Hitman: The Complete First Season

Het omhooggevallen ex-model Dalia Margolis heeft inmiddels een ijzerdraad om haar nek gehad, gif in haar drankje gehad, wc-water geproefd, de zwaartekracht getest en haar tanden bij elkaar kunnen zoeken doordat een hamer in haar gezicht vloog. Ze heeft echter nog geen kroonluchter op haar opgespoten hoofd gekregen. Goed excuus om de missie nogmaals te spelen.

Toen IO Interactive aankondigde dat de nieuwste Hitman-game in losse episodes werd uitgebracht, vroeg ik mij oprecht af of dit een goede game ging worden. Met Hitman: Absolution ging de ontwikkelaar de verhalende kant op en deze game voelde dan ook voor veel fans aan als een totaal andere game. De nieuwste Hitman wil elke episode hetzelfde gevoel geven dat fans hadden bij Blood Money, maar dan groter, beter en met meer mogelijkheden.

Voor diegenen die niet bekend zijn met de Hitman-serie een korte introductie. De game draait om huurmoordenaar Agent 47, de stoïcijnse biljartbal met een streepjescode op zijn achterhoofd getatoeëerd. Als Agent 47 krijg je contracten aangeboden van de ICA, de International Contract Agency, die wereldwijd actief is en zich vooral richt op de elite. Als speler krijg je de mogelijkheid om op allerlei manieren de omgeving te verkennen, de moord te plannen en vervolgens ongezien er weer vandoor gaan.

Roddelcircuit draait volle toeren

Doordat IO Interactive vanaf 11 maart 2016 om de zoveel maanden een nieuwe episode uitbracht, kregen spelers ruim de tijd om elke missie op veel verschillende manieren te ontdekken. Zo kom je onder andere terecht in Parijs, Sapienza, Marrakesh, Bangkok, Colorado en Hokkaido waar je alle vrijheid kreeg om je gang te gaan. Dit is dan ook meteen een van de grootste pluspunten aan deze game. Elk level is een grote sandbox-wereld waarin je vrijwel elke kant op kunt gaan die je maar wil en waarin je nieuwe routes of mogelijkheden kunt ontdekken. NPC’s zijn verspreid door de levels en roddelen in sommige gevallen over je doelwit. op deze manier krijg je nieuwe informatie om de perfecte moord te plannen. Zo kom je bijvoorbeeld in het eerste level er al gauw achter dat er een geheime veiling plaatsvindt op de bovenste verdieping waar een van je doelwitten rondloopt. In een andere missie kwam ik per toeval erachter dat een van de doelwitten een affaire heeft met een medewerker en daardoor af en toe het zwaar beveiligde gebied verlaat.

Elke NPC voegt dus daadwerkelijk iets toe aan de wereld en geeft jou mogelijkheden om iemands rol over te nemen of een opening te vinden in de beveiliging. Hierdoor heeft elke missie een grote replayvalue. Je creatieve geest wordt constant aangesproken omdat je nieuwe ruimtes, voorwerpen en personages vindt waar je je moordlust mee kunt voeden. Daarnaast leer je de gedragspatronen van verschillende personages kennen en leer je welke zwakke plekken een locatie heeft. Een goed voorbeeld hiervan is de eerste keer dat ik bij de modeshow in Parijs mijn doelwit wilde omleggen. Als een mislukte kale monteur schoot ik tegen een gasfles aan waar mijn doelwit bij stond, met als gevolg dat mijn doelwit, maar ook het halve terras, een paar lichaamsdelen armer was. Later ontdekte ik hoe ik hem uit de menigte kreeg en dus in alle stilte de pechvogel kon omleggen. Door vallen en opstaan maakte ik van mezelf een professionele huurmoordenaar en was ik in staat om elke moord op een ongeluk te laten lijken.

De wc is je beste vriend

De vrijheid die je krijgt als speler kan in het begin overweldigend zijn. Gelukkig heeft de ontwikkelaar zogeheten challenges en opportunities toegevoegd die je een bepaalde richting op kunnen sturen. Alles om je doelwit naar een afgelegen plek zoals de wc te krijgen. Een opportunity is een mini-verhaallijn in de spelwereld die ervoor zorgt dat je het gebied leert kennen en allerlei mogelijkheden verkent. Deze mogelijkheden kun je vervolgens in je moordplan verwerken. Challenges zijn handelingen die je moet verrichten om bonuspunten te krijgen. Zo moet je bijvoorbeeld een van de doelwitten vermoorden door een kroonluchter op zijn hoofd te laten vallen of een dodelijk gif in zijn drankje te dumpen. Deze opties zijn soms grappig, maar ook erg uitdagend en zorgen ervoor dat je levels vaak opnieuw wil spelen.

Als je challenges en opportunities heb uitgevoerd en je weet je missie te voltooien, dan krijg je extra punten bij je uiteindelijke waardering. Deze punten worden toegevoegd aan je uiteindelijke Mastery level. Elk Mastery level geeft je bonussen die je kunt gebruiken als je de missie nogmaals speelt. Zo start je in Sapienza op het marktplein, maar met een hogere Mastery kun je ook beginnen als undercover bodyguard in de villa van je doelwit. Naast deze startlocaties heb je ook de mogelijkheid om extra wapens en smokkellocaties te ontgrendelen waar je extra materialen kunt verstoppen. Zo wordt het een stuk makkelijker om rattengif in het eten van een onwetende Italiaan te mikken, waardoor deze zijn darmgassen op het dichtstbijzijnde toilet zijn gang laat gaan en jij hem kan omleggen.

Drukke dagen voor Magere Hein

Wat je als speler dus erg goed kunt doen, is het inspelen op de vele mogelijkheden in de levels. Dit is ook terug te zien in de content die wordt gemaakt voor elk level. Niet alleen de ontwikkelaar, maar ook de community kan contracten maken die je weer net een ander doelwit geven dan je gewend bent. De ontwikkelaar heeft zelf ook nog een aantal verschillende speelstijlen toegevoegd. De Escalation-missies laten je dezelfde missie vijf keer spelen, maar bij elk niveau komt er een extra moeilijkheid bij. Bijvoorbeeld dat je je wapen constant zichtbaar bij je moet dragen of dat je binnen een bepaalde tijd iemand zijn nek moet breken.

De Elusive Targets zijn het hoogtepunt in de game. Deze doelwitten verschijnen maar één enkele keer en zijn een beperkte periode beschikbaar. Mis je deze, dan is het pech, want je hebt maar één kans om te slagen. De Elusive Targets geven daadwerkelijk het gevoel dat je een echte huurmoordenaar bent. Zelf heb ik de PlayStation 4-versie gespeeld en deze versie voegt nog een extra mini-verhaallijn toe in de vorm van de Sarajevo Six. Een zestal doelwitten die verdeeld zijn over de zes verschillende missies. Erg grappig om te zien is de kerstmissie die in december is toegevoegd. Gebaseerd op de Home Alone-films kun je twee ‘boeven’ door middel van bijvoorbeeld een baksteen omleggen.

Kiezen of delen

Toch zijn er wat kleine minpunten te vinden in Hitman: The Complete First Season. De game is origineel uitgebracht als verschillende episodes waarbij je de tijd tussen elke release goed kon gebruiken om elke mogelijkheid uit te proberen. De complete collectie laat je alle missies spelen wanneer je maar wil, waardoor je sneller geneigd bent om andere missies te proberen in plaats van een missie op verschillende manieren te verkennen. The Complete First Season is dan ook een grote brok van content die je meteen voorgeschoteld krijgt. IO Interactive zegt er wel bij dat je eerst de eerdere missies ‘moet’ uitspelen, maar dit is zeer vrijblijvend. Ook hier krijg je de vrijheid om zelf te bepalen of je met de hoofdmissies, zijmissies, extra content of contracten gaat beginnen en dat kan vooral in het begin erg chaotisch aanvoelen.

Waar in Hitman: Absolution het verhaal erg overheersend was, is de ontwikkelaar nu totaal de andere kant op gegaan. In de storymode van Hitman wordt het verhaal door middel van cutscenes tussen de missies door verteld. Deze zijn echter niet heel boeiend en ook niet te volgen als je bijvoorbeeld bij missie vijf wil beginnen. Door de vele content die meteen beschikbaar is, ben je snel geneigd om dus de zes hoofdmissies te volgen en ben je binnen een paar uurtjes uitgespeeld. Jammer, want juist de extra content geeft de game zijn glans. De laadtijden zijn een ander minpunt. Helaas heeft Hitman: The Complete First Season vrij lange laadtijden. Niet alleen bij het starten van een missie, maar ook tussen alle hoofdmissies door, als je naar de extra content wil gaan en als je online wil kijken wie er hoog heeft gescoord. Dit werkte mij op een gegeven moment op mijn zenuwen, vooral als je een missie uitspeelt en deze vlug nog een keer wil spelen omdat je andere kans zag om je doelwit om te leggen.

Nek kraken voor professionals

Het eindproduct wat IO Interactive aflevert is erg sterk, waarbij de creatieve vrijheid en replayvalue uitblinken. De levels zijn groot, sfeervol en realistisch vormgegeven. Meerdere momenten ben ik blijven staan om de schoonheid van de omgeving in mij op te nemen. De vele content kan overweldigend aanvoelen en is ook echt gemaakt op het episodisch uitbrengen van de missie. De extra content die door de ontwikkelaar en de community gemaakt worden kunnen je echter nog wel urenlang bezighouden en het plannen van een moord is nog nooit zo leuk geweest. Mijn handen jeuken om de volgende nek te breken.