Mijn hele leven ben ik al een groot liefhebber van de spectaculaire blockbusters. Films met een of meerdere bikkelharde kerels met een over-mijn-lijk mentaliteit, grote wapens en zoveel mogelijk destructie in anderhalf uur. Speelt Stallone, Willis of Arnie erin dan kan ik je op een briefje geven dat ik de film gezien heb met een grote bak popcorn op schoot. Gelukkig voor mij bestaat er op gamegebied ook een soortgelijke franchise: Just Cause. In het derde deel van de serie is Rico Rodriguez wederom van de partij, evenals de explosies en clichés die je precies verwacht in deze over de top actiegame.

Rico keert in Just Cause 3 terug naar zijn fictieve geboorteland Medici dat gebukt gaat onder een verschrikkelijk regime onder leiding van generaal Di Ravello. Aan jou de taak de beste man te bestrijden en Medici te bevrijden van deze dictator. Met de voorgaande delen in het achterhoofd kun je stellen dat Rico toch al een expert is op dit vakgebied. Meer verhaal wil en kan ik niet spoilen, omdat het zo plat is als de familieauto waar Rico met een tank overheen is gereden. De verhalende cutscenes gingen grotendeels ook langs me heen, aangezien deze totaal niet boeiend waren: de hoofdrolspelers zijn oppervlakkig en je zag veel plotelementen al van mijlenver aankomen. Toch vond ik het niet erg, want Just Cause is nooit een serie geweest die het van zijn verhaal moet hebben, maar van over de top spektakel, net als mijn geliefde actiefilms.

Deze game gaat vooral om de actie en daar heeft Avalanche Studios goed zijn best op gedaan. Just Cause 3 heeft de elementen van zijn voorgangers plus een hele hoop extra’s. De meest opvallende daarvan is de wingsuit die Rico verandert in een vliegende, menselijke eekhoorn. In combinatie met de alom bekende grijphaak is de wingsuit de meest vermakelijke en snelle manier om jezelf voort te bewegen in de game. Wanneer je hoogte en snelheid verliest, kan de grijphaak worden gebruikt om Rico een boost geven, zodat je in principe het hele eiland kunt verkennen zonder te hoeven landen, mits je het een beetje onder de vingers krijgt en niet om de paar minuten je gezicht in een weg boort, wat overigens hilarisch is. Door deze nieuwe manier van transportatie merkte ik wel dat ik de auto’s, boten en helikopters zo veel mogelijk liet staan. Alleen in enkele verhaalmissies koos ik voor de klassieke vervoersmiddelen of er moest een allesvernietigend wapen op het vehikel zitten.

Naast de wingsuit heeft de haak zelf ook een leuke upgrade gekregen. Met de nieuwe tether-functie kun je nu kabels spannen tussen objecten om ze moeiteloos uit elkaar te trekken. Dit zorgt voor een extra dimensie tijdens het verwoesten van vijandige dorpen en militaire basissen. Want naast de grote machinegeweren en (onbeperkte!) explosieven is het ook erg vermakelijk om grote antennes, standbeelden of benzinetanks om te trekken bovenop een groepje vijanden. Het zorgt voor enige variatie in de toch repetitieve gameplay, want naast het kapot maken van dingen en bevrijden van regio’s is er niet heel veel meer te doen. Er zijn wel een aantal sidequests die je moet spelen om upgrades of MODS vrij te spelen voor Rico. Zo heb je bijvoorbeeld autoraces, wingsuitraces en frenzyuitdagingen, wat inhoudt dat je zoveel mogelijk moet slopen in een bepaalde tijd. Door een zo hoog mogelijke score neer te zetten in deze sidequests verdien je gears. Hoe meer gears je verdient, hoe meer MODS je uiteindelijk vrijspeelt. Erg slim van Avalanche om de sidequests op deze manier belangrijk te maken, zodat je ze toch gaat spelen. Je wilt toch immers een zo sterk mogelijke Rico hebben met een zo absurd mogelijk arsenaal.

Net als de actiefilms van Arnold zijn er ook in Just Cause 3 een aantal punten waar je toch doorheen moet kijken om van de game te genieten. Het eerdergenoemde verhaal is zeker niet hoogstaand, maar dat is bij een game waarin de nadruk op de actie ligt niet zo’n schande. Wat wel heel kwalijk is, zijn de vele technische mankementen waar ik tegenaan liep op de PlayStation 4 die soms game breaking zijn. Het is al een aantal keren voorgekomen dat de laadtijden tussen verhaalmissies of respawns zodanig lang zijn, dat het afsluiten van de game en opnieuw aanzetten sneller was. Ook zakt de frame rate erg vaak weg, soms zo erg dat het lijkt alsof je naar een diashow zit te kijken. Dit gebeurt het meest tijdens grote explosieve kettingreacties en laat dat nu net het ding zijn wat veruit het vaakst gebeurt. Als laatste is de intelligentie van de AI niet erg hoog. Vaak had ik na een minuutje pas door dat er een aantal man vlak achter me stond en in die tijd hadden ze niet eens (raak) geschoten.

Om niet te eindigen in mineur wil ik afsluiten met een positief dingetje, namelijk de omgeving. De map is echt enorm en ondanks dat de gameplay soms wat repetitief aanvoelt, is er wel genoeg om te slopen. En mocht je tussen het vernietigen door nog tijd hebben, dan kun je ook nog op zoek naar een groot aantal collectibles die in het gigantische Medici verstopt zijn. Het verbaast me ook enigszins dat, ondanks de grote technische mankementen, het aantal bugs nog te behappen is. Er zijn games dit jaar uitgekomen met veel meer bugs in een veel kleinere map, maar laat ik daar maar niet over uitvallen.

Square Enix en Avalanche Studios hebben met Just Cause 3 een degelijke game neergezet die geschikt is voor de mensen die wat stoom willen afblazen. Het is echter wel aanbevolen om je verstand op nul te zetten, want zodra je begint na te denken over onbelangrijke dingen als logica, ben je al snel uitgekeken op de game. Als een over de top actiegame doet het wat het moet doen en het is een waar genot om met een enorme kettingreactie een half dorp omver te blazen. Ook de wingsuit en de grijphaak 2.0 zijn een geslaagde toevoeging en zorgen voor veel bewegingsvrijheid in het indrukwekkend grote Medici. Helaas kampt ook deze game, zoals vele andere dit jaar, met een aantal technische mankementen die je soms dwingen tot het herstarten van de game. En dat is, hoe leuk ik Just Cause persoonlijk ook vind, gewoon niet goed te praten.