In 2008 zagen we niet alleen een crisis in de banken- en huizensector. Ook de industrie voor muziekgames klapte in korte tijd in elkaar. Kregen we eerst nog bijna iedere week een nieuwe Guitar Hero-, Rock Band- of Singstar-game, zagen we na 2008 alleen nog Ubisoft die een poging waagde met Rocksmith. Maar net als in de financiële sector lijkt het tij nu echt gekeerd te zijn, met zowel een nieuwe Rock Band-titel, als een nieuwe Guitar Hero-game. Tijd dus om de plastic gitaar weer om de nek te hangen en met die laatste serie aan de slag te gaan in Guitar Hero Live!

Het moet een immense taak en angstaanjagende klus te zijn om een serie als Guitar Hero nieuw leven in te blazen. Toch is FreeStyleGames, bekend van het ondergewaardeerde DJ Hero, de uitdaging aangegaan en waar het mee op de proppen komt is een game die in twee delen is op te splitsen, genaamd Guitar Hero Live. De meeste games worden tegenwoordig in twee delen opgesplitst in de vorm van singleplayer en multiplayer. Live pakt het iets radicaler aan: vanaf het moment dat je de game opstart, krijg je een keuze: ga je Live, of ga je op TV?

Ondanks dat de twee onderdelen vrijwel gelijk zijn aan elkaar, zal je in de meeste gevallen eerst Live induiken. Niet alleen omdat het gedeelte het meest is gepromoot door Activision, maar omdat de game je ook die kant op stuurt. Het is namelijk de beste leerschool om je vaardigheden te oefenen: op een podium met een ‘live’ publiek. Zoals je waarschijnlijk al hebt gezien in de vele trailers die de afgelopen maanden zijn verschenen, heeft FreeStyle ervoor gekozen het digitale publiek uit de voorgaande games achterwege te laten. In plaats daarvan heeft de studio twee fictieve festivals opgezet, een hoop mensen opgetrommeld en alle songs uit de livemodus met een aantal bands opgenomen.

Inderdaad: FreeStyleGames is all-out gegaan en plaatst jou in het midden van alles in de rol van gitarist. Dit doen ze vrij letterlijk, omdat alle sets (die weer uit meerdere songs bestaan) vanuit de eerste persoon is opgenomen en jij dus samen met bandleden op het podium staat te rocken. Daarbij is aan alles gedacht: bandleden die helemaal los gaan tijdens hun solo, instrumentwissels tussen songs en het publiek dat uit zijn dak gaat. Of bekertjes gooit, als je muzikaal gezien flink onderuit gaat. Het publiek is namelijk onvergeeflijk in Live.

De game wisselt namelijk on the fly als het aankomt op sfeer. Ga je goed, dan gaat iedereen goed. Enthousiaste bandleden, bordjes in de lucht en fans die op het podium proberen te kruipen om mee te rocken. Ga je slecht, dan ga alleen jij slecht en keert iedereen zich tegen je. Je bandleden kijken je met teleurstelling aan, het boegeroep is nog zuiverder dan jouw noten en inderdaad: de bekertjes vliegen in groten getale jouw kant op. Het is allemaal heerlijk over de top, maar het maakt het geheel wel compleet. Echter is het jammer dat je nauwelijks tijd hebt om ernaar te kijken, want je bent drukker bezig met alle noten die naar beneden komen.

Guitar Hero Live laat je namelijk helemaal opnieuw beginnen qua leercurve. Was je een meester in Guitar Hero en kon je Dragonforce met je ogen dicht op Expert-modus uitspelen, dan heb je vette pech. FreeStyleGames heeft de gitaar helemaal veranderd qua ontwerp. Okay, hij is nog steeds van plastic, er zit nog steeds een strum- en whammy-bar op en je moet hem nog steeds omhoog draaien om Star Power te activeren. Maar waar je voorheen vijf knoppen op een rijtje had, heb je nu twee rijen van drie.

Volgens echte gitaristen komt dit een stapje dichter bij het echte werk. Dit omdat je nu niet alleen meer op de horizontale positie van je vingers moet letten, maar ook op je verticale positie. Op beeld wordt dit duidelijk gemaakt door noten die op drie lijnen naar beneden komen, maar ook in drie vormen verschijnen. Een zwarte noot voor de bovenste rij, een witte noot voor de onderste of een combinatie voor een power chord: beide knoppen tegelijkertijd. Inderdaad: negen variaties waar je ieder moment rekening mee moet houden. Meer dan regelmatig wist een nummer me te overvallen door me twintig dubbele witte noten aan te laten slaan, waarna ik plots een reeks witte en zwarte noten in een enkele aanslag moest combineren.

Maar ondanks dat de game je meer variaties qua noten voorschotelt, is Guitar Hero Live wel een heel stuk toegankelijker voor nieuwe spelers. Want dit keer maak je jezelf geen zorgen meer over dat afschuwelijke moment dat je je hand moet gaan verschuiven over de notenbalk. In plaats daarvan maak je jezelf nu alleen zorgen over hoe vaak je dat ene akkoordje kan maken waarbij je vingers in een onmogelijke positie komen te staan. Wat dat betreft is Guitar Hero Live ook nog geschikter als partygame in vergelijking tot zijn voorgangers en de concurrentie.

Op feestjes zal het niet de Live-modus zijn die je speelt, maar juist de TV-modus. Want ondanks dat je in Live losse liedjes opnieuw kan bespelen, komt de variatie in de game pas echt naar voren in TV. FreeStyleGames heeft namelijk twee tv-kanalen gemaakt die 24 uur per dag liedjes uitzenden in diverse categorieën en jij kan op ieder moment inhaken. Een enkele druk op de TV-knop op je controller en je duikt de modus in.

In die kanalen wordt ook meteen duidelijk dat Guitar Hero Live niet meer alleen voor die hardcore rocker is. Live bevat namelijk een opvallende hoeveelheid poprock en indierock. Artiesten als Ed Sheeran, Carrie Underwood en Mumford & Sons komen namelijk net zo vaak voorbij als System of a Down, ZZ Top en KORN. Daarbij moet ik ze applaudisseren voor het feit dat ze van alle songs ook de video-clip hebben, waardoor het echt voelt alsof je naar MTV voor rockers zit te kijken. Voor sommige fans van de serie misschien een flinke schok, maar voor het bredere publiek een aangename verrassing. Ho, Hey speelt namelijk net iets makkelijker weg op een feestje dan Temper Temper. Maar gelukkig wisselen de kanalen ieder uur van genre, dus kan je zelf kiezen wat je leuk vindt om te spelen, in plaats van een uur nummers te moeten doen waar je echt niets aanvindt.

FreeStyleGames maakt het één groep spelers echter wel lastig om de game leuk te vinden en dat is de groep hardcore gamers die alle songs op 100% willen behalen. De enige mogelijkheid om in TV namelijk songs opnieuw te spelen zit achter een muur van microtransacties. Gedurende ieder nummer dat je speelt in TV verdien je munten en daarmee kan je een aantal dingen kopen. Nieuwe kaartjes om je te onderscheiden van andere spelers, nieuwe ‘highways’ (de banen waarlangs de noten naar beneden komen) en Plays. Alleen als je die plays in je bezit hebt, kan je in de collectie van nummers duiken, er eentje uitkiezen en deze voor een enkel rondje spelen. Plays op? Dan moet je songs gewoon in de TV-kanalen spelen, of de portemonnee opentrekken en nieuwe munten te kopen.

Voor veel mensen zal dit een forse tegenvaller zijn, want je kan niet meer honderd uur in dat ene nummer stoppen, om tegenover al je vrienden te laten zien hoe goed je bent. Toch is het belangrijk om te benadrukken dat het geen verplichting is om Plays te kopen. In mijn uren heb ik zelf nauwelijks de behoefte gehad om nummers opnieuw te spelen, omdat door de vloeiendheid van de TV-kanalen je continu bezig blijft met nieuwe en verrassende nummers. Daarnaast zorgt het achter slot en grendel leggen van de replay-modus ervoor dat Freestyle vrij baan heeft om nummers toe te voegen als gratis DLC, omdat deze toch in de meeste gevallen op TV voorbij komen. Of dat ook het geval zal zijn is echter nog afwachten.

Het zijn allemaal punten die Guitar Hero Live tot een party-game maken die iedereen kan oppakken om mee aan de slag te gaan. Het is daarom juist opvallend dat een echte party-modus zoals in de vorige delen, waarin je het gevecht met elkaar aangaat, ontbreekt. De game bevat wel een multiplayer-modus waarbij een tweede speler een tweede gitaar kan aansluiten, maar in dat geval krijgt deze speler precies dezelfde lijn voor zich. Het is dus niet zo dat je elkaar kan aftroeven in rock-solo’s, maar enkel op vaardigheden. Een gemiste kans die de multiplayer net een tikkeltje leuker had gemaakt.