Just Cause 4

Wat te doen wanneer je je begeeft in een land dat steunt en kreunt onder het dictatoriale regime van een autoritaire leider? Kijken we terug in het verleden van de wereld, dan zien we voorafgaand aan verandering vaak veel geweld, maar vooral veel chaos. Dit is waar Just Cause 4 ook weer over gaat: het scheppen van een bizarre hoeveelheid chaos.

De Just Cause-franchise is al sinds 2006 de trots van Avalanche Studios. De Zweedse ontwikkelaar focust zich op het maken van open-world games, maar in de Just Cause-Franchise wordt dit wel erg letterlijk genomen: de werelden zijn namelijk altijd enorm. Het verhaal is aanwezig genoeg om je richting te geven, maar los genoeg om je de vrijheid te geven om te experimenteren binnen deze wereld. Althans, dat was zo in de eerste drie Just Cause-titels. Zien we deze formule in Just Cause 4 terugkeren of gaat deze op de schop?

Persoonlijke vete

Just Cause 4 volgt, zoals we gewend zijn, Rico Rodriguez. Voorheen was hij een CIA-agent die ingezet werd om dictatoriale staatshoofden te verdrijven door lokale ontevredenheid om te toveren tot bloedige revoluties. Dit was dan meestal op het moment dat de VS een dosis ‘democratie’ kwam brengen. Dat al deze landen in kwestie natuurlijk bronnen van olie of andere kostbare goederen waren en dat de VS hier dan toevallig een graantje van mee kon pikken, was puur toeval.

Na de gebeurtenissen uit Just Cause 3 in Rico’s thuisoord in de republiek Medici, kwam ook onze beste chaos-schopper erachter dat de motivaties van de CIA minder koosjer waren en dat het hun niet direct ging om wat juist is, maar om wat goed uitkwam. Deze realisatie werkte erg desillusionerend voor Rico, waardoor hij per direct uit de CIA stapte. Bewapend met zijn eigen morele kompas reist Rico in Just Cause 4 naar Solís, een eiland aan de kust van Brazilië. Eenmaal daar komt hij meer te weten over het werk dat uitgevoerd is door zijn overleden vader.

Papa Rodriguez was namelijk een wetenschapper die onderzoek deed naar extreme natuurverschijnselen, zoals sneeuwstormen en tornado’s. Nu hij overleden is, wordt zijn werk door de kwaadaardige Blackhand-organisatie misbruikt om hun machtspositie te versterken en de bevolking te onderdrukken. Dit schiet bij Rico natuurlijk in het verkeerde keelgat, waarna hij besluit dat ook deze tiran moet vallen door zijn toedoen.

Er is echter wel een probleem. Normaal doet Rico dit door een reeds bestaande rebellie te voeden en tactische locaties van de overheid aan te vallen. Wanneer Rico aankomt op Solís is er echter nog geen sprake van goed gevestigde rebellie. Er zit voor hem dus niks anders op dan zelf een revolutie uit de grond te stampen, waarbij hij de leider wordt van het leger der arbeiders. Aan de slag dan maar!

Demonstreren kun je leren

Volgens de Just Cause-franchise is het ontmantelen van een dictatoriaal regime opgebouwd uit twee stappen. Stap 1: creëer chaos. Stap 2: geef het regime de schuld van de chaos en start een revolutie. Zo gezegd, zo gedaan. Dat scheppen van chaos doe je het beste door de infrastructuur van het land compleet plat te leggen. Dit doe je door bruggen op te blazen, het lokale leger te vernietigen of het in de hens steken van de lokale oliereserves. In Just Cause 4 is van dit alles ook weer genoeg aanwezig. Iedere basis heeft een aantal oliedepots, maar de grotere basissen hebben natuurlijk meer en grotere depots staan.

Wanneer je deze bekogelt met je wapens, ontploffen ze binnen de kortste keren, wat resulteert in een prachtige vuurbal. Maar als je dit een paar keer gedaan hebt, verliest het schieten op deze dingen wel zijn charme. Dit is het uitgelezen moment om te gaan experimenteren met je zwaartekracht-tartende speeltjes. Rico is namelijk Rico niet, zonder zijn zipline-gadget.

In Just Cause 4 is deze ook weer van de partij, maar deze keer met een paar mooie upgrades. In deze game kan de gadget namelijk veel meer dan alleen twee dingen aan elkaar binden via een stalen kabel. In het eerste uur van de game krijg je namelijk al twee upgrades. De ene variant is een grote weerballon die je aan een object kunt bevestigen. Hierdoor kun je bijvoorbeeld een auto of een mens hoog de lucht in laten zweven om vervolgens de ballon te doen ontploffen.

De tweede nieuwe upgrade is een booster-raket die je met je gadget kunt plaatsen. Hierdoor kun je werkelijk alles vanaf een afstandje simpelweg wegsturen. Auto’s, personen, brandstoftanks of zelfs helikopters: alles wat je kunt bedenken, is mogelijk. De oneindige hoeveelheid bommetjes die in Just Cause 3 ook de booster-functie hadden, zijn dus niet meer te vinden in Just Cause 4.

Experimenteren in de speeltuin

Je kunt de functies van de tether ook met elkaar combineren. Dit geeft oneindige mogelijkheden waar je je sinistere, creatieve brein op los kunt laten. Je kunt bijvoorbeeld een vijand aan een paal binden, terwijl je hem een booster geeft. Het resultaat hiervan is dat het slachtoffer voor die tijd even fungeert als een vlag aan een vlaggenmast. Ook kun je brandstoftanks elkaar om laten duwen, via een soort dominoeffect.

De mogelijkheden worden in de loop van de game alleen maar uitgebreider middels de extra upgrades die je vrijspeelt voor de tether. Dit vrijspelen doe je via het uitvoeren van verschillende challenges die in overvloed aanwezig zijn. Elk dorp of elke basis in Solís heeft een aantal uitdagingen voor je om te doen. Denk hierbij aan stunts die je moet doen met je wingsuit (hierover straks meer), heel snel met een bepaald voertuig ergens overheen rijden of het vernietigen van een vijandige zeppelin. Doe je dit, dan krijg je ervaringspunten inéén van de drie takken van de tether-upgrades en kun je uiteindelijk een nieuwe functie vrijspelen.

Voor de standaard-tether kun je bijvoorbeeld kiezen voor extra trekkracht, waardoor je vijanden werkelijk honderden meters door de lucht kunt slingeren. De ballonnen kun je bijvoorbeeld vullen met waterstofgas, wat erg explosief is of je kunt de ballonen kogelwerend maken, waardoor je ze kunt gebruiken als improvisatiebescherming. De boosters kun je zo instellen dat ze je slachtoffer een bepaalde richting in lanceren of je kunt de versnelling verhogen. Daarnaast kun je de functies ook te pas en te onpas aan of uit zetten. Hierdoor kun je dus je tijd nemen om het leukste, meest destructieve en complexe systeem in elkaar te zetten.

Vrij als een vogel

Net had ik het al even over de wingsuit, deze werd voor het eerst geïntroduceerd in Just Cause 3 en gelukkig is deze ook weer van de partij in Just Cause 4. De eerdere Just Cause-games hadden namelijk het probleem dat de wereld heel erg groot was, maar niet heel erg leuk om doorheen te reizen. Net als in de echte wereld staat een eiland namelijk niet volgebouwd met dorpen, maar is er een zone aan lege natuur. De wingsuit maakt dat de ruimte tussen de bewoonde delen van het eiland uitdagend te bereizen is.

Het voelt verschrikkelijk goed om door de lucht te suizen, terwijl je geniet van een prachtig uitzicht over de ongerepte natuur op Solís. Daarnaast is het ook uitdagend, want vooral in de eerste uren is het gebruiken van je wingsuit niet erg makkelijk. Zoals je misschien wel kunt bedenken, is tegen een tak aan vliegen met je hoofd niet erg prettig. Dit zorgt er dan ook voor dat je hilarisch door de lucht vliegt als een stoffen popje, tot je pijnlijk tegen de grond stuit.

Naarmate je beter wordt, begin je jezelf uit te dagen door zo dicht mogelijk over de grond te glijden. Wanneer dit lukt, voelt het enorm bevredigd, maar let je even niet op en kop je met 120 km/u een cactus, dan krijg je buikpijn van het lachen.

De apex van de Apex

Daarnaast draait Just Cause 4 niet meer op de Unreal 4 Engine, maar op de Apex Engine van Avalanche Studios zelf. Al maanden is Avalanche Studios zeer trots op het feit dat ze zelf hun engine hebben gebouwd. Volgens hen is de engine speciaal gebouwd voor de open werelden waarin zij zichzelf een autoriteit vinden. Het is dan ook de specialiteit van de studio.

Aan de ene kant is de Apex Engine echt iets om trots op te zijn. De meeste objecten zijn op te blazen, waarna de fragmenten waaruit het geheel bestond een apart object worden, die hun eigen fysieke eigenschappen hebben. Deze kun je dan weer manipuleren met de tether. Daarnaast wordt het genie van de nieuwe engine ook duidelijk wanneer je de missies speelt waarin de natuurverschijnselen centraal staan. Onweer zorgt voor heel veel particle-effecten en wanneer de bliksem inslaat, geeft dit een machtig gezicht. Wanneer een tornado een baan van verwoesting door een basis maakt, zie je hoe alle objecten kapot worden getrokken en los door de lucht vliegen. Dit alles zonder dat de framerate ook maar met 1 fps inkakt. Een werkelijke prestatie dus.

Het voelt dan ook extra raar om te constateren dat de game last heeft van flinke pop-in. Dit wordt heel erg duidelijk wanneer je aan het reizen bent met de wingsuit. Zoals ik al vermeldde, voelt het fijn en is het mooi, maar dit mooie neemt wel af wanneer je ziet hoe de details van de wereld zo’n vijftig meter voor je neus in-poppen. Denk hierbij niet aan de grote structuren zoals gebouwen, maar de bosjes en de takken van bomen.

Dit is niet een heel groot probleem en de impact op de gameplay is laag, maar om dit te zien in een gloednieuwe engine die per definitie gebouwd is voor open world games zoals deze en dus nog een generatie mee moet gaan, is zorgbarend. Zeker wanneer dit de eerste game met die engine is en half moet fungeren als een showcasing van de engine, doet dit wel een beetje pijn. Dat gezegd hebbende, kan ik niet met zekerheid zeggen of dit ligt aan een beperking in het engine design of een matige afwerking van de game door de studio zelf.

Explosie van content

Los van de problemen die ik hierboven beschreef, is er weinig op de game aan te merken. Niet alleen de natuureffecten zijn prachtig, maar ook de explosies hebben ten opzichte van de vorige game weer extra detail gekregen. De physics van de engine zijn ook super, waardoor je met plezier auto’s door de lucht kunt laten tollen door gebruik te maken van de boosters.

Daarnaast is er ook een plethora aan dingen die je kunt doen en vrijspelen in de game. Het eiland is namelijk opgebouwd uit verschillende gemeentes. Wanneer je een gemeente nog niet hebt bevrijd, is er op de grens met een reeds bevrijd gebied een conflictlinie. Door het uitvoeren van een missie en het bevrijden van een basis, kun je dat gebied ook bevrijden. Hierdoor krijg je toegang tot nieuwe objecten die je kunt laten leveren via airdrops.

Denk hierbij aan wapens, auto’s, vliegtuigen, windkanonnen en zeecontainers. Je kunt het zo gek maken als je het maar wilt. Uiteindelijk zal de game je de mogelijkheid geven om het te krijgen. Al met al zorgt dit ervoor dat Just Cause 4 je onwijs veel content geeft om je mee bezig te houden en zorgt de nieuwe engine ervoor dat het leuk is om deze content na te jagen.

Het verhaal zelf is een beetje matig en flauw, zoals we gewend zijn van de Just Cause-franchise. Dit is echter niet waar Just Cause 4 om draait. Just Cause 4 is in essentie gewoon een grote speeltuin om in rond te dwalen en je creativiteit te uiten met de speeltjes die je krijgt. Het verhaal is alleen aanwezig op de achtergrond en de functie ervan is om Rico een motivatie te geven en de spelers te voorzien van een vage richting om ludonarratieve dissonantie te voorkomen. Die functie vervult het verhaal prima.