God of War
In een donkere wijnkelder in Amsterdam hadden we twee weken geleden een afspraak met een oude bekende. Hij was duidelijk ouder geworden, inmiddels vader en had opeens een baard. Toch was er geen twijfel over mogelijk dat we oog in oog stonden met de God of War.
Kratos heeft de Mediterranee achter zich gelaten en begeeft zich nu in het hoge Noorden. De nieuwe God of War van studio Santa Monica is daarmee de eerste game in de serie die het Griekse pantheon laat voor wat het is en aan een nieuwe era begint. De locatie en tijd is echter niet het enige wat verandert in deze game met de kale spierbonk in de hoofdrol.
Nieuw perspectief
De sprong naar het Noorse thema biedt nieuwe mogelijkheden als het gaat om vijanden, personages, runen en mythologie. De grootste verandering waar je bij het opstarten van God of War mee geconfronteerd wordt, is het landschap. Geen warme Middellandse Zee, maar een diep woud waar een pak sneeuw ligt, is het nieuwe onderkomen van Kratos.
Samen met zijn zoon en vrouw heeft hij daar een vredig bestaan en is de oude baas een stuk rustiger geworden. Het leven van het gezin wordt echter ruw verscheurd door het overlijden van de moeder. Het woud waarin ze wonen is ook niet langer veilig. De precieze gebeurtenissen die tot dit evenement leiden, laat ik even in het midden om spoilers te vermijden, maar het komt erop neer dat Kratos en zijn zoon Atreus op reis moeten.
Het is meteen duidelijk dat dit een andere God of War-game wordt dan de eerdere titels. Ten eerste omdat Kratos dit keer niet alleen op avontuur gaat en ten tweede laat de game meteen een andere kant zien van de moordmachine. Zowel in narratieve zin als in letterlijke zin, want we kijken dit keer met Kratos over zijn schouder mee naar de wereld. Een wereld die overigens mooier is dan alles wat we tot nu toe op de PlayStation 4 gezien hebben. In de omgevingen ligt een ongekend detail, of het nu de inrichting van een ogenschijnlijk simpele berghut is of een uitgestrekt bos. De 4k-resolutie van de PlayStation 4 Pro waar we op mochten spelen, hielp natuurlijk ook, maar ook met wat minder pixels moet de wereld die door Santa Monica is geschapen er prachtig uitzien.
Spartan rage
Deze pracht en praal zie je voornamelijk tijdens de cutscenes, die naadloos overlopen naar de gameplay. Tijdens het spelen heb je echter wat minder de tijd om van de omgeving te genieten, want mocht je je als God of War-fan ongerust maken over het nieuwe perspectief en de oudere Kratos: God of War is nog steeds een echte actie RPG.
De oude baas is wel zijn Blades of Chaos kwijt en heeft zijn vechtstijl iets aangepast. Hij heeft nu een grote bijl als wapen, genaamd Leviathan. Hiermee slaat hij lekker van zich af en heeft hij een trucje van Thor afgekeken, want hij kan de Leviathan wegslingeren en weer terugroepen. Handig als je de vele draugr die je gaat tegenkomen van een veilige afstand het hoofd wil doen splijten. Het brute geweld is Kratos namelijk ook niet verleerd en bloederige acties komen dankzij het nieuwe perspectief ook nog dichterbij.
Door het veranderen van perspectief en wapen, ligt er meer gewicht in de aanvallen van Kratos. Combo’s zijn nog steeds mogelijk, maar de impact lijkt veel groter. Mede omdat er geen hit-counter meer meeloopt en het verslaan van de grootste vijanden wordt gereduceerd tot een getal. De voldoening tijdens het vechten komt nu uit het in tweeën houwen van een vijand of je bijl vanuit een boomstronk door een draugr heen terug in je hand laten vliegen.
Kratos is dus niet opeens een beheerste ridder, hij is in het heetst van de strijd nog steeds een Spartaanse krijger. Tijdens grote gevechten bouwt hij namelijk rage op en kan deze op het hoogtepunt laten exploderen. Dan kun je weer als vanouds met ongekende snelheid op je tegenstander inslaan, waarbij deze geen schijn van kans maakt om ook maar een tegenaanval te plaatsen.
Kwetsbaar
De setting en het perspectief zijn dan wel anders in deze God of War, maar de game voelt nog steeds als een échte God of War-titel met over de top geweld en grote eindbazen. Alleen het verhaal is daadwerkelijk anders ingestoken dan in de vorige delen. In de eerste plaats natuurlijk omdat er dit keer twee hoofdpersonen zijn. Waar Kratos gaat, gaat ook zijn zoontje Atreus. Dit betekent ook een radicaal andere rol voor onze spierbundel, want hij is naast moordmachine, pantheon killer en ‘ghost of Sparta’ nu ook gewoon papa.
Het is moeilijk voor te stellen om Kratos als een modelvader aan het werk te zien en dat is hij dan ook allesbehalve. De stugge kerel heeft namelijk maar één manier om zijn emoties uit te drukken en logischerwijs kun je je Spartaanse woede niet op een jochie van een jaar of tien loslaten. Toch maakt het Kratos kwetsbaar, want hij kan zich niet langer enkel bezighouden met zijn vijanden de grond in stampen. Hij moet ook zorgen dat Atreus veilig is en hoewel het kereltje zijn best doet om tijdens de gevechten de grootste bazen vol met pijlen te schieten, blijft hij kwetsbaar en Kratos dus ook. De Spartaan heeft opeens iets te verliezen.
In de tweede plaats de insteek van het verhaal anders vanwege de status van Kratos zelf. Hoewel hij de onbetwiste winnaar is op elk slagveld dat hij ooit heeft betreden, vertoont zijn onoverwinnelijke lijf ouderdom. De Spartaan is niet langer onaantastbaar en daarmee vertoont de machtige krijger haarscheurtjes. De ontwikkelaar laat met deze God of War dan ook een andere Kratos zien dan die we tot nu toe kennen.
God of War wordt naast een geweldig avontuur vol geweld, brute scènes en actie ook een bijzonder verhaal. Hoe zich dit gaat ontvouwen, heeft Sony tijdens onze speelsessie goed verborgen weten te houden, maar het is duidelijk dat de relatie tussen de Spartaan en zijn zoontje centraal staat. Het is nog een maand wachten op God of War, de game komt op 20 april uit. Exclusief voor PlayStation 4.