Horizon Zero Dawn

Twee jaar geleden in Los Angeles pakte Sony groots uit op de E3. De persconferentie zorgde voor veel hysterie, mede door de terugkeer van The Last Guardian. Na deze opening verscheen ineens de eerste trailer van een nieuw project van het Nederlandse Guerrilla Games. Horizon Zero Dawn was een feit en twee jaar later is de game dan eindelijk daar. In volle glorie.

Guerrilla Games is vooral bekend geworden door de Killzone-franchise exclusief voor Sony. Veel meer dan first person-shooters heeft de studio uit Amsterdam ook niet op haar cv staan. Het is dan ook een duik in het diepe geweest om ineens te komen met Horizon Zero Dawn, een open-wereld RPG. Ik kan er verder wel omheen gaan draaien, maar laat ik meteen duidelijk zijn: heel veel beter kan je eerste poging om een RPG te maken niet worden.

Terug bij af

Horizon Zero Dawn speelt zich af in de verre toekomst. De samenleving die we nu kennen, is al honderden jaren naar de gallemiezen en de natuur heeft de wereld weer helemaal overgenomen. De mensheid is weer terug bij af en bestaat uit primitieve stammen, zoals we die kennen van de steentijd. Het enige verschil is dat de grootste vijand van de mens grote machines zijn in plaats van een sabeltandtijger. Niemand weet precies waar de metalen wildlife vandaan is gekomen, maar daar probeer je met hoofdpersoon Aloy antwoorden op te vinden.

Het eerste pluspunt van Horizon is Aloy zelf. Het is namelijk ontzettend verfrissend om weer eens een stoere dame onder de knoppen te hebben die een behoorlijk potje kan kontschoppen. Het is een vrouw op een missie, die naast het mysterie van de machines ook graag wil uitzoeken wie ze nu precies is. Ze is als baby uit haar stam verstoten en is op zoek naar antwoorden. De koppige roodharige heeft hierdoor strijdlust voor vijf en kan ook ontzettend sarcastisch uit de hoek komen als iets haar niet zint. Het is een personage om van te houden en Guerrilla Games heeft hier al het eerste punt gescoord.

Kwaliteit én kwantiteit

Na ongeveer een uur en een intro die zo uit de Lion King kan komen, word je losgelaten in een enorme wereld die er werkelijk fenomenaal uitziet en dit allemaal op mijn bescheiden PS4. Het is een van de mooiste games op deze generatie consoles en dat vind ik een prestatie van wereldformaat, aangezien de map van Horizon behoorlijk aan de grote kant is. Lopen tussen de twee meest uiteenlopende punten kost je makkelijk 30 tot 45 minuten. Trust me, I tried. Texture-issues en pop-ups zijn dan ook onvermijdelijk, maar dat blijft gelukkig zeer binnen de perken. De wereld om Aloy heen kan het allemaal goed bijbenen en heeft maar weinig bugs of andere bijzonderheden verstopt zitten. Aan de technische en grafische aspecten van de game is te zien dat er zes jaar aan gewerkt is, want Horizon draait als een zonnetje.

De wereld zelf is ook heel divers en je verveelt je nooit als je van punt A naar punt B moet. Af en toe is het even lekker om stil te staan en te genieten van het uitzicht. Of je nu in een dor woestijngebied zit, op een hoge besneeuwde berg of in een dichte jungle, de omgeving is altijd sfeervol. Ook zijn er genoeg collectibles, side quests en moordlustige machines die je van het hoofdpad doen afdwalen. Het gebeurde dan ook heel vaak dat ik zo afgeleid was, dat ik na een tijdje al vergeten was wat ik eigenlijk ging doen. Er gaan veel levensuren verloren in Horizon.

Chirurgie met pijl en boog

Het grote pronkstuk van Horizon is in mijn ogen de machines en de manier hoe je met deze wezens vecht. Er zijn tientallen soorten metalen beesten die je allemaal doen denken aan bestaande en uitgestorven dieren. De Thunderjaw heeft alle eigenschappen van een T-rex, de Snapmaw besluipt je net als een krokodil vanuit het water en de vliegende Glinthawks zijn de aasgieren van de nieuwe wereld. De machines zijn allemaal met elkaar verbonden en hebben allemaal ook een zichtbare taak. Bellowbacks vervoeren brandstof in grote containers op hun rug terwijl Grazers grondstoffen verzamelen om van te ‘leven’. Allemaal hebben ze een plekje in het bizarre ecosysteem.

Voor een mens is een wandeling in het bos nu levensgevaarlijk, behalve dan als je een beetje skills hebt en een pijl en boog. De machines bestaan uit verschillende onderdelen met een paar zwakke punten, waar je het best je pijl in kan mikken. Dit richt extra schade aan en je hebt de kans dat je een belangrijk onderdeel van de machine sloopt. De eerder genoemde Bellowbacks bestoken de vijand graag met een vlammenwerper, maar zodra je de benzinetank van zijn rug hebt geschoten, kan hij helemaal niets meer met zijn speeltje. Van een aantal machines is het gedemonteerde wapen ook door Aloy te gebruiken, waardoor je het beest een koekje van eigen deeg kunt geven.

Meer dan pijlen keilen

Het combatsysteem is gelukkig niet alleen maar dodgen en pijlen schieten, want er zijn zat verschillende manieren om je vijanden uit te schakelen. Wil je een direct gevecht vermijden, dan kun je altijd nog kiezen voor de stiekeme aanpak. Zet met je Tripcaster vallen uit en lok je prooi vervolgens met een goed gemikte bom uit je Sling over de traps heen voor veel damage. Een ander speeltje die ik veel gebruik, is de Ropecaster, waarmee je machines kan vastzetten aan de grond. Zodra je vijand geen kant meer op kan, heb je een paar seconden de tijd om hem flink wat damage te doen zonder dat het veel tegenstribbelt. Voor elke machine ontwikkel je uiteindelijk een tactiek die jij het fijnst vindt. Vechten in Horizon verveelt bijna nooit.

Je hoeft niet altijd in gevecht te raken met de machines, maar je kunt ze ook te vriend houden door ze in feite te hacken. Met je speer zijn sommige metalen beesten te overriden, waardoor ze je op een eigen manier helpen. De kleine Watchers helpen je mee in het gevecht en kunnen toch behoorlijk kontschoppen. Hack een Strider en je hebt je eigen mechanische stier die je overal naar toe brengt. Aangezien de map heel erg groot is, is een Strider zeker geen overbodige luxe.

Beter goed gejat

Net als bijna elke andere RPG heeft ook Horizon een skilltree en die van Aloy deed me meteen denken aan die van de Far Cry-games. De skills zijn verdeeld in drie categorieën: Prowler, Brave en Forager. Om de skills vrij te spelen, heb je skillpoints nodig en die speel je vrij door te levelen. Zoals ze zeggen: beter goed gejat dan slecht bedacht, al voelt de skilltree heel simpel aan als je het vergelijkt met de diepe combat en het tot in de details uitgedachte verhaal. Het is niet slecht, maar stiekem hoopte ik op iets meer.

In Horizon Zero Dawn zit je gelukkig niet vast aan maar één wapen. Je hele arsenaal is te vervangen door een betere versie en deze kan je dan ook weer versterken door modifications. Ook je outfit is aan te passen tot wat jij zelf het prettigst vindt. Het ene pakje beschermt je beter tegen pijlen, terwijl de andere dat doet tegen vuur- of ijs-aanvallen. Het is aan de speler om de uitrusting te kiezen die het best past bij zijn speelstijl.

Het grote verhaal

Ten slotte nog even terug naar het verhaal, want hier draait toch echt alles om. Wees maar niet bang, ik ga niets spoilen, maar bijna alles wat je doet, heeft wel wat aan de lore toe te voegen. In een bepaalde side quest bezoek je Cauldrons. Het is geen verplichte missie, maar zit wel boordevol informatie over wat er nu eigenlijk is gebeurd met de vorige beschaving en waar die machines nu vandaan komen. Er is ontzettend goed over de extra activiteiten nagedacht, zodat je niet het gevoel hebt dat het puur dient als opvulling. Bijna elke missie is een stukje van een grote puzzel en die puzzel is echt een fantastisch en diep verhaal.

Horizon Zero Dawn had mij vanaf de onthulling in Los Angeles twee jaar geleden al op de hypetrain en deze trein heeft glansrijk het eindstation gehaald. De grafische pracht van de game, het mooie, goed uitgedachte verhaal en de fantastische combat tussen Aloy en de machines zijn een paar van de hoogtepunten uit deze game. Er zijn geen slechte dingen te vinden, want ook de skilltree doet gewoon wat het moet doen, al had ik er persoonlijk iets meer diepgang in gewild. Sony begint 2017 in ieder geval ontzettend sterk en iedere PS4-bezitter moet deze game gewoon in huis hebben. En heb je er nog geen, dan acht ik Horizon Zero Dawn ook goed genoeg als system seller. Onze eigen Guerrilla Games heeft zichzelf overtroffen en deze chauvinist is daar ontzettend trots op. Mijn hoed gaat af voor jullie.