Games met superhelden in de hoofdrol zijn altijd al tricky geweest. Variërend van “meh” tot “holy shit, wat een bagger” kunnen de games de verwachtingen nauwelijks waarmaken (met Rocksteady’s Batman-games als uitzondering). Gameplay komt te kort, van het verhaal wordt niemand vrolijk en je echt een superheld voelen komt er ook niet van. NetherRealm heeft echter een goede oplossing voor dat probleem: pak de tofste superhelden en gooi ze in een fighting game, dan komt het vanzelf allemaal wel goed. Zo blijkt maar weer met de release van Injustice 2.

Het mooie aan stripboeken en superhelden is dat er duizendeneen verschillende tijdlijnen, variaties en universums mogelijk zijn met dezelfde superhelden. Kijk alleen al maar naar Batman en de verschillende interpretaties die we daar de afgelopen jaren van hebben gezien. Ook in de Injustice-serie gaan uitgever Warner Bros. en ontwikkelaar NetherRealm Studios er lekker op los. Gelukkig hebben de twee partijen er deze keer voor gekozen om niet met alternatieve werelden te werken, maar alle focus te richten op de planeet aarde zoals we die voor het grootste gedeelte ook zagen in het origineel.

Daar gaan we weer…

Vijf jaar zijn er verstreken nadat Batman en kompanen het regime van Superman teneer sloegen. In die tussentijd lijkt er niet veel te zijn veranderd. Superman zit nog steeds in de gevangenis net als Damian Wayne, beter bekend als Robin. Batman en de zijnen proberen daarentegen de rust weer terug te brengen op aarde en het vertrouwen in superhelden weer te herstellen. Dat lukt ze ook tot op een zekere hoogte, totdat een nieuw duivels gezelschap, bekend als The Society, de kop opsteekt.

Onder leiding van Gorilla Grodd probeert deze factie de touwtjes op aarde in handen te krijgen. Iets wat de superhelden (en voormalige superschurk Harley Quinn) natuurlijk niet laten gebeuren. Het duurt echter niet lang voordat blijkt dat er achter de schermen meer aan de hand is dan enkel de plotselinge opkomst van The Society.

Hoewel het verhaal in Injustice 2 echt niet de boeken in zal gaan als het beste verhaal aller tijden, is het er wel eentje die je met twee maten mag meten. Als superheldenverhaal komt het misschien wat voorspelbaar over. De tweede superschurk achter de schermen, de onvermijdelijke samenwerking, het interne verraad: niets dat we niet eerder hebben gezien. Bekijk je het echter als een verhaal voor een fighting game, dan laat het veel games in het genre mijlenver achter zich. Iets waar alleen het origineel beter presteerde.

Stap in de arena

“Never change a winning team” roepen ze in Noord-Amerika regelmatig. Dat is dan ook precies wat NetherRealm heeft gedaan als het aankomt op het gebied van de gevechten, toch wel de hoofdmoot in een fighting game. De basis is namelijk in zijn geheel gelijk gebleven en zijn er enkel kleine tweaks doorgevoerd die de game ten goede komen. De gevechten zijn nog altijd één op één, waarbij je de twee levensbalken van de tegenstander leeg moet knokken voordat hij / zij dat bij jou doet.

Daarbij heb je nog steeds de mogelijkheid om de overhand te krijgen wanneer je in het nauw wordt gedreven. Gedurende de gevechten vul je net als in het origineel je ‘super meter’, die je kunt gebruiken om een verwoestende en spectaculaire aanval uit te voeren. Wanneer je in de verdediging zit, kun je dit echter ook gebruiken voor een clash. Hiermee onderbreek je de aanval van je tegenstander en kun je een gedeelte van (of je gehele) super meter opofferen om hem / haar te overtreffen.

De voornaamste veranderingen in de combat zitten in de andere manieren om je super meter te gebruiken. Zo is het nu mogelijk om gedurende een combo mid-air hieruit te ontsnappen in ruil voor een tweetal blokjes van je super meter. Ook kun je nu een blok van je super meter gebruiken om een ontwijkende rol te doen, zowel van je tegenstander af als er naartoe.

Tijd voor een nieuwe outfit

In het origineel was het al mogelijk om je favoriete strijder een nieuw jasje of dasje te geven, maar heel veel impact hadden deze wijzigingen niet. In Injustice 2 pakt NetherRealm het daarom anders aan met de introductie van het Gear System. Met ideeën geleend uit onder ander online multiplayer shooters en RPG’s wil de studio de spelers de mogelijkheid geven om de standaard karakters naar hun eigen smaak aan te passen. Iets wat ze aardig is gelukt.

Net als in menig RPG verzamel je in Injustice 2 gear tijdens je verschillende matches, in het verhaal of bijvoorbeeld in de nieuwe Multiverse-modus (waarover hieronder meer). Die nieuwe gear bestaat uit verschillende onderdelen. Denk daarbij aan hoofdbescherming, pantsers, been- en armbescherming of karakteristieke onderdelen van een vechter. Denk hierbij aan Green Arrow’s pijl en boog of Wonder Woman’s zwaard en schild.

Met dit Gear System kun je de 29 verschillende vechters niet alleen aanpassen, maar ook verbeteren. Naast een visuele aanpassing bieden alle items namelijk ook nog verbeterde stats voor je vechter. Denk daarbij aan verbeterde skills of een hogere verdediging. Natuurlijk moet jouw superheld of superschurk wel van het juiste niveau zijn om deze items te kunnen gebruiken. Iets wat alleen zal gebeuren door heel veel te vechten.

Goed om te vermelden is het feit dat dit systeem niet pay-to-win is, een verstandige keuze van NetherRealm. Het is wel mogelijk om extra geld aan credits te besteden, maar deze zijn alleen bruikbaar voor cosmetische aanpassingen zoals nieuwe kleurstellingen voor je karakter.

Stap in de Multiverse

Wanneer je met ieder karakter level 20 wilt halen, moet je verder kijken dan de verhaalmodus. Buiten het feit dat je namelijk maar vijf tot zeven uur zoet bent met het verhaal, speel je ook niet met alle karakters. Dan is de eerder genoemde Multiverse-modus een uitstekende toevoeging. Het Multiverse is een essentieel onderdeel uit het DC Universum en omschrijft de oneindige variaties van onze planeet in het universum.

In de Multiverse-modus in Injustice 2 reis je van planeet naar planeet, om daar het gevecht aan te gaan met verschillende variaties van de bekende personages uit de game. Daarbij heeft iedere planeet dus dezelfde karakters, maar zijn ze allemaal anders door de verschillende combinaties van gear uit het Gear System. Op deze planeten krijg je verschillende uitdagingen om door een groep van tegenstanders heen te werken en zo als beste uit de bus te komen.

Het addertje onder het gras: deze gevechten kunnen variabelen hebben, waardoor het aardig lastig kan worden. Zo zijn er bijvoorbeeld gevechten waarbij jij standaard schade oploopt, terwijl de tegenstander herstelt. Of gevechten waarbij er plots hartjes door het beeld vliegen die je gezondheid kunnen herstellen. Het is de kunst om hier zo goed mogelijk gebruik van te maken, zonder met de grond gelijk gemaakt te worden.

Natuurlijk laat NetherRealm je graag terugkomen naar de game. Om je een reden te geven dagelijks je console op te starten, zullen de planeten daarom komen en gaan. Iedere planeet is maar een beperkte tijd beschikbaar en dus zul je ook alleen op bepaalde momenten de uitdagingen kunnen voltooien. Daarnaast zijn er extra uitdagingen die je weer meer credits en Motherboxen op kunnen leveren om nieuwe items te krijgen.

Haper, stotter, haper

Natuurlijk kun je in Injustice 2 alleen aan de slag gaan, helemaal wanneer je net nieuw bent in de game. Op den duur ga je echter ook op zoek naar meer uitdaging en daar komen naast de Multiverse-modus ook de multiplayer-modi in beeld. Helaas is mijn persoonlijke ervaring met deze modi een stuk minder dan met de rest van de game. De grote spelbreker: lag.

In een fighting game is de timing van je aanvallen cruciaal, helemaal tegen een menselijke tegenstander. Als dan zelfs de Flash over het beeld hapert, gaat het timen van een combo natuurlijk niet lukken. Nu is de schuld geven aan lag het slechtste excuus van de wereld, maar dat maakt de ervaring er niet beter op. Vaak is het dan ook verstandiger om lekker uit te wijken naar de lokale multiplayer-modi of de Multiverse-modus.

Een mooi geheel

Injustice 2 speelt niet alleen lekker weg, het ziet er ook nog eens tip-top uit. De verschillende personages zijn allemaal in hoog detail nagemaakt en ook de karakteristieke omgevingen weten de juiste snaren te raken. Of je nu vecht in Atlantis, Gorilla City of Arkham Asylum: het oogt allemaal lekker. De omgevingen zijn dynamisch en er is altijd wel leven op de achtergrond te bekennen. Daarbij zijn vooral de stage transitions tof waarbij je de tegenstander door muren, plafonds en zelfs hele treinen heen slaat om naar een ander gebied te komen.