder een afgebakende shooter simulator, maar geeft spelers nu daadwerkelijk de ruimte om de ruimte zelf te ontdekken.

Het belangrijkste aspect van ruimtereizen is je vaartuig en het is dus weer mogelijk om je Gummi Ship te upgraden met nieuwe blueprints of deze van de grond af zelf te bouwen met blokstukjes en wapens. Hier kun je makkelijk uren kwijt zijn met het uitzoeken van de perfecte stukjes om het ultieme schip te creëren. Met dit schip en twee minischepen aan je zij ga je op naar de sterren en daar voorbij.

In de ruimte is er van alles te doen. Je kunt schatkisten vinden waarvan de inhoud benut kan worden om je Gummi Ship te upgraden. Voor de fotografen onder ons bestaat er daarnaast de mogelijkheid om op zoek te gaan naar de perfecte kiekjes van sterrenstelsels. Bovendien zijn de gevechten natuurlijk niet helemaal verdwenen.

In de ruimte, waar je vrij rond kunt vliegen, zijn er ook tegenstanders die je tegen kunt komen. Wanneer dat het geval is, transporteert de game je naar een afgebakend gebied dat doet denken aan oudere Kingdom Hearts-games. Hier kun je alleen nog maar de positie van je schip op het scherm veranderen en op vijanden schieten zoals dat vroeger standaard het geval was.

In de meeste gevallen moet je zo snel mogelijk een vast aantal vijandelijke schepen neerschieten, maar af en toe krijg je een gevecht tegen een groter schip voor je kiezen. Helaas zijn deze gevechten vaak precies hetzelfde en duren ze redelijk lang vanwege de health points van zo’n schip. Doordat combat met het Gummi Ship naast het bekende schieten niet veel meer te bieden heeft, vermeed ik deze gevechten zoveel mogelijk omdat ze gewoonweg langdradig en saai zijn.

Deze game heeft een encyclopedie nodig

Het verhaal vindt dus plaats op diverse werelden waar je door hordes aan Heartless en soms ook Unversed moet vechten voordat Sora met zijn Gummi Ship naar de volgende wereld reist. Maar hoe zit het met het verhaal zelf? Door de verschillende delen heen worden een groot aantal kruimels verspreid die betrekking hebben tot verschillende verhaallijnen.

Een daarvan is de Dark Seeker Saga, wat tot nu toe het hoofdverhaal is geweest en dat focust op Xehanort om de legendarische χ-blade te creëren. Sora en zijn vrienden proberen dit natuurlijk tegen te houden. Dit verhaal gaat gepaard met clones, tijdreizen, mensen die doodgaan en dan toch niet, mensen die andere mensen bleken te zijn en ga zo nog maar even door.

Kingdom Hearts 3 zou volgens een van de ontwikkelaars toegankelijk zijn voor beginners. Hoewel dat op het gebied van de combat wel klopt, is het verhaal een heel ander… verhaal. Personages probeerden bepaalde aspecten zoals Xemnas-Ansem-Xehanort kort samen te vatten, maar sommige informatie moest ik ook gewoon opzoeken om er koek van te maken. Wanneer zelfs de personages het niet meer begrijpen, ben je misschien toch te ver gegaan als ontwikkelaar.

Elk eind is een begin

Wat wel duidelijk is, is dat Kingdom Hearts 3 het einde van Xehanorts verhaal moest worden. Om deze reden zou je denken dat er vanuit de game zelf veel focus op het verhaal ligt. Dit is helaas niet het geval en dat heeft vooral te maken met het feit dat er simpelweg te veel Disney in de game zit dat er niet toe doet.

Af en toe gebeurt er tussendoor iets dat inderdaad relevant is voor het overkoepelende plot, maar hierdoor beweegt zich het geheel erg langzaam voort, totdat je plotseling bij het hoogtepunt bent aangekomen en alles bizar snel verloopt. In korte tijd krijgen alle personages een einde. Hoewel deze eindes het kind in mij aan het huilen brachten en voor kippenvel zorgden, kwamen ze uit het niets en vlogen de momenten net zo snel weer voorbij. Hierdoor verloren de emoties hun kracht, terwijl dit normaal juist was waar Kingdom Hearts om draaide.

Wanneer je je traantjes weggepinkt hebt, heb je nog niet met je ogen kunnen knipperen of je staat tegenover de aartsvijand die zoveel leed heeft veroorzaakt en heb je hem alweer verslagen. De game laat je nauwelijks bijkomen en gooit je al meteen het volgende verhaal in, want je dacht toch niet dat het echt al afgelopen was?

De kracht van vriendschap

Als puntje bij paaltje komt draait Kingdom Hearts om vriendschap. De vriendschap tussen Sora, Kairi en Riku om precies te zijn. Aangezien de drie personages steeds volwassener worden, verwacht je ook dat hun vriendschap wanneer ze zestien zijn anders is dan wanneer ze twaalf zijn. Het is daarom ook mooi om te zien hoe sterk de band tussen Sora en Riku is geworden nu dat Riku veel persoonlijke groei heeft doorgemaakt..

Tegelijkertijd is de relatie tussen Sora en Kairi nog precies hetzelfde als in de eerste Kingdom Hearts-game. Dit is zowel verbazingwekkend als irriterend. Aan de ene kant heeft Kairi namelijk meer dan genoeg kansen gehad om te groeien. Achter de schermen traint zij namelijk om met een Keyblade te vechten, wat mij doet hopen dat we haar eindelijk in actie gaan zien. Deze training volgt ze samen met Axel/Lea waarbij dus ook een stukje traumaverwerking hoort.

Aan de andere kant wordt ze, ondanks dit alles, behandeld als hetzelfde personage. We krijgen haar nauwelijks te zien, hoewel ze naast Riku de belangrijkste persoon in Sora’s leven is. Dit blijkt beide kanten op te gaan, want zo’n beetje elke keer dat we Kairi zien, heeft ze het over Sora. Het ironische is dat ze zelf aangeeft onafhankelijker van hem te zijn geworden, maar dit zien we nergens terugkomen. Uiteindelijk keren we terug naar het punt waarin Kairi alleen lijkt te bestaan om Sora van bepaalde emoties te voorzien.

Ook de vijanden die we in de loop van de games tegenkwamen, ontkomen de kracht van Sora’s vriendschap niet. Dit voelt misschien een beetje cheesy aan, maar tegelijkertijd is het mooi om te zien dat de slechteriken verrassend veel diepgang te bieden hebben. Er is geen enkele bad guy die simpelweg slecht is; ze hebben allemaal hun redenen en die begrijpen we ook. Deze grijze moraliteit doet een beetje denken aan verschillende manga en anime en ik leef ervoor.